Het Finse Hooded Menace timmert al sinds 2007 aan een muzikale carrière die zich vooral situeert in de zone tussen death metal en doom. Dat de heren het niet onaardig bewijzen de talrijke release: een demo, zeven splits, twee ep’s en nu met deze ‘The Tritonus Bell’ een zesde full-album. Zowat elke release krijgt goede kritieken en dat zal met dit nieuwste werkstuk niet anders zijn. Ondanks de toch vele wisselingen in de line-up zorgt Hooded Menace immers steeds opnieuw voor kwaliteit. ‘The Tritonus Bell’ telt acht tracks die misschien iets meer neigen naar traditional heavy metal dan de voorgangers. Let op: nog steeds breekt het gezelschap geen snelheidsrecords en kiezen de heren – Harri Kuokkanen (vocals), Lasse Pyykkö (lead en ritme gitaar, bass), Teemu Hannonen (ritme gitaar) en Pekka Koskelo (drums) – voor een mix van zware doom en death metal. De instrumentale opener, waarin ook een regenbui in opduikt, zorgt voor een passende intro, al dekt deze korte intro natuurlijk niet echt de lading. Het is pas vanaf ‘Chime Diabolicus’ dat het viertal zijn troeven daadwerkelijk uitspeelt. Zware drumpatronen, pompende basslijnen en krachtige riffs nemen je bij de hand. De heel zware diepe stem van Harri en de best wel mooie melodieuze gitaarlijnen van de lead gitaar zorgen voor de nodige aandachtspunten. De hierop volgende tracks kennen een gelijkaardig scenario en zorgen voor een mooie mix van doom en death metal, met als uitzondering op die regel het instrumentale ‘Instruments Of Somber Finality’, dat toch iets licht voetiger klinkt. Toch hadden we nog op wat extra variatie gehoopt. En dat krijgen we tenslotte met het “bonus” nummer. Hun versie van W.A.S.P.’s ‘The Torture Never Stops’ is zowaar het meest energieke nummer op dit nieuwe album en rijkt overduidelijke de hand naar heavy metal, zonder de basis van doom / death metal volledig terzijde te schuiven. Naar onze smaak meteen het nummer dat er het meest uitspringt. Onze eindconclusie: ‘The Tritonus Bell’ is een goed genre gebonden album waarvan het slotnummer ons overduidelijk het meest bevalt.
Luc Ghyselen (74)
Season Of Mist
Tracklist: 1. Chthonic Exordium 2. Chime Diabolicus 3. Blood Ornaments 4. Those Who Absorb The Night 5. Corpus Asunder 6. Scattered Into Dark 7. Instruments Of Somber Finality 8. The Torture Never Stops