***Noot van de hoofdredacteur: We keken er zo verdomd naar uit: het eerste festival waar mondmaskers niet nodig waren, waar je kan gaan, staan en praten met je wil, waar een moshpit, circlepit en crowdsurfin’ weer eens kon, waar … kortom waar het leuk vertoeven is en je plezier kan maken zoals jij dat wil.

Ook wij, van MUSIKA, stonden te trappelen om jullie dan ook nog eens een uitgebreid verslag met tekst en foto’s aan te bieden. Omdat er drie podia zijn op het grote Alcatraz festival, vroegen we dan ook zes perspassen aan, kwestie van jullie niets te moeten onthouden. Helaas werden we in ons (“jeugdig”?) enthousiasme danig afgeremd. Ongeveer veertien dagen voor aanvang van het festival kregen we bericht dat MUSIKA slechts twee passen kon krijgen wegens de enorme vraag en het feit dat men wilde gaan snoeien. Toch dachten wij er nog iets “groots” van te maken, daar er MUSIKA twee fotopassen werden beloofd. Helaas was ons ook dit niet gegund. Twee passen, jawel, maar geen fotopassen. Dat betekent dat wij van MUSIKA onze foto’s hebben moeten nemen vanuit het publiek. Op onze vraag of het toch niet mogelijk was om MUSIKA één enkele fotopass te geven, werden we heel kort en uiterst krachtig afgeblokt. Gelukkig kregen we alvast een pak morele steun en “hulp” van collega’s van andere media, die we dan ook, van hieruit nog eens, immens bedanken voor die hulp en steun.

Wij hebben er het beste van gemaakt en ons toch goed geamuseerd. Hier onze bevindingen (we gaan het niet echt een verslag noemen) van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival editie 2021.***

Russkaya, Prison: 11u00-11u35

Dat de meningen rond de hoofdact die gisteren de “Prison-Stage” mocht afsluiten, Heilung, erg verdeeld zijn, hadden we ook al vooraf kunnen voorspellen. Hetzelfde geldt voor de opener van dag drie. Het internationaal getinte gezelschap van Russkaya brengt een mix van pop, rock en Russian folk. Wij, van MUSIKA, zagen de band in een naar ons lijkt helemaal andere line-up al eens eerder aan het werk. We waren toen helemaal niet onder de indruk en zijn dat nu ook niet. Dit is ons te flauw, te weinig metal, te veel pop, te veel “feel good”. Maar anderzijds waren er muziekliefhebbers die zich afvroegen waarom Russkaya niet later op de dag geprogrammeerd stond. (L.G.)

The Grave Brothers, La Morgue: 11u00-11u35

Oké, ook The Grave Brothers is niet echt metal, maar hun gedreven mix van psychobilly, rock ‘n’ roll en punk staat toch een heel stuk hoger op ons lijstje van “goede muziek” dan wat Russkaya presenteert. Voeg daar bakken enthousiasme, aanstekelijkheid en veel energie aan toe en de set van The Grave Brothers mocht naar onze smaak wat langer duren. (L.G.)

Loudblast, Swamp: 11u35-12u15

Eén van de pioniers in de Franse death / thrash metal scene halfweg de jaren tachtig die toch steeds net onder de grote publieke radar leek te hangen is Loudblast. Vandaag staan ze als eerste in de swamp stage om iedereen te laten weten dat de band niet stil heeft gezeten en nog steeds weet hoe ze een zaal plat moeten spelen. Na twee nummers werd het zand uit de oren geblazen en kon Loudblast al een stevige moshpit op de been brengen. Zanger / gitarist Stéphane Buriez en kompanen kunnen het publiek dan ook perfect bespelen en genieten duidelijk van het enthousiaste publiek. (D.V.)

After All, Prison: 12u15-13u00

Frontman Mike Slembrouck en kompanen waren al op het vroege uur paraat. De energieke bende liet de Prison stage daveren op zijn grondvesten. Wellicht door de knappe vocalen overtuigde het West-Vlaamse gezelschap mezelf in no time. Mike, die zowel hoog als laag krachtig uit de hoek kwam, verraste me want, al ken ik hem al eerder (o.a. van bij Iron Mask), leek het of hij zoals de wijn met de jaren verbetert. De korte bindteksten zorgden dat de muziek primeert. Een circlepit op een middaguur resulteerde eerst nog in slechts één goedwillige loper, maar al gauw volgden enkele metalheads waardoor het feestje echt van start ging. De heren gebruikten gans het podium wat in een dynamisch optreden resulteerde. Knappe prestatie! (A.M.)

Tim’s Favorite, La Morgue: 12u15-13u00

Tim’s Favorite zorgt voor een aangenaam klinkende set mainstream rock met wat knipoogjes richting hard rock, grunge en dergelijke. Laten we het dus houden op alternative rock. Allemaal goed gebracht, maar ik mis toch extra enthousiasme en extra energie om de naam te noteren voor een volgend concert. (L.G.)

Sloper, Swamp: 13u00-13u40

Het hoeft dit weekend niet allemaal death / black of thrash te zijn, topdrummers Mario Goossens (Triggerfinger) en Cesar Zuiderwijk (Golden Earring) samen op één podium was toch iets waar er toch wel enige verwachtingen mee gepaard gaan, ik keek er dus naar uit om Sloper eens aan het werk te horen. Maar zoals dit wel vaker het geval is met verwachtingen worden deze niet altijd ingelost, de plaatsing van de drums was mooi voor het oog maar de meerwaarde hiervan ontging mij helaas. Muzikaal kon het mij niet meenemen, helaas hier niet het geval van “the best of two worlds”. (D.V.)

Evil Invaders, Prison: 13u40-14u25

Het brute geweld van Evil Invaders blijkt telkens rapper en rapper gespeeld te worden. Speed metal en hoge screams kwamen als schering en inslag tussen de oren van het inmiddels talrijk opgekomen publiek. De woorden “Are you ready to loose your mind?” werkten als trigger voor velen als start voor een circlepit, wall of death of te beginnen crowdsurfen. De pletwals aan noten zorgen voor veel losgekomen agressie, waardoor ondergetekende met fotomateriaal het hazenpad zocht. De explosieve muzikale cocktail kwam tot een kookpunt. (A.M.)

Haester, La Morgue: 13u40-14u25

Haester, ook al een Belgische band – er zijn er zoal wat op deze editie van Alcatraz – mocht zijn ding doen in La Morgue. Opboksen tegenover een geoliede machine als Evil Invaders zat er evenwel niet in. We zagen een band aan het werk die het echt wel goed meent, die inzet op energie en enthousiasme, maar die toch nog wat werk voor de boeg heeft. Post metal is nu ook niet echt ons favoriete deelgenre, al noteerden we toch dat we dit vijftal eens in andere omstandigheden aan het werk willen zien en horen. (L.G.)

Artillery, Swamp: 14u25-15u05

Het Deense Artillery staat er nog steeds en dat sinds 1982 ook al zijn er een paar onderbrekingen geweest. Dit thrash metal gezelschap gooide er stevig de beuk in en zelfs wat problemen met een gitaar versterker gooide niet echt roet in het eten. Een degelijke, gedreven en energierijke set kregen we te horen. En over energie gesproken: wat te zeggen van vocalist Michael Bastholm Dahl die handjes ging schudden met de eerste rij fans om dan het volledige podium om te lopen om dan doodleuk verder te gaan waar hij gebleven was. (L.G.)

Raven, Prison: 15u05-15u50

Als de problemen met de versterker van bassist John Gallagher opgelost waren, begon het kwieke trio gezwind als drie jonge veulens. Rondhuppelend en energiek vulden de beide broers het ganse podium want ze kennen duidelijk de klappen van de zweep. Logisch, ze waren er al van in 1974 bij toen de band zijn eerste nummers in een (toen nog) nieuw genre NWOBHM op een publiek loslieten. Inmiddels bijna vijftig jaar later lijkt er weinig veranderd. Tijdens de pandemie hebben de heren een aantal nummers geschreven en ondanks dat ze naar eigen zeggen het nummer nooit eerder samen gespeeld hadden, klonk het als een klassieker die al jaren in hun setlist stond. Ervaring heet dat. Hoedje af! (A.M.)

Asphyx, Swamp: 15u50-16u30

Het Nederlandse Asphyx, ooit begonnen als Soulburn, heeft er ook al een grillige muzikale carrière op zitten. Toch bewijst het huidige kwartet dat de band ver van versleten is. Vocalist Martin van Drunen staat er nog steeds en de muzikanten rondom hem doen eigenlijk in niets onder. Brutale death metal is ons deel en toch klikt de sound van Asphyx nooit echt bij ondergetekende. Maar dat zal de vele liefhebbers worst wezen, zij hebben genoten van een stevige, energieke en vooral brutale set. (L.G.)

Eclipse, Prison: 16u30-17u15

De band verwende tijdens de pandemie zijn publiek ook al met online sessies, maar het was duidelijk dat een echt podium hun voorkeur droeg. De opener ‘La Victoria’ bevestigde waarom de heren nog steeds aan de top van het melodieuze wereldje terug te vinden zijn. Het Scandinavisch gezelschap was voor het eerste terug live aan het werk en de goesting was duidelijk groot. Ondanks de vroege programmatie in de namiddag zorgden ze voor een opzwepende show waar drummer Philip Crusner met zijn erg dynamische drumstijl vaak de show stal. Frontman Erik Mårtensson, die recent nog opdook in een lijst van tien beste songwriters ter wereld, liet het publiek uit zijn hand eten met onder andere zijn eigen favoriete ‘Downfall To Eden’. Met ‘Rock Like A Hurricane’ en ‘Never Look Back’ gaven ze de headbangers nog een laatste kans om voluit (lees dansend en springend) te gaan. (A.M.)

Huracán, La Morgue: 16u30-17u15

Nog zo’n Belgische band die een beetje onder de radar van velen blijft is Huracán, een gezelschap dat je in het vakje sludge metal kan plaatsen, al maken ook noise en stoner metal invloeden deel uit van het muzikale spectrum van dit viertal. Wij zagen in ieder geval een heel gedreven set met vooral veel enthousiasme. Maar de vonk sloeg nooit echt helemaal over richting publiek. Spijtig. (L.G.)

Marduk, Swamp: 17u15-18u05

Het Zweedse Marduk kunnen we beschouwen als een van de grondleggers van black metal. De band is reeds sinds 1990 actief en zorgt keer op keer voor knappe albums die de fans koesteren. Anderen lopen meestal in wijde boog rond Marduk heen. Hun brutale en agressieve sound zorgt ook nu weer voor wat sceptische gevoelens bij ondergetekende, maar uiteindelijk wint de donkere dreiging het opnieuw en zijn we weer heel tevreden met wat Marduk ons brengt: pure, rauwe, onversneden black metal. (L.G.)

Jinjer, Prsion: 17u55-18u40

Noem het modern metal, progressive metal of melodic metalcore of iets daar tussenin, het blijft een feit dat Jinjer uit Oekraïne een band is die razendsnel aan populariteit wint. Stevige en krachtige drumpatronen, pulserende bassen die soms op technisch hoog niveau langskomen, machtige riffs en korte gitaarsolo’s zorgen voor de bijna perfecte basis waar vocaliste Tatiana Shmailyuk mag op schitteren. Ook voor deze zangeres lijkt het uiterst eenvoudig om te switchen tussen stevige grunts, hoge screams en krachtige cleane vocalen. De dame kan het werkelijk allemaal aan en de overige muzikanten zetten stuk voor stuk hun beste beentje voor. Dit resulteert dan ook in een set waar stil blijven staan onmogelijk is, waar de bakken energie van het podium in het publiek stromen, waar blije gezichten en immense dosis enthousiasme samensmelten en zorgen voor een vijfenveertig minuten durende boost aan energie. Meer van dat, A.U.B. (L.G.)

Freedom Call, Swamp: 18u40-19u35

Vervangers van Vio-Lence waren het altijd happy gezelschap van Freedom Call. Ondanks de recente wissel in de line-up kwam de band onder leiding van Chris Bay vitaal over. Er zijn weinig drummers zoals Ramy Ali, maar het lijkt erop dat de plaats vaak wisselt. In elk geval kon de man een stevig potje stampen op de bassdrum, waardoor in samenwerking met bassist Francesco Ferraro de happy power metal een solide ritmesessie kende. Chris, die vaak in the picture stond met uitgestoken tong, wist het publiek te bespelen, al verving zijn band een thrash metal band. (A.M.)

Doro, Prison: 19u35-20u35

Nog even bij Doro langsgaan, want de Duitse Queen Of Heavy Metal blijft bevestigen waarom ze bovenaan de lijsten terug te vinden is. Alhoewel ze intussen zevenenvijftig geworden is, zag de frontvrouw er nog altijd schitterend uit zoals op haar backdrop. Haar typische Duitse accent is ze nog altijd niet afgeleerd en dat valt op tijdens haar vaak lange bindteksten tussen de nummers. Loeihard stormden de nummers met onder andere ‘Burning The Witches’, ‘Fist In The Air’ en ‘Hellbound’ die iedereen lekker meebrult. Maar ook een ingetogen moment met haar hit ‘Für Immer’ kon natuurlijk niet ontbreken. Bij ‘All We Are’ kwam een jong meisje het podium op en zong steevast mee: een kippenvelmomentje. (A.M.)

Thurisaz, La Morgue: 19u35-20u35

Het West-Vlaamse Thurisaz is een band die, naar ons oordeel, veel te weinig aandacht krijgt in België. De heren zorgen keer op keer voor knappe albums en ook op hun live concerten – we zagen de band al een aantal keer aan het werk – valt nooit iets af te dingen. Hun best wel zware sound – een mix van atmospheric black metal en atmospheric death metal – valt dus niet bij iedereen in goede aarde. En toch! Ook nu weer zette het vijftal een daverende set neer om vingers en duimen bij af te likken. Een goedgevuld tent was dit keer vanaf de eerste tonen op de afspraak en zorgde zodoende voor een heel stevig en pakkend feestje. Als je daar dan nog de tomeloze inzet, de energie en de gedrevenheid van Thurisaz zelf bij telt dan zet het allemaal goed. Nog een set, en band, die we noteerden als: heel zeker voor herhaling vatbaar. (L.G.)

Eluveitie, Prison: 21u30-22u30

Voor een mooie mix van melodic death metal en folk metal ben je bij het Zwitserse Eluveitie aan het juiste adres. De knappe albums en de heel sterke live concerten van de band zijn daar het bewijs van. Welke line-up mastermind, multi-instrumentalist en vocalist Chrigel Glanzmann ook om zich heen verzamelt, het is steeds dik in orde. Eluveitie kan heel opzwepend en begeesterend uit de hoek komen, maar ook ingetogen en bijna weemoedig klinken. Tijdens live concerten is het meestal dat eerste aspect dat uitgebreid aan bod komt en dat was ook nu weer het geval. De stevige basis van bass en drums staan als een huis, gitaarriffs zorgen voor de extra dreigende kracht, maar houden het wel melodieus. De folkaccenten – fluit, hurdy gurdy, viool, mandola en Celtic harp komen veelvuldig aan bod – zorgen steeds opnieuw voor begeesterende extra’s en zo creëert Eluveitie met de nodige energie en gedrevenheid een uitstekende set waar zowel begeesterende momenten als rustiger momenten in voor komen. Opnieuw een heel straffe set van dit gezelschap dat volgende maand ook op de affiche van Durbuy Rock Festival prijkt. (L.G.)

Amenra, Swamp: 22u30-23u30

Een thuismatch op de laatste dag van het Alcatraz festival mogen spelen in een volledig vol gelopen Swamp tent: dat is wat Amenra te beurt valt. Amenra mag je zeer zeker beschouwen als de absolute vaandeldrager van wat we de “Church Of Ra”-beweging kunnen noemen. Hun loodzware en dreigende mix van doom, sludge, hardcore en metal wordt door de ene geliefd, door een andere verdoemt, maar het staat buiten kijf dat hun donkere shows steeds een pak liefhebbers lokken. Ondergetekende is niet zo’n fan van de band, maar kan op tijd en stond een streep Amenra best verdragen. Ook nu gaan de eerste tracks er vlot in, daarna krijg ik het stukken moeilijker om mijn aandacht bij het geleverde werk te houden. Na een goed halfuur houdt het dan ook op voor mij, maar dat betekent niet dat de fans dan al genoeg hebben. Nee, voor hen mag die donkere dreigende sound uren doorgaan zodat ook nu weer eigenlijk niets dan gelukkige gezichten de Swamp tent uit kwamen. (L.G.)

Kreator, Prison: 23u40-0040

De Duitse thrash metal iconen Kreator mogen het festival in stijl afsluiten op de Prison stage. Dat deden de heren met verve. Vernieuwend was hun set allerminst. Energiek, gedreven, agressief en krachtig zijn de woorden die hier wel op hun plaats zijn. Een mooie belichting en een pak aan pyro’s zorgen voor extra visuele ondersteuning terwijl de bandleden ook het volledige podium weten te gebruiken om de aandacht vast te houden. Kreator bewijst andermaal dat ze tot de top in het (sub)genre behoren en zijn zodoende een waardige afsluiter voor deze editie van Alcatraz. (L.G.)

Tja, zoals elke dag moeten ook wij, van MUSIKA, keuzes maken en, hélaas, een aantal bands links laten liggen. Onze excuses dit keer aan Growing Horns, Lalma, Stake, Bark en Wiegedood. Laten we niet vergeten dat MUSIKA slechts twee perspassen (en geen fotopassen) kreeg toegewezen. En om dan, met slechts twee personen, een volledig festivalverslag (drie dagen, drie podia) te presenteren … Tja, dat lijkt ons niet haalbaar. Wij hebben, denken we toch, alvast ons best gedaan.

Met dank aan de organisatie van Alcatraz.

Tekst: Andy Maelstaf, David Vandewalle en Luc Ghyselen.

Foto’s: Andy Maelstaf en Luc Ghyselen.