***Noot van de hoofdredacteur: We keken er zo verdomd naar uit: het eerste festival waar mondmaskers niet nodig waren, waar je kan gaan, staan en praten met je wil, waar een moshpit, circlepit en crowdsurfin’ weer eens kon, waar … kortom waar het leuk vertoeven is en je plezier kan maken zoals jij dat wil.

Ook wij, van MUSIKA, stonden te trappelen om jullie dan ook nog eens een uitgebreid verslag met tekst en foto’s aan te bieden. Omdat er drie podia zijn op het grote Alcatraz festival, vroegen we dan ook zes perspassen aan, kwestie van jullie niets te moeten onthouden. Helaas werden we in ons (“jeugdig”?) enthousiasme danig afgeremd. Ongeveer veertien dagen voor aanvang van het festival kregen we bericht dat MUSIKA slechts twee passen kon krijgen wegens de enorme vraag en het feit dat men wilde gaan snoeien. Toch dachten wij er nog iets “groots” van te maken, daar er MUSIKA twee fotopassen werden beloofd. Helaas was ons ook dit niet gegund. Twee passen, jawel, maar geen fotopassen. Dat betekent dat wij van MUSIKA onze foto’s hebben moeten nemen vanuit het publiek. Op onze vraag of het toch niet mogelijk was om MUSIKA één enkele fotopass te geven, werden we heel kort en uiterst krachtig afgeblokt. Gelukkig kregen we alvast een pak morele steun en “hulp” van collega’s van andere media, die we dan ook, van hieruit nog eens, immens bedanken voor die hulp en steun.

Wij hebben er het beste van gemaakt en ons toch goed geamuseerd. Hier onze bevindingen (we gaan het niet echt een verslag noemen) van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival editie 2021.***

Dyscordia, Prison: 11u00-11u35

De line-up dit jaar was goed bezaaid met Belgische bands, Dyscordia behoorde daar ook toe en mocht vandaag op de Prison stage openen. Dat de band op heel wat fans kon rekenen zal niemand verbazen daar hun fanbase ‘the army’ nog steeds aan het groeien is en steevast in grote getale aanwezig is bij hun live gigs en desondanks het vroege uur was dit vandaag ook het geval. Iedereen die reeds op post was werd direct klaargestoomd om dag twee te verwelkomen en mocht opnieuw genieten van een topprestatie die de heren hier neerzetten. Proggy passages, sterke grunts, beukende en rollende riffs, catchy melodieën, boeiende solo’s die soms in fijne harmonieën gebracht werden en bij dit alles de cleane vocalen van frontman Piet en je mag het geheel “af” noemen. (D.V.)

Carneia, La Morgue: 11u00-11u35

Opnieuw een dag met beperkte mogelijkheden (op gebied van fotograferen) en het soms agressieve trek- en duwwerk in het publiek in gedachten, maakte ik een beperkte lijst bands die ik wou fotograferen. De zaterdag was persoonlijk de dag met de minste bands die in mijn smaak vielen, maar dat kon de pret niet bederven. Integendeel, de sfeer was goed en de zon was al vroeg van de partij. Het terugzien van de vrienden deed deugd, kortom, het feestje van de vrijdag ging gewoon door. Zoals ook op vrijdag stond Jan de noten uit zijn strot te persen, maar deze keer niet met King Hiss maar met zijn andere band Carneia. Maar het was duidelijk dezelfde frontman, want met de typische bewegingen die met zijn ruwe vocalen hand in hand gingen, zette hij zijn eigen handtekening. Brutaal, ruw en vooral “right in your face” dreunde het muzikaal geweld van de eerste band al een uurtje eerder dan de dag ervoor. Opnieuw een korte impressie, want op de Prison stage stond een locale band die net iets meer mijn aandacht opeiste. (A.M.)

Necrotted, Swamp: 11u35-12u15

De eerste band op de “swamp stage” is meteen de eerste niet Belgische band. Necrotted is afkomstig uit Duitsland en zorgde dat, al wie nog niet wakker was na het eerste Belgische geweld, dat nu wel zeker was met een immens energieke set waar death metal en deathcore de hoofdingrediënten van waren. Wij zagen toch eerder lauwe reacties uit het publiek met uitzondering van de fans die op de eerste rijen hun plaatsje hadden gevonden. (L.G.)

Spoil Engine, Prison: 12u15-13u00

Spoil Engine opende meteen heel gedreven en energiek en had eigenlijk al na een paar akkoorden, drumslagen en vocale suprematie de strijd met het publiek al gewonnen. Dit half Belgisch / half Nederlandse gezelschap zorgde voor een set om “u” tegen te zeggen en dat zal er voor gezorgd hebben dat Spoil Engine ongetwijfeld een pak nieuwe fans zal hebben gevonden. Wij hadden na verloop van tijd toch een beetje de indruk dat het grote “Prison”-podium misschien toch net iets te groot was, maar collega A.M. stelde toch dat “Iris Goessens en co alvast tot in de laatste momenten voor veel sfeer zorgden.” (L.G.)

Psychonaut, La Morgue: 12u15-13u00

Dit Mechelse trio had ik voor de eerste maal in 2019 gezien en lieten toen al een stevige indruk bij mij achter, de perfecte reden om ook dit jaar zeker niet te missen. Psychonaut brengt ons psychedelische rock / stoner met stevige passages die soms ruimte maken voor slepende emotionele stukken, een combinatie van kracht en sfeer waar de volle tent duidelijk kon van genieten. (D.V.)

Hoewel Psychonaut niet mijn eigen stijl van muziek speelden, betrapte ik mezelf erop dat ik langer bleef keken hoe deze Instrumental psychedelic kick-ass stoner band mij kon inpalmen. Met slechts drie man op het podium brachten ze sfeer, genoeg om gans de tent in beweging te zetten. (A.M.)

Rykers, Swamp: 13u00-13u40

Het Duitse Rykers zorgt voor een energieke set waar hardcore en wat punk elkaar vinden. Niet echt “our cup of tea”, maar het publiek smaakte de stevige muziek van het vijftal wel. Wij noemen het “goed, zonder meer”. (L.G.)

Burning Witches, Prison: 13u40-14u25

Verrassing van de dag voor mij was het international schoon volk van Burning Witches, dat uit vier Zwitserse muzikanten en een Nederlandstalige frontvrouw bleek te bestaan. Nooit eerder van gehoord, een ideale testcase dus om niet alleen de heksen te lijf te gaan, maar ook hun bezwerende metal te ondergaan. De dames hadden in no-time mijn aandacht, want ondanks de knappe verschijningen kon het gezelschap uiterst vlot het publiek bespelen met hun heavy-metal klanken. De sympathieke vocaliste, die tevens wat groen tussen haar blonde haren had gemengd, bleek in uiterst goede conditie want zingen en daarbij het podium zonder problemen volledig gebruiken in die zon zorgde voor een erg positieve indruk bij deze leek. (A.M.)

Atomic Vulture, La Morgue: 13u40-14u25

Nog zo’n band die ik maar eventjes kon bekijken was Atomic Vulture. Op zich spijtig want de sound van de band klonk best goed. Maar als de tijdsindeling volledig gelijk loopt met die van de Prison stage, is het nu eenmaal kiezen. Het drietal speelt instrumentale nummers die me toch over de streep konden trekken om het door hen uitgebrachte werk eens op te zoeken. (A.M.)

Fleddy Melculy, Prison: 15u05-15u50

Terug naar de Prison stage, waar een pak agressie het publiek ingestuurd werd toen Fleddy Melculy ten tonele kwam. Gezien ik geen fotopas had, moest ik me wel in het publiek begeven en daar ontspinde al vanaf het begin een circlepit, waar ondergetekende niet echt op zat te wachten. Maar agressie moet nu gelost worden en dat was iets waar velen al op zaten te wachten. Na enkele nummers ontpopte zich ook een ware Wall Of Death vlak voor mijn lens, waarop ik veiligheidshalve het hazenpad koos. Nummers als ‘Geen Vlees, Wel Vis’ bleven hangen, al had ik voor de gelegenheid een T-shirt van Gotthard aan (en geen van Metallica). (A.M.)

Powerstroke, La Morgue: 15u05-15u50

Na de agressie toch nog even in La Morgue binnenwippen om het vijftal van Powerstroke voor de lens te krijgen. Een strak gespeelde set zorgde voor veel beweging op het podium. Het gezelschap, dat uit Eeklo afkomstig is, heeft al vijf langspelers op de markt gebracht en dat zorgt voor een pak ervaring, die zich op het podium weerspiegelde een een stevige set hardcore / metal. (A.M.)

Omnium Gatherum, Swamp: 15u50-16u30

Voor mij de eerste maal dat ik de melodieuze death metal van Omnium Gatherum live mag aanschouwen en het was zeker en vast een positieve ervaring, alles zat lekker in de mix en zanger Jukka barstte van de energie (het “hipsterknotje” zullen we hem dan maar vergeven). Op muzikaal vlak was men strak op elkaar ingespeeld en kwamen ze over als een goed strak draaiende machine. (D.V.)

Seven Witches, Prison: 16u30-17u15

Gitarist Jack Frost is de grondlegger van deze Amerikaanse metalband, die intussen meer dan twintig jaar bestaat. James Rivera , die ook al vanaf 1982 bij Helstar achter de microfoon staat, kwam ondanks zijn eenenzestig jarige leeftijd nog altijd krachtig over. Even werd hij bijgestaan door een gastvocalist maar behalve een foto kon ik de man’s zijn naam niet ontcijferen. Die Amerikanen spreken nu eenmaal niet altijd even verstaanbaar, gelukkig was de zangkunst perfect. (A.M.)

Destruction, Prison: 17u55-18u40

Destruction, een van de “Big Four” van de Germaanse thrash metal, zette een een set neer om “u” tegen te zeggen. Agressie, kracht, brutaliteit en melodie gingen mooi samen en dat zorgde voor een heel energieke en gedreven set zodat een stevig uit de kluiten gewassen moshpit niet kon ontbreken. – Al eens foto’s geschoten van een band vanuit een moshpit? – Ik ging al bijna even hard uit de bol en kreeg de indruk dat Schmier (bass, vocals – en er al bij van het prille begin (1983)) een verjongingskuur met extra adrenaline heeft gekregen. Dat hij daarbij wordt bijgestaan door de overige bandleden is natuurlijk mooi meegenomen. (L.G.)

Dark Tranquillity, Swamp: 18u40-19u35

Dark Tranquillity staat samen met In Flames en At The Gates aan de wieg van de Gothenburg sound en zorgt voor een stevige, maar heel melodieus klinkende set melodic death metal. Toch prefereerde ik de set van Omnium Gatherum eerder vandaag. Dat heeft alles te maken met het feit dat Dark Tranquillity, naar mijn smaak dan toch, eerder donkerder en droefgeestiger overkomt. Maar opgelet, qua niveau van musiceren en qua intensiteit staat dit gezelschap nog steeds aan de top van het (sub)genre. En dat bewezen de heren hier andermaal. (L.G.)

Orden Ogan, Prison: 19u35-20u35

Wat voor mij het hoogtepunt van de dag zou worden, werd het ook. Wat onzeker begon Seeb (voluit Sebastian Levermann) met de opener ‘F.E.V.E.R.’, hij moest er duidelijk aan wennen om terug voor een publiek te staan. Maar dat duurde niet lang en toen na enkele nummers ‘Come With Me To The Other Side’ ingezet werd, was ondergetekende al helemaal verkocht. De sfeer was top en verbeterde nummer na nummer. Een indrukwekkende lichtshow, die op het latere uur al goed overkwam, werd bij ‘Inferno’ met een vuurzee bijgestaan. Ook ‘Gunmen’, waarop Seeb een pak slingers en confetti het publiek in blies, zorgen voor de magische momenten van de dag. ‘Let The Fire Rain’, het zal niemand ontgaan zijn en met ‘Things We Believe In’ sloot het Duitse gezelschap een fantastisch optreden af. (A.M.)

Alkerdeel, La Morgue: 19u35-20u35

Sommige critici beweren dat er in België niet echt goed bands zijn in het subgenre black metal / death metal. Wel, dat ze dan allemaal maar eens een kijkje nemen bij Alkerdeel. Dit Belgische viertal zorgde voor een dreigende, maar heel energieke en intense set, dat vriend en vijand kon overtuigen. Een afgeladen volle tent bij La Morgue stond al vanaf het eerste nummer op stelten en de stoom en dampen gingen pas liggen na één uur. Wie de band gemist heeft, … pik zo snel je kan een live concert van deze heren mee. (L.G.)

Hypocrisy, Swamp: 20u35-21u30

Donker en dreigende klanken: dat kan enkel black metal of death metal zijn. Blauwe lichten met weinig schakering: we zitten juist. Dit is wat we verwachten bij een live set van het Zweedse Hypocrisy waarvan de naam van zanger / gitarist Peter Tägtgren misschien beter bekend is als producer. Hoe dan ook, Hypocrisy staat na al die jaren nog steeds als een huis. We kregen immers een heel intense en beklijvende set aangeboden van de heren die ons een klein uur lang volledig in de ban hield. – We vergaten zelfs om ook maar de kleinste notitie te nemen. – (L.G.)

Cowboys & Aliens, La Morgue: 21u30-22u30

Terwijl Dirkschneider het hoofdpodium inpalmde, koos ik ervoor om de Belgische stoner rock band bij uitstek aan het werk te horen. Net als bij Dirkschneider weet je wat je kan verwachten van dit viertal. Maar nog steeds straalt er heel wat energie uit dit gezelschap. Nog steeds krijg je er hun enthousiasme gratis bovenop en dat zorgt ervoor dat een goed gevulde tent als “La Morgue” heel gemakkelijk overstag gaat voor deze Belgische stoner rock trots. (L.G.)

Emperor, Swamp: 22u30-23u30

Het Noorse Emperor is misschien iets minder dreigend, iets minder kil dan een pak van zijn genregenoten. Maar vergis je niet want op gebied van intensiteit, kracht en beleving moeten je de band helemaal niets leren. Ik was alvast opnieuw enorm onder de indruk van hoe Ihsahn, Samoth en de rest van de band voor een heel beklijvende luisterervaring zorgden waar indrukwekkende furieuze momenten worden afgewisseld met rustiger, meer ingetogen passages. Nog zo’n band waar je eigenlijk nooit genoeg van kan krijgen. (L.G.)

Heilung, Prison: 23u30-00u45

Heilung heeft misschien weinig met metal te maken. Dit neo folk gezelschap kiest immers niet voor beukende drumpatronen of hels gitaargeweld. Wel zorgt Heilung voor een heel intense en beklijvende set met sjamanistische vocalen die je misschien eerder als een ritueel mag en kan beschouwen. In ieder geval werd ik opnieuw ondergedompeld in een wervelend muzikaal en visueel kijkstuk die me meevoerde naar een wereld die reeds lange tijd niet meer bestaat. De inspiratie haalt men uit de Noorse mythologie en de tijd dat Vikings het voor het zeggen hadden. Bezwerende gezangen en pakkende ritmes zorgen er voor dat zowel de mensen op het podium als de luisteraars meegevoerd worden naar een soort van trance opwekkende spektakel. Ik weet het: velen zullen hun neus hebben gekruld, maar diegene die de set volledig hebben uitgezeten, kunnen niet anders dan vaststellen dat Heilung zorgt voor een heel intense en beklijvende show waar het laatste woord nog niet over gezegd of geschreven is. (L.G.)

Lieten we om een of andere reden (het gevecht beu om een veilige plaats tussen het publiek te bemachtigen om te fotograferen, de innerlijke mens versterken, een boeiend gesprek met andere festivalgangers, …) aan ons voorbij gaan: Funeral Dress, Feed, Bizkit Park, Rawdriguez, Dirkschneider en Monkey3. Onze excuses aan deze bands.

Met dank aan de organisatie van Alcatraz.

Tekst: Andy Maelstaf, David Vandewalle en Luc Ghyselen.

Foto’s: Andy Maelstaf en Luc Ghyselen.