Een zoveelste Zweedse melodieuze band die bij Frontiers onder de vleugels genomen wordt, we liggen er al lang niet meer wakker van. Maar toch, als band moet je er toch telkens staan en zorgen dat je niet in de massa verzuipt. Rian tracht zich te onderscheiden door een modern versie te brengen van klassieke melodieuze eighties rock. Een Amerikaanse klank, met Zweedse roots zorgen voor een knipoog naar Bon Jovi en Dokken, maar ook naar Europe, Queensryche of Alter Bridge. Ze krijgen nu, na hun debuut ‘Out Of The Darkness’ van 2017, bij het Italiaanse platenlabel ineens twee kansen door een contract dat twee albums bevat. Voor deze opvolger werkte het gezelschap samen met producer Daniel Flores (Find Me, The Murder Of My Sweet). De nummers werden herschreven, met de inspiratie van de melodieën en teksten van zanger/gitarist Richard Andermyr. Het toevoegen van de leadgitaar van Tobias Jakobsson zorgde voor een vernieuwd geluid van de band. Met drummer Jan Johansson en bassist Jonas Melin is de band compleet. Beetje rare keuze om je eerste nummer ‘Stop’ te benoemen, maar het weerspiegelt wel wat de heren een klein uur in petto hebben. Bassist Jonas trekt de opener op gang en al vlug volgen de rest voor een eerste stukje melodie, met een heldere stem en niet dominant maar sterk gitaarwerk. ‘In The Dark’ is eenzelfde beleving toch een ander jasje. Tikkend voetjes, knikkende koppen en een glimlach zijn de gevolgen die je van dergelijke nummers kan overhouden. Als de heren dit het ganse album volhouden zitten we met een klein bommetje. De titeltrack ‘Twenty Three’ wordt stevig ingezet, volgend met een variërend arrangement, waar de ritmesectie de cadans progressief stuk trekt maar een solerende snarenplukker alles bij elkaar weet te lijmen. Naast enkele rocknummers laten de heren het tempo ook wel eens zakken en pakken het intiemer aan met de knappe ballades ‘For Your Heart’, die braafjes en eerder melig van start gaat, maar gelukkig toch de broodnodige punch krijgt en ‘My Ocean’. Alhoewel enkele nummers wel op elkaar gelijken zit alles wel mooi verdeeld in elkaar. Het album flitst voorbij maar zorgt voor enkele feelgood-momenten van melodieuze rock zoals de tandem ‘Body And Soul’ en ‘The Passenger’. Bij momenten kan deze nog pittiger zijn, zoals ‘Stranger To Me’ die een flinke portie solerend gitaarwerk bevat. Met het laatste oorwormpje ‘Your Beauty’ blijft het gezelschap zelfs nog een tijdje tussen de oren hangen. Nagenietend van de vele melodieën, die hier en daar pittig gekruid werden met het betere snarenwerk, zorgen ervoor dat de vier letter bandnaam nog wel even in het geheugen gegrift zal blijven en misschien wel in het eind van het jaar in de lijstjes kan verschijnen. Erg aangenaam, al is het wel voorspelbaar, maar het algemene positieve gevoel borrelt sterk naar boven. Benieuwd of ze dit sterk werk kunnen bevestigen in de geplande opvolger.

Rocking Klingon (85)

Frontiers Records FRCD 1136

Tracklist: 1. Stop 2. In The Dark 3. Where Do We Run 4. Twenty-Three 5. For Your Heart 6. We Belong 7. My Ocean 8. Body And Soul 9. The Passenger 10. Stranger To Me 11. Your Beauty