Het Amerikaanse Windfaerer is een black metal gezelschap dat een heel pak folk invloeden in zijn muziek verwerkt. Op ‘Breaths Of Elder Dawns’, het vierde full-album ondertussen van dit gezelschap, is dit niet anders. De heren – Michael Gonçalves (vocals, gitaar, tres), Itay Keren (vocals, gitaar (elektrisch en acoustisch), Benjamin Karas (vocals, elektrische en akoestische viool, viola, cello, orkestratie), Michael Muñoz (bass) en James Applegate (drums) – openen met het lang uitgesponnen ‘Oxalá’ dat eerst nog een vrij bombastische intro krijgt om dan over te schakelen op dreigende razernij die zo kenmerkend is aan black metal. Toch zit er meer in de sound van dit gezelschap verweven, want o.a. viool, cello, akoestische gitaar komen ook om de hoek kijken zodat de heren duidelijk spelen met veranderingen in zowel kracht, als ritme, als tempo, als dreiging. Dit zorgt natuurlijk voor veel variatie en een beklijvende luisterervaring. Met ‘Depletion’ gaan de heren van Windfaerer op de ingeslagen weg verder. En al is de opbouw compleet anders – de heren kiezen hier immers voor zowel uiterst furieuze en dreigende stukken black metal als meer rustgevende, kalme stukken waar de akoestische instrumenten voor een folky toets zorgen –, toch is ook dit een heel intens en beklijvende track geworden. Met ‘A Forbidden Path’ slaan de heren een andere weg in: compleet instrumentaal met rustgevende akoestische klanken die door natuur omgeven wordt. Zo creëert het vijftal een stevig contrast met de kracht van ‘Into The Mist’, dat al snel ook op gebied van tempo en ritme compleet anders is. Voeg daar een pak duistere en kille dreiging aan toe en het verschil wordt enkel groter. Toch vergeten de heren niet dat variatie voor extra aandacht zorgt en het kalme tussenstuk voegt de daad bij het woord. Met ‘Astral Tears’ gaan de heren op hun elan verder. Mooie, best wel folky klinkende, melodielijnen worden gekoppeld aan furieuze black metal erupties en zorgen voor een pak intensiteit. ‘Starcrossed’ pakt het anders aan: we horen geluiden uit de natuur die overstemd worden door Schotse doedelzakmuziek. Maar al vlug verstomt dit en worden we weer meegesleurd in een beklijvende gitzwarte dreiging die in sneltreinvaart over ons heen dendert. Ook nu weer vergeten de heren niet om voor tempo en ritmewisselingen te zorgen en plaatsen ze op zorgvuldig gekozen momenten hun folky accenten. Opnieuw een heel gevarieerd werkstuk dat gemakkelijk blijft boeien van begin tot eind. ‘Orchard’ is opnieuw instrumentaal en haalt, ondanks een beklijvende sound, toch een beetje de vaart uit het album. Een beklijvende dreiging en duisternis overvalt ons meteen tijdens de openingsfase van ‘Loging To Ascend’. Opnieuw spelen de heren met tempo en ritmeverandering zodat ook intensiteit en kracht verschillende stadia bereiken. Ook de folky accenten blijven behouden zodat ook deze lang uitgesponnen track vol variatie zit die de aandacht weet vast te houden. Met ‘Entombed In Glacial Wave’ breit Windfaerer daar dan nog een passend, intens en beklijvend vervolg aan. Opnieuw komen alle ingrediënten die de sound van het vijftal uitmaken aan bod en opnieuw zorgen ze ervoor dat genieten is van begin tot eind. Zijn er dan geen minpunten te melden over dit album. Niet echt, al zijn we nog steeds niet compleet weggeblazen door een deel van de vocalen, anders was de score nog hoger opgelopen. Toch zullen liefhebbers van black metal met folkaccenten hier intens van genieten.

Luc Ghyselen (90)

Avantgarde Music av 421

Tracklist: 1. Oxalá 2. Depletion 3. A Forbidden Path 4. Into The Mist 5. Astral Tears 6. Starcrossed 7. Orchard 8. Longing To Ascend 9. Entombed In Glacial Wave