Dennis DeYoung is een zanger, toetsenist en componist, die we kennen als de drijvende creatieve kracht achter Styx. Hij schreef en zong nagenoeg alle top tien-hits van de band. Hij en Styx waren ongelooflijk succesvol in de jaren zeventig en tachtig. Vorig jaar, te midden van een wereldwijde pandemie, zagen we de release van Dennis DeYoung‘s ’26 East Vol. 1′, een album met wat toen zijn laatste opnames moesten worden. De eerste ’26 East’-plaat was bedoeld als eindpunt van DeYoung’s lange en vooraanstaande opnamecarrière, maar dankzij Frontiers directeur Serafino Perugino werd dit album in twee delen gesplitst, gezien de overvloed aan materiaal. De 74-jarige frontman is terug met het tweede deel van zijn afscheidsalbum ‘26 East, Vol. 2’. Je kan dit album dan ook als een laatste handtekening zien die de man achterlaat. Dit tweede luik gaat verder waar het eerste eindigde. Dennis werkte aan de albums samen met oude vriend Jim Peterik, die hem kon overtuigen met de boodschap dat de wereld zijn muziek nodig had. Gitarist en activist Tom Morello (Rage Against The Machine, Audioslave) is ook van de partij. ‘26 East’ was het adres waar DeYoung al in 1962 de band in zijn kelder in Roseland oprichtte. Aan de overkant van de straat woonde de Panozzo tweeling, John en Chuck, die samen met DeYoung de kern van Styx zouden vormen. De aanzet voor het album kwam er doordat Jim Peterik, ook afkomstig uit Chicago, een liedje naar Dennis stuurde, die zonder Jim’s aanmoediging en talent de muziek niet meer had opgenomen. Met ‘Hello Goodbye’ start de schijf met opgewekte melodieuze pop / rock. DeYoung’s stem is ondanks zijn leeftijd nog altijd erg sterk. We vervolgen iets stevigers met ‘Land Of The Living’. Zo’n uitnodigend nummer met een pompend ritme op Peterik’s bas. De onopvallende begeleiding van Mike Aquino op gitaar zorgt voor een fris nummer. ‘The Last Guitar Hero’ zet passiever in en brengt een boodschap van een teruggang van de gitaarmuziek in de mainstream muziek en de val van de technologie. Uitgerekend hier zorgt Tom Morello met experimenteel gitaarwerk voor een scheurend randje. Even op de rem met de ballad ‘Your Saving Grace’ met gospelinvloeden dankzij het aanwezige koor. Styx kon als niemand anders zo’n herkenbare sound in een ballad stoppen. ‘Made For Each Other’ en ‘There’s No Turning Back Time‘ zijn zo’n voorbeelden waar de mix van rock en ballad mooi hand in hand gaan. Na de pop / rocker ‘St. Quarantine’ en het steviger gitaarwerk van ‘Little Did We Know’ volgt terug rustiger werk. De fragiele ballad ‘Always Time’ zorgt terug voor wat evenwicht in het album. ‘The Isle Of Misanthrope’ werd als eerste track uitgebracht. De mooie opbouw van het knappe arrangementen, inclusief de hemelse backingvocalen, vormen bijna een schoolvoorbeeld van hoe de nummers van Styx in elkaar zaten. ‘Grand Finale’ zorgt voor een passend en emotioneel eindmoment van DeYoung’s opnamecarrière, een klasse herwerking van het Styx-nummer ‘Grand Illusion’. Ook in dit tweede deel vinden we de verbazingwekkende handtekening van DeYoung. Het herkenbare geluid van Styx ademt door de melodieuze hardrock nummers. De pluim gaat terecht naar zijn immense harmonieuze vocale arrangementen, die met keyboard en knap gitaarwerk in een klein uurtje pakkende nummers ingebakken zitten.

Rocking Klingon (85)

Frontiers Records FRCD 1123

Tracklist: 1. Hello Goodbye 2. Land Of The Living 3. The Last Guitar Hero (Featuring Tom Morello) 4. Your Saving Grace 5. Proof Of Heaven 6. Made For Each Other 7. There’s No Turning Back Time 8. St. Quarantine 9. Little Did We Know 10. Always Time 11. The Isle Of Misanthrope 12. Grand Finale