Dat het o-zo-herkenbare rockgeluid niet enkel in Down-Under gemaakt kan worden, bewijzen deze vier heren uit het Engelse Cambridge. The Treatment bracht in 2011 hun debuut ‘This Might Hurt‘ uit, drie jaar nadat de band gevormd werd. In 2014 volgden ‘Running With The Dogs’, in 2016 ‘Generation Me’ en in 2019 ‘Power Crazy’. Deze albums leverden een pak liveshows op en zo konden ze de planken delen met onder andere Kiss, Mötley Crüe, Steel Panther en Alice Cooper. Geen kleine jongens dus. Ze stonden ook op de affiche van Download en Sonisphere. Deze ‘Waiting For Good Luck’ is al het vijfde studioalbum dat de Britse hardrockers uitbrengen. Het werd geproduceerd door Laurie Mansworth (Airrace) en gemixt door Kevin Shirley (Iron Maiden, Led Zeppelin). Dit is intussen het tweede album met Tom Rampton achter de microfoon. Nieuwkomer bassist Andy Milburn is er sedert vorig jaar bij. De rest van de band is ongewijzigd, zijnde gitaristen Tagore en Tao Grey en drummer Dhani Mansworth. Massa’s energie in twaalf dosissen, dat kunnen we verwachten. Alhoewel, de heren hebben ook voor variatie gezorgd door er enkele groovy tracks tussen te zetten. Met ‘Rat Race’ is alvast de aanstekelijke start gegeven van een drie kwartier rock ’n roll. Dit zijn van die nummers die makkelijk op een AC/DC album kunnen staan. Alles zit zo strak in elkaar en de energieke vibes komen vlotjes binnen van een band op volle toeren. Bij ‘Take It Or Leave It’ tappen ze uit hetzelfde vaatje en opnieuw is het raak. De vurige riffs en de ruwe en doordrongen stem van Tom Rampton zijn een meerwaarde voor de doorwinterde solide nummers. De temperatuur stijgt bij het zwoelere ‘Lightning In A Bottle’ dat het tempo wat laat zakken. Wat groovy bewegingen om daarna het uptempo ‘Vampress’ los te laten. Bij deze topper lijken de gitaarriffs en de hese vocalen een Brits antwoord te vormen op Angus Young en zijn kornuiten. Zalige nummers, je zet een ganse weide in enkele seconden in vuur en vlam. Het tempo gaat per nummer op en neer en zorgt voor heel wat beweging. ‘Eyes On You’ is opnieuw zo’n groovy doorzakker. Na de klassiekers ‘No Way Home’ en ‘Devil In The Detail’ zet ‘Tough Kid’ je met een rustige intro even op het verkeerde been, maar gaat toch niet onopgemerkt voorbij. Terug de kraan volledig open met ‘Hold Fire’, die met stevige riffs en sterk ritmegevoel zich tot een van de betere nummers weet te kronen. ‘Barman’ zorgt met een zwoele ‘The Jack’-achtige groovy zorgt voor trage rock, zo’n bruine kroeg gevoel. De honky tonky piano versterkt dit gevoel op een uiterst sensueel ritme. Het melodieuze ‘Let’s Make Money’ brengt ons naar het einde toe. Met het catchy ‘Wrong Way’ sluiten de heren op gepaste wijze een energiek album af. Bij een eerste luisterbeurt heb je oor naar de intense kracht en energie, die de vocalen, de riffs en het gedreven ritme uitstralen. Maar het wordt pas leuk als je de andere laagjes van de nummers ontdekt. Dat het niet zomaar de zoveelste AC/DC kloon is, mag wel duidelijk zijn. Of ze vernieuwend zijn? Neen, dat nu ook weer niet. Ze halen duidelijk hun inspiratie in het land van de kangoeroes, maar geven er toch hun eigen versie aan. Soms zitten ze richting AC/DC, soms meer Def Leppard en soms hoor je er Status Quo in. Goed voor een cocktail met explosieve rock, die hier en daar de groovy en bluesy toer op gaat. De heren schieten met scherp en zullen met een dergelijk bommetje niet lang moeten wachten op hun geluk. Hopelijk kan het gezelschap binnenkort het podium op, want als deze energieke bende op tour gaat, zou ik er best graag bij zijn.
Rocking Klingon (88)
Frontiers Records FRCD 1106
Tracklist: 1. Rat Race 2. Take It Or Leave It 3. Lightning In A Bottle 4. Vampress 5. Eyes On You
6. No Way Home 7. Devil In The Detail 8. Tough Kid 9. Hold Fire 10. Barman 11. Let’s Make Money 12. Wrong Way