Nog geen jaar geleden mocht ondergetekende de nieuwe plaat van Lamb Of God bespreken. We bedachten de plaat toen met een score van 88/100 en keken vooral enorm uit naar de tour samen met Kreator om de plaat te promoten want wie hen ooit live mocht aanschouwen zal beamen dat Lamb Of God op een podium een energie uitstoot die zijn gelijke nauwelijks kent. Dat de heren ontgoocheld waren omdat ze hun tournee – net zoals vele anderen – in het water zagen vallen, mag gerust als een ferm understatement worden gezien. Om toch iets te kunnen doen voor de fans én om toch een beetje promo te kunnen voeren voor hun kersverse album, gaven ze een online live performance in hun thuishaven. We vermoeden, nee we weten het eigenlijk wel zeker, dat dit het vreemdste live-album is dat we ooit in handen kregen. We hebben nooit eerder een live-album geweten zonder een publiek. En dat maakt het raar, echt raar. Zoals bassist John Campbell het zelf verwoordt, is het bevreemdend te noemen om te spelen zonder de wisselwerking met een publiek want een band haalt enorm veel energie precies uit die synergie met de fans. En het doet ons weer maar eens op twee gedachten hinken als het gaat over dit live-album. Enerzijds horen we de integrale uitvoering van het laatste album op een live-manier zoals we die eigenlijk verwachten van Lamb Of God: retestrak en beukend van begin tot eind en eerlijk gezegd op een manier die we simpelweg beter vinden dan de studioversie net precies omdat het zo een ongelooflijk goede liveband is. En anderzijds missen we toch dat tikje extra net doordat er nergens iets van interactie is met het publiek – niet bepaald verwonderlijk als er geen publiek is maar het is toch net dat wat een live-album tot een echt live-album maakt. Het is in feite kinderlijk eenvoudig: beter kan een live-album zonder publiek vermoedelijk niet klinken én het doet ons nóg meer verlangen naar volle zalen met zwetende fans die compleet loos gaan op hun favoriete muziek én naar een band die het beste van zichzelf staat te geven op het podium bij het zien van hun fans. Om maar te zeggen, wat je voorgeschoteld krijgt, is volgens ons werkelijk méér dan genietbaar doordat een aantal nummers echt wel die extra-live tuning meekrijgen die ze gewoonweg nóg krachtiger maken maar het blijft ook ergens niet meer dan zoethouder die vooral een bittere smaak geeft en dat ondanks de geweldige intenties van de band. Want bovenop de tien reguliere songs van het album, doen ze er bij dit live-exemplaar nog een aantal extra’s bij in de vorm van ‘Contractor’, ‘Ruin’, ‘The Death Of Us’ en ‘512’, elk in live-uitvoering met dan nog eens ‘Ghost Shaped People’ (voordien enkel te horen op de luxe-uitgave) en ‘Hyperthermic / Accelerate’. Lamb Of God doet hiermee zijn naam van live-band weer alle eer aan en tracht de band met de fans zo hecht mogelijk te houden. Niettemin als wij moeten kiezen tussen twee live-albums van de band, dan gaan we toch voor ‘Killadelphia’ – wat alweer dateert van 2005 – precies omdat daar de wisselwerking tussen bandleden en fans eenvoudigweg hoorbaar is en de nummers naar een nóg hoger niveau tilt. Ach, laten we maar gewoon hopen dat er snel terug sprake kan zijn van échte live-muziek.

K.H. (85)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Memento Mori 2. Checkmate 3. Gears 4. Reality Bath 5. New Colossal Hate 6. Resurrection Man 7. Poison Dream 8. Routes 9. Bloodshot Eyes 10. On The Hook 11. Contractor 12. Ruin 13. The Death Of Us 14. 512 15. Ghost Shaped People 16. Hyperthermic / Accelerate