Het Amerikaanse No Hope For The Lost begon als een eenmansproject van Nathanael Bohnet in 2018 maar toen nog onder de naam Deadlights. Met één ep onder arm én een resem plannen die in het water vielen door een niet nader genoemd virus, besloten Bohnet en producer Re Mayer aan de schrijftafel te gaan zitten. Het resultaat is de vier nummers tellende ep ‘The Pilgrimage’. De heren stellen zelf dat deze ep als één geheel moet gezien en vooral gehoord worden doordat het volgens hen opgevat is als één nummer maar verdeeld in vier “bewegingen”. Eerlijk gezegd, zelf vinden we dit eerder promopraat want waarom anders ‘Yu Yevon’ als radio-single promoten? Soit, doet er weinig toe volgens ons. Feit is dat er geopend wordt met ‘Braska’, een kort en ronduit rustig nummer dat eerder als intro/soundscape kan gezien worden voor het reeds vermeldde ‘Yu Yevon’ dat wél van bij aanvang als een pletwals alles en iedereen omver mept. Verwacht je aan een soort mix van uiteenlopende genres zoals progressive metal, metalcore gemixt met soundscapes en een voorliefde voor videogames. Geïnspireerd door Final Fantasy X klinkt de muziek ook zo. Het ene moment ronduit agressief en wild in het rond slaand met een stem die niet zou misstaan in eender welke noiseband, om vervolgens over te gaan in een veel melodieuzer geluid met cleane zang. Zo sleept ‘Yu Yevon’ je vier en een halve minuut mee in het verhaal. Vervolgens wordt er overgegaan naar ‘Yunalesca’ hetgeen hoewel veel ruwer dan opener ‘Braska’ toch ook weer eerder dient als intermezzo om het oneerbiedig te zeggen om over te gaan naar afsluiter ‘Jecht’ waar weer elk blik van snelheid en agressie gedurende vijf minuten in je gezicht wordt geblazen. No Hope For The Lost brengt op deze ep een gevarieerd verhaal in vier delen waarbij ze van bijzonder rustig en ingetogen overgaan tot pure orkaankracht maar met zeer veel afwisseling. Maar zelf blijven we ergens met een dubbel gevoel achter. We worden niet helemaal meegezogen in het verhaal misschien net omwille van de zeer hoge mate van afwisseling. Persoonlijk zijn we zeer te vinden voor de rauwe stukken die brute agressie uitbraken met een stem waar je rillingen van krijgt. De overgangen naar de heel cleane zangpartijen zijn voor ons vaak té. We krijgen het moeilijk verwoord dus oordeelt u vooral zelf. Zelf houden we het op een veelbelovend ruw debuut dat hopelijk wordt geperfectioneerd tegen volgend werk.

K.H. (70)

Independant Release

Tracklist: 1. Braska 2. Yu Yevon 3. Yunalesca 4. Jecht