Die hard liefhebbers van power metal kennen ongetwijfeld het Italiaanse My Refuge. Wij hadden toch even tijd nodig om de nodige belletjes te laten rinkelen. Uiteindelijk wisten we het weer. My Refuge werd in 2010 als solo project opgestart door gitarist Mauro Paietta waarmee hij al meteen voor een eerste ep zorgde. ‘3407 – Picture Of An August Night’ (2010) werd drie jaar later opgevolgd door de ep ‘Living In Anger’. Intussen was My Refuge een echt full-band geworden. In 2015 kregen we dan met ‘A Matter Of Supremacy’ een eerste full-album te horen van het gezelschap. Een pak concerten en aantredens op festivals volgden. En dan … was er het grote niets. Althans dat dachten we. Tot nu dus. My Refuge kreeg in de tussen liggende periode een volledige make-over. Mauro Paietta is nog steeds de drijvende kracht achter de band maar van de line-up die instond voor ‘A matter Of Supremacy’ vinden we niet veel meer terug. Bassist Salvatore Chimenti horen we nog op drie nummers en gitarist Simone Dettore is er ook nog bij voor drie nummers. Alle anderen die we op deze ‘The Anger Is Never Over’ te horen krijgen zijn nieuw. En Mauro is niet over een nachtje ijs gegaan. De achttien muzikanten die je hier te horen krijgt komen uit veertien verschillende landen en vier verschillende continenten. Naast Mauro (Italië) krijg je als vaste bassist Javier Perez (Spanje) en vaste drummer Mark Vetter (Duitsland) te horen. De Tsjechische pianiste Gabriela Kaufmanova is te horen op ‘What If Tomorrow Never Came’, terwijl Katarina Gubanova (Oekraïne) te horen is op keyboards en piano tijdens ‘Memories’. En dan krijg je nog elf verschillende vocalisten te horen die elk een nummer voor hun rekening mogen nemen – het twaalfde nummer, ‘The Child And The Moon’, is een instrumentaal. Maken hun opwachting: Berzan Onen (Turkije), Iggy Rod (Argentinië), Ronny Castillo (Venezuela), Davide Vella (Italië), R.A. Voltaire (Canada), Ilias Michailicos (Griekenland), Andra Ariadna Chitu (Roemenië), Rafael Dinnamarque (Brazilië), Arthur Pessoa (Brazilië), Fernando Neri (Brazilië) en Kike Valderrama (Colombia). Dit betekent natuurlijk nog niet dat je een daarmee een sterk album te horen krijgt, maar we kunnen je gerust stellen. Elke vocalist kwijt zich op een schitterende manier van zijn taak, elke stem straalt kracht, gedrevenheid en energie uit. En dat zonder de melodie te vergeten zodat liefhebbers van best wel aanstekelijke power metal hiermee in de wolken zullen zijn. Natuurlijk beseffen ook wij dat elkeen – ook wij natuurlijk – het ene stem timbre boven een ander zal verkiezen. Ook op puur muzikaal vlak hebben we niets aan te merken. De nummers worden stuk voor stuk knap opgebouwd, zijn uitstekend gearrangeerd, klinken krachtig, fris en melodieus én zorgen ervoor dat liefhebbers van luchtgitaar spelen eveneens volledig aan hun trekken komen. Echte minpunten kunnen we je dus niet melden, al vragen we ons nu wel af of en hoe My Refuge dit werkstuk live zal ondersteunen (van zodra de corona maatregels dit toe laten). Het zal immers geen sinecure worden om ofwel al deze vocalisten samen te laten komen of om er een uit te zoeken die het dichtst de verschillende stem timbres kan benaderen. Maar tot die tijd zijn wij alvast heel tevreden met dit werkstuk dat ons, en eigenlijk elke rechtgeaarde liefhebber van power metal, nog een tijdlang zoet kan houden.

Luc Ghyselen (90)

Pride & Joy Music PJM 12517

Tracklist: 1. Immortal Fire 2. War In Heaven 3. The River And The Rain 4. Winterland 5. The Last To Die 6. What If Tomorrow Never Came 7. Mistress Of The Dark 8. The Child And The Moon 9. After Ten Years 10. Until The End 11. Memories 12. The Anger Is Never Over