Michael Schenker is een pure legende en wetende dat er nieuw materiaal van de man verschijnt, hoeft eigenlijk nagenoeg blindelings als perfect aangenomen worden. Na twee fenomenale platen onder de naam Michael Schenker Fest keert een ware gitaarheld terug naar zijn roots met de naam Michael Schenker Group. Toch weet hij de line-up zodanig interessant te maken dat het meer wordt dan de som van de elementen. Michael zingt zelf ook maar heeft daarnaast ook vocalisten Ronnie Romero (Rainbow, CoreLeoni, Lords Of Black), Ralf Scheepers (Primal Fear), Joe Lynn Turner en Michael Voss (Mad Max) in de gelederen opgenomen en dan heb je een serieus pak buskruit dat bij de juiste prikkels voor vuurwerk kan zorgen. Deze indrukwekkende lijst wordt nog aangevuld door gastzangers Gary Barden, Robin McAuley en Doogie White. Zet daarbij nog bassist Barry Sparks (Dokken), toetsenist Steve Mann (bijgestaan door gast Derek Sherinian) en de drie drummers Bodo Schopf, Simon Phillips (ex-Toto) en Brian Tichy (ex-Whitesnake) en je beseft dat deze plaat uitzonderlijk zal worden. Als een pijl uit een boog schiet de opener ‘Drilled To Kill‘ met drumslagen op gang en de toon is meteen gezet. Man wat een start. De ruwe vocalen trotseren deze Spartaanse cadans die met 260 bpm stevig opzet. Alhoewel snarenplukker Michael aanwezig is, moeten we de eerste pluimen op de hoed van de drummer en vocalist zetten. Compleet anders is het in de massieve midtempo kraker ‘Don’t Die On Me Now’, waar Joe Lynn Turner de vocalen voor zich neemt. Samen met de ruwe en hese vocalen van Ronnie Romero zorgen de vingers van Michael voor magie in ‘Knight Of The Dead’. Het uptempo nummer is een streling voor het oor aan een nagenoeg zelfde waanzinnige snelheid als de opener. Een pak rustiger is de ballad ‘After The Rain’ met deze keer Michael Voss achter de microfoon als achter het mengpaneel. Terug volle gas bij ‘Devil’s Daughter’ met vocalen die precies nog heser klinken als ervoor. Het epische ‘Sail The Darkness’ zorgt voor een trots gevoel op een bombastisch arrangement waar opnieuw de schitterende vocalist in de spotlight gezet wordt. Wellicht het beste nummer van het album is het erg catchy ‘The Queen Of Thorns And Roses’. Het is een “what you hear is what you get” rocknummer en het bolt van de eerste noot tot de laatste als een trein. Zelfs de virtuoze solo halverwege kan de ritmesessie niet onderbreken. Op eenzelfde ritme gaat ‘Come On Over’ verder maar ondanks de vele gelijkenissen vind ik de voorgaande track net iets beter, al komt hier de virtuositeit van de snarenplukker erg goed naar voor. Het Spaans aanvoelende ‘Sangria Morte’ zorgt voor een luchtigere hardrock-kant van deze band. Afsluiten in stijl doen Michael en zijn gasten met het monumentale slotnummer ‘In Search Of The Peace Of Mind’. Het is een nieuwe opname van het allereerste nummer dat hij ooit schreef. De gitarist blikt een halve eeuw terug en glimlacht breed: “Ik componeerde dit nummer in de keuken van mijn moeder toen ik 15 was. De solo is gewoon zo perfect, ik zou er zelfs vandaag geen noot aan veranderen. Dit is voor mij het belangrijkste nummer van de laatste 50 jaar. Het is waar het allemaal mee begon.” Daar valt weinig aan toe te voegen, behalve dat ik opnieuw sterk onder de indruk ben van dit meesterwerk. Om Michael Schenker te begrijpen, moet je één ding goed begrijpen: hij is hier niet om aanbeden te worden, hij is hier om te spelen. Die magie komt meerdere keren voor op deze nieuwkomer ‘Immortal’. Alhoewel vroeg uitgebracht in 2021, maar een serieuze kanshebber op de bovenste plaatsen van de top 10 eind dit jaar.

Rocking Klingon (93)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Drilled To Kill 2. Don´t Die On Me Now 3. Knight Of The Dead 4. After The Rain 5. Devil’s Daughter 6. Sail The Darkness 7. The Queen Of Thorns And Roses 8. Come On Over 9. Sangria Morte 10. In Search Of The Peace Of Mind