Het nieuwe, zesde, full-album van Imperia is uitgebracht op twee schijfjes. Een kleine zeventig minuten aan symphonic metal, met heel wat accenten die naar folky aanvoelen, maar ook wat zijstapjes richting gothic en zelfs Viking inspirerend zijn, houd Imperia het boeiend en mogen we, denken we toch, spreken over het sterkste album tot nu toe van dit gezelschap dat in 2003 werd opgestart. Helena Iren Michaelsen is het uithangbord van Imperia en dit keer krijg je van haar een vocale prestatie om “u” tegen te zeggen. We leggen het even uit: op elk voorgaand album hadden wij de indruk dat Helena niet het onderste uit de kan haalde, maar op dit album zijn we werkelijk overtuigd van haar kunnen. Voeg daaraan toe dat haar mede muzikanten – Jan “Örkki” Yrlund (gitaar), Gerry Verstreken (bass) en kersvers drummer Merijn Mol – ook al geen enkel steekje laten vallen, en je verkrijgt een album dat elke liefhebber van symphonic metal naar waarde zal weten te schatten. Opvallend is het feit dat er naast de symfonische elementen ook stevig geput wordt uit folk elementen. Opener ‘Dream Away’ zet eigenlijk al meteen de toon: een vlot nummer waar kracht, melodie en souplesse hand in hand gaan. De soepele stem van Helena wordt op perfecte wijze in de verf gezet door de rest van de band, het symfonische zorgt voor een extra volle sound en de korte stukjes met koorzang zorgen voor een extra accent. Tijdens ‘Starlight’ komen de eerste folk accenten opzetten die mooi samensmelten met de symfonische toetsen. Een nummer dat evengoed op een album van bijvoorbeeld Nightwish kan. Met ‘To Valhalla I Ride’ gaat Imperia verder de folk toer op en krijg je er een Viking accent bij, zonder dat je het nummer als Viking metal kan / mag bestempelen. Toch een mooi voorbeeld van hoe je Viking folk accenten kan verwerken in symphonic metal. Daarna blijft het viertal verder gaan met die folky toetsen die de ene keer voor iets frivoler of aanstekelijker klinken dan een andere keer. Zo nodigt de aanvangsfase van ‘Flower And The Sea’ uit tot een mooie rondedans. Daarna zakt het tempo om later opnieuw aan te zwellen. Met andere woorden: Imperia slaagt erin folky symphonic metal te combineren met eerder naar gothic neigende klanken in een dezelfde song. Ook de overige nummers blijven van hetzelfde hoge niveau en zorgen voor enorm goed opgebouwde nummers waarin het kwartet speelt met wisselingen in tempo, ritme, kracht, souplesse en invalshoek. Die laatste gaan van symphonic metal naar folk, naar gothic of naar rock. Het enige nadeel dat we kunnen bedenken – vergeef ons deze “kritiek” – is het feit dat wij geen uitschieter onder de nummers kunnen aanwijzen. En misschien net dat is er nodig om er voor te zorgen dat de naam Imperia op meer lippen komt te liggen. Wij zijn alvast in de wolken met dit schitterende werkstuk.

Luc Ghyselen (90)

Massacre Records

Tracklist: cd 1: 1. Dream Away 2. Starlight 3. To Valhalla I Ride 4. Flower And The Sea 5. Blindfolded 6. While I Am Still Here / cd 2: 1. Only A Dream 2. Where Are You Now 3. I Still Remember 4. Dancing 5. My Other Half 6. One Day 7. I Send You My Love 8. Let Down (Piano Version)