Ik zal eerlijk zijn: als ik de naam A.A. Nemtheanga op een album zie staan als vocalist, gaat mijn hartje al wat sneller slaan. Vandaar dus ook dat ik er als de kippen bij was om het nieuwe werkstuk van Dread Sovereign aan een stevige luisterbeurt te onderwerpen, maar vergeet dus niet dat deze review misschien wel niet volledig objectief zal zijn. Dread Sovereign werd door Nemtheanga zelf opgestart in 2013 om zijn liefde voor doom vast te leggen. Gitarist Bones is er ook al bij het prille begin terwijl Sol Dubh eerst achter de drumkit plaats nam, maar in 2015 vervangen werd door Con Ri. Na een knappe ep, ‘Pray To The Devil In Man’, in 2013 was er in 2014 het sterke debuutalbum ‘All Hell’s Martyrs’. Opvolger ‘For Doom The Bells Tolls’ uit 2017 vonden velen, ook ikzelf, net iets minder. Met ‘Alchemical Warfare’ zet Dread Sovereign terug de puntjes op de “i”. Het nieuwe werkstuk telt negen tracks en opener ‘A Curse On Men’ mag je echt als intro beschouwen. Het lang uitgesponnen ‘She Wolves Of the Savage Season’ kent goede momenten, maar overtuigt niet volledig. Toch valt het in dit nummer al op dat het tempo, in vergelijking met het vorige album, net iets hoger uitvalt en daar zullen invloeden uit meer klassieke heavy metal en vooral uit black metal niet vreemd aan zijn. Ook ‘The Great beast We Serve’ kan ons nog niet volledig over de streep trekken, maar dat alles wordt vergeten met het machtig opgebouwde ‘Nature Is The Devil’s Church’, een blackened doom nummer dat alles in huis heeft om uit te groeien tot een ware klassieker in de setlist van Dread Sovereign met tal van tempo en ritme wisselingen. In de bijgeleverde promo-tekst heeft men het over “Think Venom meets Hawkwind meets Hellhammer …” en als je deze track als voorbeeld neemt, slaat men de nagel op de kop. ‘Her Master’s Voice’ neigt meer naar pure doom met ronkende basslijnen (ook al van Nemtheanga), laag gestemd slepend gitaarwerk en beukende, zware drumpatronen. Niet dat de heren zich echt vastpinnen op dit subgenre, maar de basis is onmiskenbaar doom. Het instrumentale, maar best wel dreigende, ‘Viral Tomb’ mag je dan opnieuw gaan beschouwen als een intro. Een brommende bass en eigenlijk dito klinkende gitaar zetten ‘Devil’s Bane’ in met een stuwende riff waar de drums handig op inspelen. De donkere en dreigende stem van Nemtheanga zorgt voor de rest terwijl het tempo uitnodigt tot stevig headbangen. De break die ergens iets na halfweg komt, laat echo’s van Black Sabbath horen. ‘Ruin Upon The Temple Mount’ is opnieuw een heel mooi opgebouwd nummer waar we opnieuw een samensmelting vinden van doom, black metal en heavy metal. Verschillende tempo’s en ritmes komen dus aan bod terwijl de drums in de beginfase van het nummer wat in de tribal sfeer zitten. In ieder geval een dijk van een nummer dat ik meteen naast ‘Nature Is The Devil’s Church’ plaats. Met ‘You Don’t Move Me (I Don’t Give A Fuck)’ zijn we al bij de afsluiter aanbelandt. Dit is een energieke track geworden die me doet denken aan … Motörhead op gebied van zowel sound, groove en vibe, én opbouw: een stomend hard rock ‘n’ roll nummer met ronkende bass, een stevig tempo en krachtige riffs. Met deze ‘Alchemical Warfare’ zit Dread Sovereign nog zeker niet aan de top van zijn kunnen. Zelf had ik nog iets meer verwacht, maar hey, ik ben al zeer tevreden en dat zullen ook jullie zijn bij het beluisteren van dit schijfje. Liefhebbers van zowel doom als van black metal mogen hier beslist hun kans wagen.
Luc Ghyselen (85)
Metal Blade Records
Tracklist: 1. A Curse On Men 2. She Wolves Of The Savage Season 3. The Great Beast We Serve 4. Nature Is The Devil’s Church 5. Her Master’s Voice 6. Viral Tomb 7. Devil’s Bane 8. Ruin Upon The Temple Mount 9. You Don’t Move Me (I Don’t Give A Fuck)