Wÿntër Ärvń is het solo project rond de Franse muzikant en componist Simon Brette. Zijn muziek wordt omschreven als Dark Folk. Met zijn debuut bewandelde Wÿntër Ärvń eerder donkere wegen. Op de tweede plaat ‘Abysses’ gaat het er iets lichtvoetiger aan toe, ook al is dit een understatement. Voor deze schijf doet Simon beroep op Wittorio Sabeli die klarinet klanken toevoegt aan de mysterieuze en melancholische walmen die Wÿntër Ärvń over onze hoofden doet waaien. De term ‘dark folk’ kun je bij Simon gerust in een bredere omkadering bekijken, dat zet Wÿntër Ärvń al in de verf op ‘A1 – Nocturne II’ met de meer occulte en eerder folkloristische verhalen lijn is de toon gezet voor de volledige plaat, de klarinet inbreng zorgt hier al voor een soort licht in de duisternis. Ook al is de ondertoon nog steeds mysterieus en donker, van enige somberheid is deze keer duidelijk minder sprake. We zeiden het al, “dat mystieke en mysterieuze dat je terugvindt in gezapige folkloristische verhalen keert wel terug”. Dat is te merken aan lekker hypnotiserende pareltjes als ‘Auw Aurores’, ‘Nocturne III’ tot ‘Contemplation’. Knappe instrumentale huzarenstukken waarbij duisternis en licht elkaar telkens perfect raken. Binnen een omkadering die de fantasie prikkelt. Het is dus ook een visuele plaat als je daarvoor open staat. Bedwelmende schoonheid, gedrenkt in een badje van melancholie hoeft niet te zorgen voor een saaie en al te kleffe bedoening. Bij Wÿntër Ärvń zorgt dit eerder voor een intens mooie totaalbeleving die een zekere, weliswaar eerder donkere, gemoedsrust doet neerdalen over je onrustig hart. Elke song ligt in diezelfde lijn, dat zou je kunnen zien als een nadeel. Maar in het geval van Wÿntër Ärvń zorgt dit dus eerder voor die mooie donkere deken tegen al even duistere winterdagen en nachten. De toevoeging van klarinet binnen dit concept is een meerwaarde die dus niet alleen zorgt het eerder vernoemde licht aan het eind van de tunnel, maar ook voor een eerder experimenteel kantje aan die typische dark folk, waardoor deze plaat eerder aanleunt bij het globale folk gebeuren. Ook nu weer zonder die typische folk uitspattingen, maar eerder binnen die donkere omkadering waarvan eerder sprake. Spookachtige songs als ‘Contemlation’ tot titelsong’ Abysses’ en ‘Marcheurs de mondes Dissonnants’ – een Xasthur cover – blijven je donkere hart verwarmen. Bij die laatste komt er zowaar een vocale inbreng die je koude rillingen van angst bezorgt boven drijven, net zoals bij afsluiter ‘Quand tombe le jour’. Besluit: Wat Wÿntër Ärvń voorschotelt is duidelijk een heel andere kijk op die typische dark folk, wat dan weer dit project zo uniek maakt binnen dat wereldje. Dat zette Wÿntër Ärvń eigenlijk met zijn debuut al in de donkere verf, op deze plaat doet hij dus door onder meer die bijzondere toevoeging van klarinet klanken er gewoon enkele scheppen bovenop. Kortom kunnen we besluiten dat deze Franse dark folk een virtuoos is die zijn grenzen verlegt, en durft buiten zijn comfortzone te treden zonder te ver af te glijden van de basis. Daarvoor geven wij graag een donkere en melancholisch sterretje meer. Knappe plaat, top componist zonder meer! Wij zien uit naar een donkere en folkloristische toekomst, met een knipoog naar het occulte rond dark folk.

Erik van Damme (80)

Antiq

Tracklist: 1. A1 – Nocturne II 2. A2 – Sentiero Dell’Eternita 3. Aux Aurores 4. Nocturne III 5. Contemplation 6. Abysses 7. Marcheurs de Mondes Dissonants 8. Quand Tombe le Jour