Darklore is een vijftal dat in 2013 werd opgestart in het Australische Brisbane. Met ‘The Evil Of Man’ presenteert het kwintet – Hargoth (bass, vocals), Nerevar (drums), Luna (gitaar), Raiven Dark (gitaar, vocals) en Magus Morgath (keyboards, vocals) – ons een eerste werkstuk. Op muzikaal vlak kunnen we het gezelschap in het vakje symphonic black metal / symphonic death metal plaatsen. Op tekstueel vlak halen ze de mosterd, zoals heel wat anderen, bij fantasy verhalen en dan mogen we nog een speciale vermelding maken voor ‘Lords Of The Ring’ en ‘Game Of Thrones’. ‘The Evil Of Man’ levert ons tien tracks die stuk voor stuk een goede opbouw kennen en ons meevoeren in de door hen uitgetekende muzikale wereld. Echter is de sound van Darklore zeker niet vernieuwend te noemen, zorgen de artiesten niet echt voor speciaal in het gehoor liggende accenten en zijn de nummers, naar onze smaak, veel te lang uitgesponnen. Dit laatste heeft dan ook als nadeel dat onze aandacht al vlug een loopje met ons neemt. ‘Forlorn The Light’, de opener klokt af rond de zes minuten en, waarschijnlijk omdat dit onze kennismaking is met het album en de band, dat kan ons nog best boeien. Het titelnummer volgt, en dat is een track die negen minuten nodig heeft om zich te ontplooien. Als het symfonische gedeelte er dan voor zorgt dat het als een dik deken over het nummer wordt gedrapeerd, missen we accenten van gitaar, bass en drums. De vocalen kunnen zich nog staande houden in de dikke mist, maar klinken niet speciaal. Deze opmerkingen komen dan ook in zowat elk hier opvolgend nummer aan bod. Oké, men probeert wel extra variatie in te brengen met wat kloeke en stevige samenzang, men probeert via ritme en tempo veranderingen het geheel attractief te maken, maar steeds opnieuw wordt veel van de sound bedekt met dat heel dik keyboard tapijt die na een tijdje wat eentonig gaat klinken, zodat we na afloop van het album niet meer precies weten welk fragment precies bij welk nummer past. Let wel, we vinden dit debuut van Darklore zeker niet minderwaardig, maar om het geheel ligt wat zwaar (lees eentonig) op de maag om het album in een tijd uit te luisteren. Dit neemt niet weg dat de nummers, los van elkaar, nog wel geregeld onze playlist zullen halen. Toch moeten we vrij hard zijn voor Darklore: de te lange nummers en het veel hetzelfde klinkende, dikke, “symfonische” klankendeken doen geen goed aan het luisterplezier.
Luc Ghyselen (72)
Independent release
Tracklist: 1. Forlorn The Light 2. The Evil Of Man 3. The Ravens Return 4. Castle Black 5. The White Hand 6. From The Shadow 7. Wings Of Fire 8. The Empire Has Fallen 9. Retribution 10. Curse Of Frostmourne