Een mondvol, als je de bandnaam volledig noemt: Cristiano Filippini’s Flames Of Heaven. Zelf kende ik de man niet. Toch blijkt de band al een tiental jaar te bestaan, maar ze hebben tot op heden gewacht om hun debuut uit te brengen. De Italiaan Cristiano Filippini is van huis uit een klassiek geschoolde muzikant en componist en heeft al een aantal klassieke (volledig instrumentale) albums op zijn naam staan, compleet met een volledig concert. Naast het klassieke gedeelte is Cristiano echter niet vies van een lekker potje beukende metal en daarom trommelde hij een aantal bevriende muzikanten op. De band bestaat uit mastermind Cristiano Filippini, goed voor ritme- en leadgitaar, keyboards, arrangementen en orkestraties, Michele Vioni (Vivaldi Metal Project, Michele Luppi) voor de akoestische, elektrische, ritme- en leadgitaren, Marco Pastorino (Temperance) als vocalist en achtergrondzang, Giorgio Terenziani (Arthemis) op bas en Paolo Caridi (Geoff Tate’s Queensryche / Sweet Oblivion) op drum. Matias Kupiainen (Stratovarius) mixte de opname, die dan door Mika Jussila (Nightwish, Stratovarius, Avantasia) gemasterd werd. De frontcover kwam van Stan W. Decker, die door heel veel bands ingehuurd wordt en een palmares heeft om “U” tegen te zeggen. Met het titelnummer opent het album. Deze intro is een instrumentale gids, met keyboard en gitaar, naar ‘We Fight For Eternity’, waarmee het album nagenoeg cliché opent met een dubbele basdrum en melodieuze riffs. Het nummer komt echt binnen, het is volgens het boekje maar het nummer beukt zo verdomd goed. Het nummer is ook op YouTube te vinden: https://www.youtube.com/watch?v=DTi2ZPDeEbg&ab_channel=LimbMusic. Ook in ‘Far Away’ is er veel ruimte gelaten voor keyboard, waardoor het pompende nummer een knappe diepte krijgt. Ook deze is op YouTube als videoclip te vinden: https://www.youtube.com/watch?v=J_A9XrEPWmw&ab_channel=LimbMusic. Met de intro van ‘Against The Hellfire’ lijken we veertig jaar terug te keren in de tijd met een intro van electro synthesizer. Het nummer is wat zachter en is meer richting hard rock dan power metal. Even de stekker eruit met de ballad ‘Always With You’. Waar het in alle kalmte begint met een vocalist op achtergrond van piano, ontploft het nummer als het symfonieorkest het overneemt. ‘Dying For Love’ begint met een keyboardmelodie die zijn invloed van de eighties niet kan ontkennen. Het nummer begint traditioneel en blijft die ingehouden kracht behouden. Veel vingervlug gitaargeweld zorgt voor een knap nummer. Eén van de mooiste gitaarsolo’s vinden we in ‘Finding Yourself, een ballad die misschien wel zijn tijd neemt om alle muzikanten erbij te halen, maar voor mij zelfs nog langer mocht duren. Dat effect heb je nu eenmaal met mooie liedjes zeker. Dat we met ‘Lightning In The Night’ ter orde geroepen worden zal wel geen verrassing zijn. Een snedige gitaarriff en bijkomende agressieve dubbele mokerslagen van drummer doen ons helemaal terug richting power metal belanden. Veel variatie want met ‘Missing You’ krijgen we terug een rustiger nummer. Deze derde ballad toont aan dat Cristiano een gevoelige kant kent, die mij trouwens wel smaakt. Waar in dergelijke nummers vaak de vocalist in de kijker gezet wordt, is dit hier duidelijk de snarenplukker die het beste van zichzelf naar boven haalt. Dat keyboard en gitaar hand in hand gaan is met ‘Moonlight Phantom’ nogmaals bewezen, want de melodie, die door het keyboard ingezet werd, wordt door de gitaar opgepikt. Een strak klassiek nummer volgt, al zijn de lijntjes nooit te strak. ‘The Angel And The Faith’ is een nummer met twee ritmes. Enerzijds gaat de melodie traag op en neer, maar de ritmesessie van bassist en drummer zien dat soms anders en gaan op dubbele snelheid tekeer. Een nummer dat toch wel anders is dan de voorgaande, al is het maar qua arrangement en het achterkoor dat voor een episch en bombastischer nummer zorgt. Knap en al is een power metal album vaak voorspelbaar, weten de heren toch nog hier en daar hun eigen handtekening te zetten. In de afsluiter ‘Ab Angelis Defensa’ vinden we terug die symfonische toets. Waar ik vooraf nog een erg klassiek opgevat album zou verwachten, is dit een een melodieus symfonisch metal album geworden. Filippini heeft zijn rock-opera tot leven gebracht met enkele van de technisch meest bedreven muzikanten van de moderne metal. De nummers, met uitzondering van intro en outro, flirten met de zes minuten. ‘The Force Within’ is een heel aangenaam album, waar power metal goed aansluit met andere genres. Hoewel het wel degelijk om een symfonisch metal album gaat, komt de klassieke achtergrond van de hoofdrolspeler eigenlijk nauwelijks door. Uiteraard is het geheel hier en daar overgoten door zalige keys en staan Marco’s vocalen, zonder Italiaans accent, en het gitaarwerk duidelijk op de voorgrond. De teksten draaien rond de gebruikelijke thema’s op dit gebied: strijd, solidariteit, moed, heldendom en natuurlijk de liefde. Denk aan Allen-Lande en Luca Turilli, maar met Cristiano’s eigen handdruk die ervoor zorgt dat alle elementen mooi gedoseerd aanwezig zijn. In Filippini’s zoektocht naar het perfecte model van symfonische power metal kiest hij voor inhoud boven stijl. Vernieuwend is het niet maar ‘The Force Within’ is een meesterwerk waarvan we volop kunnen genieten van symfonische power metal op een hoog niveau.

Rocking Klingon (89)

Limb Music

Tracklist: 1. The Force Within 2. We Fight For Eternity 3. Far Away 4. Against The Hellfire

5. Always With You 6. Dying For Love 7. Finding Yourself 8. Lightning In The Night 9. Missing You 10. Moonlight Phantom 11. The Angel And The Faith 12. Ab Angelis Defensa 13. Missing You (Acoustic Version)