Met ‘Renaissance’ is het Italiaanse Eternal Idol aan zijn tweede full-album toe. De band werd in 2016 opgestart onder toeziend oog van Frontiers Records. Vocalist supreme Fabio Leone (o.a. ex Rhapsody Of Fire), bassist Andrea Buratto (o.a. Secret Sphere) en een trio dat nog steeds, of dat ooit deed, deel uitmaakt van Hollow Haze – Nick Savio (gitaar, keyboards), Camillo Colleluori (drums) en Giorgia Colleluori (vocals) – vormden Eternal Idol en het album ‘The Unrevealed Secret’ zag meteen het levenslicht. Na vier jaar wachten is Eternal Idol er nu met de opvolger. Camillo en Georgia zijn ondertussen vervangen door Enrico Fabris (drums) en Claudia Duronio (vocals). Het vijftal zorgt voor knap opgebouwde nummers die je mooi in het vakje symphonic metal mag onderbrengen. ‘Renaissance’ telt tien nummers die een mooie symbiose afleveren van kracht, melodie en symfonie. Goed opgebouwde en knap gearrangeerde nummers staan centraal. Aan het puur muzikale aspect hoeft niets toegevoegd of verwijderd te worden. Voeg daar knappe vrouwelijke vocalen aan toe en superbe mannelijke vocalen en je verkrijgt een dijk van een album waarin elk instrument schittert en zijn plaatsje opeist in de spotlight. Toch zijn het vooral de vocalen die ons het meest over de streep trekken, al zijn we ook zeer te spreken over de gitaarsolo’s. De stemmen van Fabio en Claudia zijn een knappe match en laten je keer op keer met kippenvel op de armen achter. Van bijna gefluister over zacht en kalm tot uiterst krachtig en hoog: het komt allemaal aan bod en voor beiden lijkt het een fluitje van een cent. Maar eigenlijk doen we zo de overige instrumenten wat oneer aan, want Nick weet zijn gitaar te laten huilen, schreeuwen, fluisteren en meezingen dat het geen naam heeft, terwijl Enrivo en Andrea voor het gepaste fundament zorgen. Dat alles overdekt met een mooi tapijt van symfonische klanken. Liefhebbers van het (sub)genre – en dan denk ik heel spontaan aan bijvoorbeeld Serenity – moeten dit absoluut een kans geven, want terwijl elk nummer bekoort en ons boeit, bewaart Eternal Idol het beste voor het laatste. Het titelnummer is iets meer dan negen minuten lang genieten op topniveau, dankzij een nagenoeg perfect symbiose van kracht, melodie en symfonie in tal van verschillende tempo’s en ritmes. Kan Eternal Idol dit werkstuk ondersteunen met een tournee of zal de drukke agenda van vooral Fabio daar stokken in de wielen steken?

Luc Ghyselen (92)

Frontiers Records FRCD 1070

Tracklist: 1. Into The Darkness 2. Black Star 3. Dark Eclipse 4. Without Fear 5. Away From Heaven 6. Not The Same 7. The Edge 8. Flying Over You 9. Lord Without Soul 10. Renaissance