De letter ‘O’ is al wat nodig om de titel van het nieuwe album van Orianthi neer te pennen. Na ‘Heaven In This Hell’ uit 2013 is dit na zeven jaar haar nieuwste studiowerk. Orianthi (voluit Orianthi Penny Panagaris) is een vijfendertig jarige Australische zangeres en liedjesschrijfster die al enkel watertjes doorzwommen heeft. Zo was ze uitgekozen als gitariste voor de geplande ‘This Is It’-tournee van Michael Jackson, die helaas nog voor die nog kon doorgaan, noodlottig afgebroken werd. Ook stond ze van 2011 tot 2014 aan de zijde van Alice Cooper, tot Nita Strauss haar plaats innam. Haar muziek heeft de laatste tijd een heropleving gekend op het mediaplatform TikTok en haar ‘According To You’ hashtag heeft meer dan 83 miljoen views ontvangen. Orianthi keert terug met tien nieuwe tracks, waarvan de catchy opener ‘Contagious’ gemakkelijk radio airplay zou kunnen krijgen en mij over de streep kon trekken om deze review te maken. De krachtige rocker is een commerciële binnenwipper vol dynamiek en knap gitaarwerk. Het nummer is een combinatie van vele invloeden en stijlen en bevat een lyrische boodschap van overleving, die in deze tijden relevant is. “Ze zullen ons niet breken, want haat is besmettelijk,” zingt ze tussen de scheurende gitaarsolo die het nummer pit geeft. ‘Sinners Hymn’ wordt een pak zwaarder door de ruwe riffs die tegen een flinke keyboardlaag en tragere cadans moeten opboksen. Een modern klinkende gitaarsolo zorgt voor wat vuur en etaleert haar indrukwekkende beheersing van de snarentechniek. Echter, dit nummer is not my cup of tea. ‘Rescue Me’ vertraagt het tempo nog wat en het nummer lijkt onder water gespeeld te worden. Dat verandert tijdens het refrein, waar de mondharmonica- en gitaaruitspattingen voor wat muzikale beweging zorgen in een onnodig loodzwaar nummer. Ik hoor veel vakwerk maar het kan mij echter weinig raken. Een stuk meer tempo vinden we in ‘Blow’, inclusief sterk gitaarwerk, maar het nummer komt mij niet onderhoudend genoeg over. ‘Sorry’ kan je als een ommezwaai zien. Er zitten enkele pop-invloeden verweven en die zorgen voor een meer opgewektere sfeer. Deze combinatie van pop en rock zorgt voor een meer radiogevoelige kant. Het commerciëlere nummer bevat meer keyboard, al is het schurende snarenwerk nooit veraf. Een zachtere kant van de vocaliste horen we in het breekbare ‘Crawling Out Of The Dark’. Zowel haar gitaar- als zangwerk weten wellicht bij een breed publiek de juiste snaren te raken en in plaats van de vuurkracht van eerdere nummers, is “less is more” hier meer aan de orde. Deze prachtige akoestische country ballad is een welgekomen adempauze. Meer schwung en inventiviteit krijgen met ‘Impulsive’. Catchy gitaarlijnen en een stuwende beat zorgen dat de rocktrein terug op gang komt. Bijna op een rappende vocale lijn laat Orianthi terug een nieuwe vocale kant horen. ‘Streams Of Consciousness’ valt soms terug tot het bittere minimum van zang en drum, maar haar gitaarwerk zorgt voor een dreunende en dreigende laag. We keren terug naar een moderne vibe met drum, keys en riffs op `Company’ en eindigen met `Moonwalker’, een commercieel nummer met een geweldige beat en prachtige harmonieën. Orianthi is een multidimensionale artiest die haar creatieve guilty pleasures serieus neemt en deze in een hedendaags jasje gecombineerd heeft tot een eigen stevig pop / rock geluid. Niet elk nummer kon me bekoren, maar kwaliteit is en blijft in elk nummer aanwezig. ‘O’ is een uitstekende moderne hardrock poging die een perfecte lijn bewandelt, waarbij Orianthi‘s vocale, vlammende gitaar- en songwritingtalenten in balans zijn.

Rocking Klingon (75)

Frontiers Records FRCD 1068

Tracklist: 1. Contagious 2. Sinners Hymn 3. Rescue Me 4. Blow 5. Sorry 6. Crawling Out Of The Dark 7. Impulsive 8. Streams Of Consciousness 9. Company 10. Moonwalker