Amper acht maanden nadat Tombs het lichtjes sublieme ‘Monarchy Of Shadows’ uitbracht (zie onze review met een score van 95/100 toen) is de band er alweer en ditmaal zelfs met een full-album. Amper een week na de release van hun ep eind februari ging zowat de halve wereld in lockdown waardoor het voorziene drukke tourschema van de band – net zoals bij vele andere bands uiteraard – volledig in duigen viel. Sowieso was het volgens frontman Mike Hill de bedoeling om het album op te nemen nog vóór de tour met Napalm Death van start zou gaan om effectief dit najaar reeds op de markt te komen. Hill is er immers de man niet naar om op zijn luie reet te zitten. Naar eigen zeggen is hij tegenwoordig bij Tombs omringd door gelijkgestemde zielen die even gedreven en creatief bezig zijn als hijzelf hetgeen voor een immense dynamiek zorgt. Hoe het ook zij, feit is dat ‘Under Sullen Skies’ een voortzetting is van hetgeen de band op ‘Monarchy Of Shadows’ liet horen. Dat uit zich in een album dat afklokt op net een uur speeltijd voor twaalf nummers. Op de zeldzame uitzondering ‘We Move Like Phantoms’ dat nog geen twee minuten duurt en in feite een instrumentaal tussenstuk vormt, zijn de nummers doorgaans mooi en lang opgebouwde nummers die variëren in tempo en melodie. Niettemin is ‘Under Sullen Skies’ toch weer nog net een tikje anders dan ‘Monarchy Of Shadows’. Niet dat de ep van de ene stijl naar de andere stuiterde, verre van, maar op ‘Under Sullen Skies’ klinkt het allemaal nog net iets meer als één geheel waarbij de band zich ondanks alle invloeden én collaboraties nog meer een eigen geluid heeft aangemeten. Zoals we reeds schreven over ‘Monarchy Of Shadows’ is Tombs een band die hoewel continu black metal georiënteerd aanvoelend, toch zeer gevarieerd en geïnspireerd door meerdere muziekstijlen klinkt. Die lijn wordt op deze plaat zeker doorgetrokken al klinkt het allemaal net ietsje duisterder dan op de ep. Heeft het te maken met het feit dat de band geregeld de kaart van de iets meer sludge-achtige gitaren trekt? In ieder geval is het een geluid dat zeer goed bij de band lijkt te passen. Kortom, eens temeer heeft Tombs een waar duister meesterwerk afgeleverd dat geen seconde verveelt én bij iedere luisterbeurt een extra stukje lijkt toe te voegen. Je zou er bijna van beginnen hopen dat de wereld nog wat langer in de ban van corona blijft zodat Mike Hill en de zijnen hun ongebreidelde inspiratie en werklust nog wat meer de vrije loop kunnen laten.

K.H. (93)

Season Of Mist SOM 594

Tracklist: 1. Bone Furnace 2. Void Constellation 3. Barren 4. The Hunger 5. Secrets Of The Black Sun 6. Descensum 7. We Move Like Phantoms 8. Mordum 9. Lex Talionis 10. Angel Of Darkness 11. Sombre Ruin 12. Plague Years