Nahemia werd in 2013 opgestart door ene Bil die er de eerste twee jaar een solo-project van maakte. Pas in 2015 laat hij anderen toe bij Nahemia en prompt komt er een single op de markt, waarna datzelfde jaar ook een demo wordt uitgebracht. Dan blijft het stil tot er vorig jaar opnieuw een single wordt uitgebracht. En dan nu worden we verrast door een eerste full-album. Naast Bil, die zich nog enkel bezig houdt met de drums, hoor je hier verder Abdiel (bass, gitaar), Rimmon (vocals) en Ienal (gitaar). ‘AR-CAOSAJI’ opent met het heel intense en beklijvende ‘Teloch’ dat zich tergend traag een weg zoekt doorheen een mysterieuze duisternis en een immense kilte die zomaar de huiskamer instroomt. Van ‘Vinidictive Malice’ moeten we melden dat qua tempo enkel het tegenovergestelde waar is. Dit is een furieus gedreven en energiek stuk met dreigende vocalen dat enkel een rustgevende break kent terwijl de duisternis en de kilte ons omsluit. Tijdens ‘9mm’ spelen de heren net iets meer met ritmes en tempo’s al kiezen ze hoofdzakelijk voor energiek beukend zwartgeblakerd geweld waarbij dreiging je omsluit als een dichte mist tot een pistoolschot weergalmt. ‘A Blast Of Steel’ is de volgende aanslag op al je zintuigen: eerste met een ratelend machinegeweer waarna een ontploffing weerklinkt om dan opnieuw furieus en energiek van wal te steken. ‘Misanthropic Division’ krijgt een kalmere en rustiger sound mee, maar de schreeuwen die je na een vertellende stem hoort, zorgen ervoor dat je de kriebels krijgt. Het drukt in ieder geval de intensiteit die de vorige nummers kenmerkte en je kan iets meer dan twee en een halve minuut op adem komen. Daarna wordt het tempo weer verschroeiend hoog gelegd (en dat houden de heren de overige nummers van dit album vast), krijst Rimmon alle zwarte geesten terug bij elkaar en wordt je weer meegesleurd naar de duisternis, waar dreiging en kilte centraal staan. Gelukkig zorgen tempo en ritmewisselingen voor variatie en kan Rimmon zijn krijsen opdelen in verschillende graduaties om variatie te brengen, terwijl de melodieuze gitaarsolo’s nog een extra aspect aan de sound toevoegen. Enig nadeel, naar onze smaak dan toch, is een bepaalde drumtoon die nogal eentonig overkomt. Maar waarschijnlijk is dit een puntje van muggenzifterij want, tjonge, wat een energie druipt er van dit album. Eigenlijk willen, nee, moeten we Nahemia zo snel mogelijk aan het werk zien en horen, maar daar steekt voorlopig een heel klein beestje alsnog stokken in de wielen.

Luc Ghyselen (85)

Misanthropic Assault Productions

Tracklist: 1. Teloch 2. Vindictive Malice 3. 9mm 4. A Blast Of Steel 5. Misanthropic Division 6. Temple Of Glorious Indulgence 7. Torturous Lords Of Sheol 8. Nightfall Of Blackstorm 9. World Annihilation