Joe Bonamassa: een naam als een klok, zeker in middens van blues rock, classic rock en blues. Deze Amerikaanse zanger en gitarist, geboren in 1977, leerde blues en blues rock kennen aan de hand van de platencollectie van zijn ouders. Jeff Beck, John Mayall & The Bluesbreakers, Eric Clapton, Led Zeppelin en Cream maakten daar deel van uit en voor dit nieuwe album, zowat zijn zestiende studio-album sinds de start van zijn muzikale carrière toen hij als twaalfjarige knaap mocht openen voor B.B. King, haalde hij inspiratie uit albums van deze rock en blues grootheden. Voor ‘Royal Tea’ werkte jij samen met een paar Britse toppers uit het (sub)genre: Bernie Marsden (o.a. ex-Whitesnake), Jools Holland (o.a. piano virtuoos) en Pete brown (ex tekstschrijver voor o.a. The Cream). Het levert in ieder geval tien zelfgeschreven nummer op die de typische Britse blues rock sound uitademen: net alsof je naar een vergeten album van The Cream, Eric Clapton John Mayall, Savoy Brown, en noem maar op aan het luisteren bent. Maar denk niet dat je terug geworpen wordt in de tijd. Nee in die val trapt Joe Bonamassa en zijn vaste begeleidingsband – Anton Fig (drums), Michael Rhodes (bass) en Reese Wynans (keyboards) – absoluut niet. Daarvoor zorgt ook zijn producer van ettelijke jaren, Kevin Shirley, wel voor. Wel krijg je dus tien modern en knap klinkende blues rock, classic rock nummers aangeboden die de geest van de talrijke Britse grootheden uitademen maar dan verwerkt in gloednieuwe nummers met een moderne sound. Centraal staan opnieuw de mooie soepele vocalen van Joe en zijn werkelijk schitterend gitaarspel. Dit is op elk album van de man zo. Als je nu pas kennis maakt met deze klasvolle artiest of als al fan bent van het eerste uur, overstag ga je zeker. Vooral het gitaarspel van Joe is om duimen en vingers bij af te likken, zijn stem is meer dan oké en de begeleiding laat nergens een steekje vallen en zorgt dat het hoge niveau die de nummers halen nergens in elkaar zakt. Favoriete tracks? Te veel om op te sommen en die wisselen zelfs bij elke nieuwe luisterbeurt. Hoe noemt men zo’n album ook alweer? Och, ja … een topper in zijn (sub)genre! Check nu deze ‘Royal Tea’ en, indien de naam Joe Bonamassa nog een grijze vlek was in je muzikale encyclopedie, garandeer ik je nu dat je straks op zoek gaat naar andere albums van deze knappe vocalist en uitmuntende gitarist.
Luc Ghyselen (95)
Provogue Records / Mascot label Group
Tracklist:1. When One Door Opens 2. Royal Tea 3. Why Does It Take So Long to Say Goodbye 4. Lookout, Man! 5. High Class Girl 6. A Conversation with Alice 7. I Didn’t Think She Would Do It 8. Beyond The Silence 9. Lonely Boy 10. Savannah