De band Alien heeft al een ferme achtergrond. De band begon in 1986 toen ze twee nummers opnamen. Virgin Scandinavia strikte de heren en bracht beide nummers uit. Na enkele succesvolle optredens tekende de band voor een wereldwijd contract. Een eerste album ‘Alien’ volgde in 1988, gevolgd door ‘Shifting Gear’ in 1990, ‘Alien III’ in 1993 en ‘Crash’ in 1995. Dat bleek ook een crash te zijn, want het viel even stil. Daarna herenigde de originele line-up in 2010 voor een aantal festivals. Hun succes op het eerste Firefest festival in 2011 zorgde voor de kriebels om een nieuw album te maken. Zo kwam in 2014 hun album ‘Eternity’ uit. De band is eind dit jaar terug met nieuw materiaal. ‘Into The Future’ zorgt dat de band van louter een AOR-band naar meer een hardrockband met een zwaarder geluid en meer gitaren geëvolueerd is. Janet Morrison Minto maakte ook deze keer deel uit in het schrijven van de teksten. Alien anno 2020 is zanger Jim Jidhed, gitarist Tony Borg en drummer Toby Tarrach. Het album werd opgenomen in verschillende studio’s in Zweden, waaronder JM Studios in Göteborg, Borg Music & Recording Studio in Stockholm, Music Family studio in Särö en Hope Studio in Göteborg. Erik Mårtensson (Eclipse) is al geruime tijd naast zijn band zijn strepen aan het verdienen en ook hier nam hij het mixen en masteren van het album voor zijn rekening. Dat de band nog lang niet uitgedoofd is horen we al bij het openingsnummer ‘You Still Burn’. Het nummer laat je meteen bewegen op een melodieuze catchy lijn. De intro van ‘Night Of Fire’ geeft zo’n ‘Blaze Of Glory’ gevoel. Als het nummer zelf op gang komt, druipt de melodie ervan af. Het avontuurlijke in het nummer blijft en zorgt voor een nummer waar ik meteen blij van wordt. Halverwege het nummer keert het tot de drummende basis terug, wat me aan de drumslagen van ‘Lift U Up’ van Gotthard doet denken. Vaak hebben grootse nummers niet veel meer nodig dan een goed ritme om ‘het’ te hebben. De oorlogslidtekens in ‘War Scars‘ staan in schril contrast met het opgewekte melodieuze nummer. Je zou er haast blij van worden. Stilzitten is geen optie. Jim’s vocalen passen perfect in dit oorwormpje. De ritmische meestampers ‘Time Is Right’ en ‘What Are We Fighting For‘ zijn alweer zo’n knappe rockers, die extra opgesmukt worden door sprankelend gitaarwerk en Jim’s erg genietbare vocalen. Iets waar de band terecht trots op mag zijn, zijn de speciale wijzes waarop de nummers starten. De erg ontspannen vocale intro van ‘Into The Furture’ wordt onderbroken met een stevig ritmisch en progressief stuk, dat een ruigere kant blootlegt. ‘Freedom Wind’ start opnieuw met een sfeervolle intro die doorprikt wordt door een flinke meestamper die nog en tijdje blijft hangen. Dit zijn van die nummers die een album doen liften boven de middelmaat. Iets meer California highway gevoel in ‘Really Wheeling It’, het nummer geeft zich perfect voor zo’n ‘eazy cruizing on the highway’. Zwoel traag maar toch doorduwend waar nodig. Als je dacht dat na het swingende ‘Fallin Way Down’ het zou stoppen, dan ben je eraan voor de moeite. ‘In Her Eyes’ laat je zonder veel moeite bewegen, de melodieuze lijn zat ik onbewust vlotjes mee te neuriën. Dat neemt niet weg dat een virtuoze snarenplukker toch even zijn moment opeist. Nog een favoriet nummer. Met het intieme slotnummer ‘Children’ zet Jim zichzelf onder de spotlights met ondersteuning van een piano. Het nummer wint aan kracht maar eindigt terug in alle eenvoud. De rockers van Alien zijn het helemaal nog niet verleerd, integendeel. Zoals met goede wijn: ze verbeteren met de jaren en zijn heel sterk aan te raden. Ik kan je de garantie geven dat je drie kwartier muzikaal verwend zal worden.

Rocking Klingon (82)

AOR Heaven aor 00218

Tracklist: 1. You Still Burn 2. Night Of Fire 3. War Scars 4. Time Is Right 5. What Are We Fighting For 6. Into The Future 7. Freedom Wind 8. Really Wheeling It 9. Fallin Way Down 10. In Her Eyes 11. Children