Het Zweedse Necrophobic werd reeds in 1989 opgestart door drummer Joakim Sterner en gitarist David Parland. Enkel Joakim is er nu nog steeds bij en terwijl het eigenlijk een beetje een komen en gaan is geweest van artiesten is aan de sound van Necrophobic zo goed als niets gewijzigd. Nog steeds zorgt dit gezelschap voor een verpletterende grootse mix van black metal en death metal. Het feit dat de line-up tal van keren wijzigde is misschien een van de redenen dat de band met deze ‘Dawn Of The Damned’ pas aan zijn negende full-album toe is. Maar we moeten ook toegeven dat Necrophobic nog steeds geen minder album heeft afgeleverd sinds het toch lichtjes overweldigende debuut ‘The Nocturnal Silence’. Ook nu weer duwt Necrophobic je tien schitterende songs door de strot. Nummers die een schitterende opbouw kennen en waar brutaliteit, agressie, kracht en melodie strijden om de meeste aandacht. De instrumentale opener ‘Aphelion’ bouwt op tot een grootse climax en je voelt al meteen dat het huidige vijftal dat de band vormt een groots werkstuk zal afleveren. Dit is een intro die kan tellen, die groots is, die een pak verwachtingen oproept, waar je in spanning zit te wachten op een machtig en krachtig vervolg, … En … de heren – Joakim Sterner (drums), Anders Strokirk (vocals), Sebastian Ramstedt (gitaar), Johan Bergebäck (gitaar) en Allan Lundholm (bass) – ontgoochelen geen milliseconde. Met ‘Darkness Be My Guide’ vliegen ze er meteen heel krachtig, uiterst energiek en stevig gedreven in. En dat zonder een mooie opbouw en het fantastische melodieuze gitaarspel niet te vergeten. Voeg daar de zinderende stem van Anders aan toe, waar brutaliteit en agressiviteit samen smelten tot een geheel en je bent vertrokken voor een heel intense en beklijvende trip doorheen het opgebouwde muzikale landschap dat Necrophobic voor je neerzet. Track na track is een schot in de roos zodat het voor ons althans onmogelijk is om een favoriete track aan te duiden. Wij genoten van elke track maar misschien, heel misschien, net iets meer van ‘Black Mirror’ en van de machtige afsluiter ‘Devil’s Spawn Attack’ waar de screams van Anders me heel even doen denken aan King Diamond of Mercyful Fate. Maar ach wat bazelen we, de overige tracks zijn echt niet de mindere van dit aangehaalde duo. Bijna achtenveertig minuten lang zorgt Necrophobic er voor dat je de alledaagse (corona) beslommeringen volledig vergeet. Daarna kan je eigenlijk maar een ding doen: dit machtig brokje duister en krachtig geweld nog eens opzetten voor een nieuw rondje.

Luc Ghyselen (97)

Century Media

Tracklist: 1. Aphelion 2. Darkness Be My Guide 3. Mirror Black 4. Tartarian Winds 5. The Infernal Depths of Eternity 6. Dawn Of The Damned 7. The Shadows 8. As The Fire Burns 9. The Return Of A Long Lost Soul 10. Devil’s Spawn Attack