‘Sojourn’ is het tweede album van de Nederlandse band Xeno uit Middelburg die een aparte, doch geslaagde mix van muziekstijlen combineert tot een verbluffend geheel. Progrock, melodic metal, symphonic metal, death metal, metalcore, jazz: alles komt aan bod. ‘In Stasis’ begint in de allerbeste prog stijl, met piano en mooie cleane zang: erg mooi en zweverig, met zelfs jazzy stukken om dan op het eind te versnellen in ware Haken stijl met zelfs lichte grunts. Wat een opener zeg. In ‘Dusk’ gooit de band alle remmen los: een mooie combinatie van snelle prog met metalcore en een zeer aanstekelijke riff, heavy grunts afgewisseld met cleane zang. Dit gaat in deze trend verder op ‘Epiphany’. ‘Exile’ en ‘Nomad’ zijn snoeiharde en snelle nummers, iets minder mijn ding. ‘Closure’ is dan weer een mooi, melodisch nummer wat op het eind wat ruwer wordt: hier onthoud ik het mooie gitaarspel. ‘Resurge’ kon perfect op een Haken album staan. Het langste nummer heeft de band tot op het eind gehouden: ‘Sojourn’. Het begin doet opnieuw aan Haken denken, experimentele prog maar dan met iets heviger uitbarstingen en af en toe heftige grunts. Er wordt ook veel piano gebruikt in dit nummer. Meteen etaleert de band hier zijn veelzijdigheid en zijn talent om divers muziekstijlen te smeden tot één geheel. Xeno is een band die waarschijnlijk niet geschikt is voor een breed publiek. Daarom is de muziek te “moeilijk” en heeft die diverse luisterbeurten nodig om alle facetten te ontdekken. Ook de soms abrupte veranderingen van tempo en stijlen zijn soms moeilijk te verwerken. Maar als fan van Haken en Opeth ben ik al wat gewoon en kan ik Xeno best wel pruimen.

Bart Verlinde ( 83)

Art Gates Records

Tracklist : 1. Revery 2. In Stasis 3. Dusk 4. Epiphany 5. Exile 6. Nomad 7. Memories 8. Closure 9. Resurge 10. Uncaged 11. Sojourn