Het Amerikaanse Black Stone Cherry werd in Edmonton, Kentucky in 2001 opgestart en bestaat al die jaren uit Chris Robertson (lead vocals, lead gitaar), Ben Wells (rhythm gitaar, backing vocals), Jon Lawhon (bass, backing vocals) en John Fred Young (drums, backing vocals). Met het eerste titelloze album uit 2006 zette de band zich meteen op de muzikale kaart. Hun mix van hard rock, Southern Rock en heavy metal sloeg aan en opende meteen al heel wat deurtjes. De band straalt immers kracht uit, zorgt voor een heel knappe symbiose van kracht, melodie en aanstekelijkheid, weet hoe een goede song in elkaar te steken en die dan ook nog eens sterk te brengen. Het tweede full-album (‘Folklore And Superstition’, 2008) bevestigde niet enkel maar zorgde er tevens voor dat meer muziek liefhebbers de band opmerkten. Dat laatste dankten ze misschien wel aan de tournees als support van Def Leppard, Whitesnake en Nickelback. In 2011 kregen we een derde album met ‘Between The Devil And The Blue Sea’ en dankzij een nominatie voor een “classic rock award” datzelfde jaar was de naam Black Stone Cherry voorgoed gemeengoed bij liefhebbers van classic rock, hard rock, heavy metal en Southern rock. Openen voor Lynyrd Skynyrd en Bad Company zette de band nog eens extra in de verf, waarna een eerste tournee als headliner volgde. Sindsdien sleet het kwartet hun knap opgebouwde aanstekelijk nummers nog op albums als ‘Magic Mountain’ (2014), ‘Kentucky’ (2016) en ‘Family Tree’ (2018). Van een stevige werkethiek gesproken en … geen van die album valt door de mand, integendeel. En dan vergeten we nog hun uitstapjes naar hun bluesroots met de ep’s ‘Back To Blues’ (2017) en ‘Back To Blues, Vol. 2’ (2019). Nu acht het viertal de tijd opnieuw rijp om een volwaardig album met eigen nummers af te leveren. ‘The Human Condition’ telt dertien tracks die, zoals eigenlijk steeds bij Black Stone Cherry, van hoog niveau zijn, die zowat gelijke delen hard rock, Southern rock, classic rock en heavy metal bevatten, én die enorm aanstekelijk klinken zonder aan kracht en / of melodie te moeten inboeten. Bass en drums zorgen eigenlijk voor het heel solide maar best wel soepel klinkende fundament. De gitaarriffs helpen dat fundament en zorgen voor de nodige kracht, aanstekelijkheid en souplesse. En dan zijn er nog de heel knappe, lichtjes rauwe, bluesy whiskey soaked vocalen van Chris die bijna uit de duizenden herkenbaar zijn en die echt wel een meerwaarde betekenen voor Black Stone Cherry. Voeg daar, indien nodig, wat background vocalen van het overige drietal aan toe, en je verkrijgt een mooie stemmenpracht. En dan hebben we het nog niet gehad over de uiterst klasrijke sfeervolle gitaarsolo’s van Chris. Tja, je hebt het hoogstwaarschijnlijk al begrepen: wij zijn fan van Black Stone Cherry en dan is het wat moeilijker om volledig objectief te blijven. Toch willen we hier nogmaals een lans breken voor dit kwartet, want, eerlijk als we zijn, geen van de dertien tracks op deze ‘The Human Condition’ valt zwak uit. Misschien toch spijtig dat er niet echt een uitschieter tussen zit. Knap is ook hun versie van Electric Light Orchestra’s ‘Don’t Bring Me Down’ dat hier een mooi gitaar gericht pak aangemeten krijgt. In ieder geval is ook dit zevende full-album van Black Stone Cherry een schot in de roos.

Luc Ghyselen (90)

Mascot Records / Mascot Label Group

Tracklist: 1. Ringin’ In My Head 2. Again 3. Push Down – Turn 4. When Angels Learn To Fly 5. Live This Way 6. In Love With The Pain 7. The Chain 8. Ride 9. If My Heart Had Wings 10. Don’t Bring Me Down 11. Some Stories 12. Devil In Your Eyes 13. Keep On Keepin’ On