Het begint stilaan onmogelijk te worden om de projecten en bands bij te houden waar Carsten ‘Lizard’ Schulz aan meegewerkt heeft. Je moet de man zijn website checken om het te geloven. Ondergetekende is al een ruime tijd fan van de man en kan met trots zeggen dat ik op enkele albums na, alles van deze vocalist (gesigneerd) liggen heb. Een fan, zo heet dat denk ik. Het kon dan ook niet anders dat ik dit nieuwe album voor de kiezen zou krijgen. Enige moeilijk punt is dat ik objectief moet blijven en dat fan-zijn even moet vergeten. Ik heb dat geprobeerd door veel andere muziek tussen de vele luisterbeurten in te lassen om niet over een nacht ijs te gaan. Deze keer werkte Carsten samen met Markus Pfeffer, een naam die wellicht bekend zal klinken. Onder de naam Lazarus Dream hebben beide heren een project in 1999 uit de grond gestampt, waarvan dit hun debuutalbum is dat nooit eerder afgewerkt raakte. Dertien lange nummers, we worden verwend met meer dan zeventig minuten hoogstaande hardrock. Het project bestaat uit twee muzikanten en een gastdrummer. Even voorstellen. Vocalist Carsten Lizard-Schulz is gekend voor zijn krachtige, doch emotionele stem. Hij verdiende zijn sporen bij Evidence One, Domain, Dead End Heroes, Rik Priem’s Prime, … Gitarist Markus Pfeffer maakte in de nineties deel uit van de Duitse AOR-band Scarlett en vandaag bij Winterland. Hier speelt hij niet enkel gitaar, maar ook bas en keyboard. Gastmuzikanten zijn drummer Markus Kullmann (Sinner, Voodoo Circle, Glenn Hughes), percussionist Thomas Rieder, fluitspeelster Sabrina Roth en Thomas Nitschke op Hammond en synthesiser. Mastering van het album gebeurde door Markus Teske in de Bazement Studios (Vanden Plas, Saga, Mob Rules, …). En dan de nummers zelf. Het album neemt zijn tijd om op te starten. Opener ‘Dawn Of Time‘ is een midtempo rocknummer dat de virtuositeit in Markus’ gitaarspel mooi etaleert. De man heeft duidelijk zijn sporen verdiend in een vorig leven. Het nummer minimaliseert zelfs tot enkel de bonkende basis, waarna Markus gretig van weet te profiteren door “all the way” te gaan in een minutenlang instrumentaal stuk. Zijn melodieuze gitaarlijnen zorgen ervoor dat ik onbewust maar goedkeurend zit te headbangen. Daarna neemt Carsten ons terug vocaal mee maar hij laat nog niet in zijn kaarten kijken. De achtergrondzang van ‘House Of Cards’ zorgen voor een heerlijke vibe. Dit wordt in het melodieuze refrein nog versterkt en we krijgen een eerste inzicht van het stembereik van Carsten. Sluit je ogen en vlieg mee op de vleugels van deze ‘Wings Of An Eagle’. Het nummer is als single verschenen en na het verteren van YouTube-reclame kan je het aanstekelijke nummer ook hier zien: https://www.youtube.com/watch?v=z_5Zvra2sJw. Knappe clip die het nummer extra cachot geeft. Opnieuw kunnen we genieten van indrukwekkend gitaarwerk in ‘Can’t Take My Soul Away’. De fascinerende intro waarmee het nummer opent zet de verwachtingen hoog. ‘Listen’ is een easy listening soft rocknummer om even weg te dromen. We horen een catchy maar ingetogen vocale lijn met funky gitaarwerk, het geeft het nummer een zwoele tint. Het venijn zit in de staart zeggen ze en dat klopt ook hier, want de gitaarsolo die naar het einde van het nummer volgt, laat een enorm virtuoze snarenplukker horen. We worden compleet gebrainwashed door de intro van ‘Fleshburn’ waar een Arabische fluit grotendeels de sfeer zet. Het nummer verrijst uit het niets en evolueert naar één van de meest agressieve tracks. De aanvallende gitaren gaan hand in hand met de ritmesessie op bas en gitaar. Ook hier een knap arrangement met veel variatie en terug dat eighties aanvoelende geluid. En met dezelfde fluit eindigt het in alle rust. Wat een nummer! Op een traag ritme begint gitarist Markus Pfeffer zoekend ‘The Healing Echoes’ vorm te geven en als Carsten invalt ontpopt het nummer zich helemaal. Met progressieve trekjes en Thomas Nitschke’s orgel sleept het nummer zich met een ingehouden kracht stampend en gestaag vooruit. We treffen naast enkele progressieve drumstukjes in ‘Desert Mind’ veel melodie en gitaarwerk op de snede van het mes. Zoals eerder aangehaald veel variatie, want funky en creatieve klanken zorgen voor een heel fris aanvoelende ballad ‘Visions and Sins’. De dubbele bas in ‘Steam’ zorgt voor een intenser nummer. ‘Don’t Blame Me’ en ‘Hotel Overloed’ zijn twee nummers die relatief eenvoudig beginnen, maar Markus alweer pittig weet te kruiden met gitaarinjecties. Het begin van ‘Days Of Darkness And Rain‘ straalt ook die passieve duisternis uit. De krachtige vocalen van Carsten zorgen echter voor pit in dit duister nummer. De kracht neemt naar het einde toe waarmee het album in schoonheid afgesloten wordt. Het album weet telkens te verrassen en zet het schrijftalent goed in de verf. De nummers nemen vaak de tijd om op te bouwen en zetten daardoor telkens een goede sfeer. Het ‘raden naar waar het nummer gaat’ is nooit teleurstellend. Ook het gebruik van verschillende klanken zorgt vaak voor verrassende momenten. Maar de grote troeven zijn uiteraard de snarenplukker en de intense vocalist, een combinatie die op zijn zachts gezegd dertien keer vuurwerk oplevert. Naast mezelf zullen ook fans van Vanden Plas, Evidence One, Marillion, Saga, Queenryche of Dokken dit pareltje beslist weten te smaken. Laat je overtuigen van dit knappe album!

Rocking Klingon (86)

Pride & Joy Music PJM 12364

Tracklist: 1. Dawn Of Time 2. House Of Cards 3. Wings Of An Eagle 4. Can’t Take My Soul Away 5. Listen 6. Fleshburn 7. The Healing Echoes 8. Desert Mind 9. Visions And Sins 10. Steam 11. Don’t Blame Me 12. Hotel Overload 13. Days Of Darkness And Rain