Met ‘Extinction Era’ voegt het Finse Mors Subita – vertaald betekent dit zoiets als “plotse dood” – een nieuw hoofdstuk toe aan zijn muzikale oeuvre. De band werd reeds in 1999 opgestart en telt met gitarist Mika Lammassaari nog slechts een origineel lid. De rest van de huidige formatie: Mika Junttila (bass), Ville Miinala (drums), Eemeli Bodde (vocals) en Juho Näppä (gitaar). ‘Extinction Era’ is het vierde full-album van de heren en laat een heel energieke en gedreven mix van melodic death metal en thrash metal horen. Vanaf opener ‘Sick’ wordt je overdonderd door de krachtige energie die uit de speakers spat. Heel stevige en gedreven riffs, bijpassen drumpatronen, stuwende basslijnen en immens krachtige en agressief klinkende vocalen zijn je deel. Hun sound komt de speakers uit geknald net alsof je geplet wordt tussen hamer en aambeeld. Als je denkt dat dit vijftal dat maar een track kan aanhouden ben je er aan voor de moeite, want ‘The Enemy I Know’ is van het zelfde laken een pak. Meteen daarna doet ‘Strain’ daar nog een schepje bovenop. Deze track krijgt een immens schitterende gitaarsolo mee om “wie nog niet gelooft in Mors Subita” nu wel volledig over de streep te trekken. ‘Overthrown’ zet dat alles ook nog eens extra in de verf. We zijn vier tracks ver en we kregen vier oplawaaien van jewelste te verwerken op gebied van kracht, agressie, brutaliteit en energie. Wie had dat verwacht? ‘Parasites’ opent ietsje aarzelend, maar al vlug dendert de trein terug over je heen. Toch vinden we dit iets minder want we horen een paar keer wat elektronica naar boven komen, terwijl ook de heel rustige break op akoestische gitaar ons minder weet te raken. Ook het instrumentale ‘Farewell’ dat precies halfweg het album opduikt doet ons niet zo veel. Al kan je deze track ook wat beschouwen als intro op ‘Into Eternity’, een nummer waar de heren wat spelen met tempo’s en ritmes om uiteindelijk toch stevig, krachtig en energiek door te jassen. Niet onaardig, maar geef ons toch maar de brutale en agressieve energie van het viertal dat het album opende. En kijk, dan komt het kwintet met ‘Disconnect’ op de proppen: een kort brokje stuwende dynamische energie dat een erg abrupt einde kent. Maar geen nood, met ‘The Oceans Will Know My Name’ vallen alle ingrediënten waaruit de sound van Mors Subita bestaat terug als puzzelstukjes in elkaar. ‘Black And White’ gaat op die weg verder en verzoent ons opnieuw volledig met de brutale agressiviteit en toch melodieus klinkende krachtige geweld van de band. Ook afsluiter ‘Coming Home’ is er terug “boenk, op!”: een heel gedreven en energiek klinkende track waar je zowel melodie, brutaliteit, agressie en kracht in ontdekt. In ieder geval meer dan genoeg om ons terug volledig over de streep te trekken. Met ‘Extinction Era’ heeft Mors Subita opnieuw een heel knap album aan zijn oeuvre toegevoegd die meer voldoende in huis heeft om pakken melodic death metal fanaten over de streep te trekken ondanks een, naar onze smaak, wat minder middenstuk. Wie zeven à acht knallers van formaat weet af te leveren op elf nummers is bij ons alvast duidelijk geslaagd in zijn opzet. En eigenlijk zijn die andere tracks dan nog zeker niet slecht te noemen, enkel vinden wij ze wat minder.
Luc Ghyselen (88)
Out Of Line Music
Tracklist: 1. Sick 2. The Enemy I Know 3. Strain 4. Overthrown 5. Parasites 6. Farewell 7. Into Eternity 8. Disconnect 9. The Oceans Will Know My Name 10. Black And White 11. Coming Home