Nocte Obducta zag het levenslicht in 1995 – nadat ze eigenlijk in 1993 werden opgericht onder de naam Deshîra – en brengt met ‘Irrlicht’ (vertaald als dwaallicht) een dertiende album op de markt. De band staat gekend als ‘avant-garde black metal band’ wat eigenlijk niets meer of minder wil zeggen dan dat ze in tegenstelling tot pure black metal gekenmerkt worden door zeer ingetogen, rustige passages met oog voor een gedetailleerde opbouw van nummers en uitgesponnen melodieën. Dat is in feite in een notendop wat u mag verwachten van ‘Irrlicht’. Op één uitzondering na – ‘Der Greis Und Die Reiterin’ duurt minder dan vier minuten – gaan de nummers vlot over de zes minuten waardoor de plaat met zeven nummers af klokt op Tweeënvijftig minuten luisterplezier. Nocte Obducta is een band waar uitgebreide gitaarpartijen een prominente rol innemen zonder dat je het gevoel krijgt naar een eindeloze solo’s te zitten luisteren. Elk instrument draagt eenvoudigweg bij tot het uitademen van een totaalsfeer van het album die – zou het enige verbazing wekken – duister en melancholisch aandoet. Technisch is dit een staaltje vakmanschap en werkelijk het hele album ademt puur speelplezier uit ondanks de bijzondere serieux want puur qua sfeer ga je er niet vrolijk van worden. Maar wat klinkt dit geweldig! ‘Zurück im bizarren Theater’ opent de plaat met stevig gitaarwerk en de stem die met pure rauwe black gekrijs en eerder death-achtige grunts meteen de toon zet waarbij de haren in je nek overeind komen te staan. Melodieus, dat zeker, maar niettemin echt wel black metal, mede door de zang. Kilheid van de mooiste soort. En zo gaat het ganse album verder tot afsluiter ‘Noch’ misschien wel het beste nummer van het album. Het nummer duurt ruim tien minuten maar vormt werkelijk een apotheose om u tegen te zeggen. Nocte Obducta lijkt met deze plaat na ruim vijfentwintig jaar verre van uitverteld. Er valt véél slechter tijdverdrijf te bedenken dan je onder te dompelen in de sfeer van ‘Irrlicht’. Wie zijn black metal liefst puur en onversneden heeft met beukende drums en snerpende gitaren zal dit wellicht iets minder weten te smaken maar al wie fan is van enige melodie in combinatie met de rauwe black metal, zit gebeiteld voor een uurtje puur genot.

K.H. (86)

Supreme Chaos Records SCR 071

Tracklist: 1. Zurück im bizarren Theater 2. Von Stürzen in Mondmeere 3. Rot und Grau 4. Der Greis und die Reiterin 5. Der alte Traum 6. Bei den Ruinen 7. Noch