De Zweedse melodieuze rockband Perfect Plan begon in 2014 te schrijven aan nummers, die in 2018 hun debuutalbum opleverden. Het zal geen wonder zijn dat de muze van de band bij de groten in het genre te vinden zijn. We spreken onder andere over Giant, Survivor, Foreigner en Europe. Hun tweede creatie ligt sedert enkele weken in de rekken en die is hier niet onopgemerkt voorbij gegaan. In de line-up vinden we zanger Kent Hilli, gitarist Rolf Nordström, keyboardspeler Leif Ehlin, drummer Fredrik Forsberg en bassist Mats Byström. Het album wordt met ‘Time For A Miracle‘ met veel charisma op gang getrokken. De keyboardintro wordt door een stevige riff doorprikt en je voelt dat iets groots eraan komt. Van verwachtingen scheppen weten ze in het hoge noorden alles van. De scream waarmee de midtempo rocker ‘Better Walk Alone’ het album verderzet, is zo uitnodigend. Als de vocale lijnen en het kickende ritme elkaar ontmoeten, ontstaat pure magie. Man wat een nummer. Zoals bijna 200.000 anderen, kan ook jij het ook op YouTube vinden: https://www.youtube.com/watch?v=ujuFpvgieOw. ‘Heart To Stone’ is een uptempo en catchy nummer dat je meteen in vuur en vlam zet. Jammer genoeg duren mooie liedjes niet lang. Drie bommetjes na elkaar, dat is zelden gezien. Maar de doodsteek moet nog komen. ‘Fighting To Win’ is een indrukwekkende ballade, een van de weinigen die me na jaren nog echt weten te pakken. Een goede ballad moet je keel dichtknijpen en vasthouden. Deze gaat zelfs verder, subliem in zang, solo en intensiteit. Niet uit mijn hoofd te krijgen en man, wat maakt me dat blij. Class AAA+++ materiaal! De melodie van de keyboardintro van ‘Everytime We Cry’ laat me aan een ander nummer denken, maar nog voor ik doorheb welk nummer dat weer was, breekt de midtempo rocker los, weeral met uitmuntende vocale bijdrage. We horen een relatief rustigere kant van de band. Ook ‘What About Love’ gaat op dit elan verder, zonder iets aan kwaliteit in te boeten, maar kent naar het einde wel enkele pittige momenten. De heren weten me wel even voor gek te houden, want de countryachtige intro ‘Nobody’s Fool’ is verrassend. Maar dat daaruit een Whitesnake-achtig nummer volgt, zag ik niet aankomen. Knap arrangement. Mocht ‘Living On The Run‘ op een album van een andere band staan, dan zou dit wellicht het beste van het album zijn. Dit zegt veel over de kwaliteit en het niveau van dit album. Opnieuw veel melodie en die uiterst knappe zang. Het mag met het uitbundige ‘Just One Wish’ al eens wat meer zijn. De melodie wordt al in de eerste seconden via een solerende gitaar meegegeven en keert enkele keren terug in dit vrij rustige nummer. Na het oorwormpje ‘Don’t Blame It On Love Again’ en het groovy ‘Give A Little Lovin’ sluiten de heren af in stijl. ‘Don’t Leave Me Here Alone’ is een ballad waar een snarenplukker en vocalist nog eens hun kwaliteiten in de spotlights zetten. Dit is een uitermate goed album waar eigenlijk enkel superlatieven bruikbaar zijn. Naast een hoog gemiddeld niveau kent het hier en daar nog wat fenomenale injecties. Om een album te reviewen, beluister ik dat meerdere keren. Soms moet je die eerste opinie bijsturen, soms positief, soms negatief. Bij dit album krijg ik telkens kippenvel. Keer op keer. Ik noem dergelijke platen een feelgood-rock album, ze slagen erin om je in een mum van tijd bakken energie te geven. Het begint al met de intro en gaat vlotjes door met ‘Better Walk Alone’ en ‘Heart To Stone’. Het is wel zo dat de energiekere nummers vooraan staan, maar diegene die erop volgen behouden een erg hoog niveau en dit maakt het album alweer tot een pareltje. Die vocalen geven elk nummer een ferme uppercut naar boven, man wat een zanger! Blown away in het kwadraat.

Rocking Klingon (94)

Frontiers Records FRCD 1041

Tracklist: 1. Time For A Miracle 2. Better Walk Alone 3. Heart To Stone 4. Fighting To Win 5. Everytime We Cry 6. What About Love 7. Nobody’s Fool 8. Living On The Run 9. Just One Wish 10. Don’t Blame It On Love Again 11. Give A Little Lovin’ 12. Don’t Leave Me Here Alone