Blues Pills is terug na een iet of wat langere break. Dat de terugkeer deze keer wat langer geduurd heeft, heeft te maken met enkele factoren: een gewijzigde line-up, de bouw van een studio en uitstel van de release datum onder invloed van Covid-19. Het grootste vraagteken is dus of de band erin geslaagd is het hoge niveau van de twee vorige albums te evenaren. Het verdict leest u hieronder. Misschien toch nog even benadrukken voor zij die de band niet kennen dat Blues Pills één van de beste retro-rock bands is die je op deze planeet kan vinden. Misschien best eerst even het nieuwe lid voorstellen: Kristoffer Schander op basgitaar. Zack Anderson die speelt nu gitaar in plaats van bas. André Kvarnström is en blijft de drummer en Elin Larsson die blijft gelukkig de frontvrouw … en wat voor één. Het is stilaan een bekend verhaal dat Elin een klein beetje ADHD heeft. Logisch als je bedenkt wat voor kuren ze allemaal uithaalt op een podium, een normaal persoon zouden ze wellicht binnen de kortste keren afvoeren naar het ziekenhuis. Mevr. Larsson lijkt meer op een kat met negen levens. Hoe ze erin slaagt ondertussen ook nog te zingen zonder buiten adem te geraken, is me een mysterie dat ik nog steeds probeer te ontrafelen. Ik moest helaas mijn onderzoek een tijdje stilleggen, aangezien de band pas in 2021 voorziet om terug op tournee te gaan. Logisch aangezien 2020 op dat vlak toch wel problematisch is en blijft. Dan maar de plaat een paar keer extra draaien zeker. En dat het nodig is, kan ik toch wel aanbevelen. Na een eerste luisterbeurt had ik een gematigd positieve indruk. Ik vermoed dat onbewust vergelijken met voorgaand werk er voor iets tussen zat. Blues Pills heeft nu éénmaal al een karrenvracht nummers die je niet meer uit je hoofd krijgt. ‘Holy Moly’ is in dit opzicht anders. De “instant catchiness” is deze keer niet aanwezig. Ik zou ook niet durven spreken van gelaagdheid der nummers; het is nu niet dat de composities zo complex zijn. Maar naarmate je meer luistert, blijven de nummers wel meer hangen. En er zitten er zeker een paar tussen die echt heel mooi zijn. Dat kan ook niet anders met muzikanten zoals Zack en André. Mijn favorieten bevinden zich meer op het einde van de plaat, maar al bij al heeft elk nummer wel iets om van te houden. De vraag is natuurlijk wat dit voor Blues Pills zal brengen. Ik denk dat er zeker nog meer fans gemaakt zullen worden op basis van de shows, maar ik vrees dat deze plaat nergens op de radio te horen zal zijn. De gemiddelde radio-luisteraar verkiest licht verteerbaar materiaal en heeft moeite met muziek waar je even moet bij stilstaan. Dus raad ik Blues Pills aan al hun pijlen te verschieten op tournee. Dan kunnen ze ten volle bewijzen dat ze gedegen muzikanten zijn en kunnen ze hun joker, Elin Larsson, optimaal inzetten. Misschien nog even benadrukken dat er wederom verschillende lp versies zijn, waaronder ook een zeer mooie box met een extra 10”, een heruitgave van de ‘Bliss’-ep uit 2012. Verder is er ook een zeer mooie digibook versie, een dubbele cd met een harde kaft die ook de ‘Bliss’-ep bevat in cd-versie.

Frederik Blieck (90)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Proud Woman 2. Low Road 3. Dreaming My Life Away 4. California 5. Rhythm In The Blood 6. Dust 7. Kiss My Past Goodbye 8. Wish I´d Known 9. Bye Bye Birdy 10. Song From A Mourning Dove 11. Longest Lasting Friend