Black Elephant is een Italiaanse band die de mosterd halt bij psychedelische rock tot fuzz metal. De band timmert sinds 2010 aan de weg, en bracht al enkele knappe schijfjes uit. Sinds 21 augustus ligt een gloednieuwe op de toonbanken. ‘Seven Swords’. Een lekker groovy klinkend schijfje, gekruid met voldoende psychedelische elementen om u in hogere sferen te doen vertoeven. Opener ‘Berta’s Flame’ start met een bevreemdende intro. Op een ingetogen wijze, wordt gewerkt naar epische climaxen die de haren op je armen doen recht komen. Op een warmhartige maar nog steeds bevreemdende wijze voert de band je verder mee naar een kleurrijke landschap, dat pas voor de ogen verschijnt als je het avontuur echt durft aanvatten. En je vooral niet bang bent om te struikelen, Waarna uiteindelijk een weids landschap voor de ogen verschijnt waar je letterlijk helemaal zen van wordt. Bijna altijd ingetogen startende worden regelmatig de registers compleet open gegooid, om later over te gaan tot eerder op een subtiele wijze je te laten zweven over de dansvloer. Deze heel gevarieerde aanpak, waarmee eveneens met uiteenlopende emoties worden gespeeld, is ook de rode draad doorheen de daarop volgende songs als ‘The Last March Of Yokozma’ ‘Yayoi Kusama’ tot ‘Red Sun And Blue Sun’. Zonder gebruik de maken van geestverruimende middelen wordt je door de quasi instrumentale aanpak als het ware gehypnotiseerd, de vocale inbreng is echter al even bewonderenswaardig en uiteenlopend van aard. Black Elephant haalt gewoon het onderste uit de kan om de luisteraar te begeleiden op deze psychedelische trip die hem of haar brengt op onontgonnen wegen waar het, als je houdt van een bevreemdende omgeving die je ook wat angst inboezemt, fijn vertoeven is. De dreiging komt er dus ook door de griezelige gezangen die je doen baden in het angstzweet. Maar het is toch vooral die lekker fuzzy gitaar lijnen, en drumsolo’s die je hart doen verschrompelen en die bovendien die de rode draad vormen door dit pareltje van een psychedelische stoner / fuzz rock schijf. Deze band doet over de hele lijn duidelijk niet aan gemakkelijke brokjes vlees presenteren, maar houdt eerder van buiten elke comfortzone treden en de aanhoorder daar bewust mee confronteren. Ben je daar liefhebber van? Dan zal je zeker vallen voor songs als ‘Seppuku’ tot ‘Godvinda’. Twee afsluiters die je dus echt moet ondergaan om te begrijpen waar het op deze plaat echt om draait. Die vreemd aanvoelende sound zorgt er echter ook voor dat we deze schijf toch enkele luisterbeurten moesten geven, om te ontdekken waar het om draait bij Black Elephant. Maar eens onder invloed, is geen weg terug meer mogelijk. Besluit: Black Elephant houdt ervan te dollen met je geest, door zoveel puzzelstukken op een chaotische wijze voor te schotelen dat je – als je houdt van een geordend leven – er horendol van wordt. De aanhoorder die echter houdt van zijn eigen chaotische grens verleggen, wat betreft buiten zijn of haar comfortzone treden, zal in dit pareltje van een stoner / fuzz / psychedelische schijf zeker zijn gading vinden. Met het verstand op nul, je gewoon letterlijk laten meevoeren naar deze zeer vreemde wereld waar het enkel fijn vertoeven is als er een hoek af is, is dan ook aan te raden. Laat dit laatste nu bij ons al heel lang het geval zijn, waardoor we eens gehypnotiseerd door dit gezelschap wegglijden naar een bont en kleurrijke wereld waar je enkel kan binnentreden als je compleet zen geworden, de waanzin en absurditeit ervan begrijpt en durft ondergaan.

Erik van Damme (85)

Small Stone Recordings

Tracklist: 1. Berta’s Flame 2. The Last March Of Yokozuna 3. Yayoi Kusama 4. Mihara 5. Red Sun And Blues Sun 6. Seppuku 7. Govinda