Waar de heren in 2018 nog hun 35 jaar op de planken vierden met hun album “35”, vervolgen ze nu met ‘Stormchild Rising’, hun veertiende album. Eenvoudig is het niet geweest. Al zeven jaar na hun start in 1982 hielden ze een pauze van tien jaar, om de draad in 1999 terug op te nemen. Sindsdien zijn ze vrij regelmatig aanwezig geweest met het maken van nieuw materiaal. Of het nu in de muziek is of in het leven: duidelijkheid is altijd het beste argument als je mensen wilt overtuigen. Mad Max zijn muzikaal gezien ondubbelzinnig en dat is al bijna veertig jaar zo! Hun diep melodieuze hardrock laat sporen na in de geschiedenis. Achter de microfoon vinden we getrouw zanger Michael Voss, die ook de leadgitaar voor zich neemt. Ritmegitaar is voor Jürgen Breforth. Thomas “Hutch” Bauer ontfermt zich over de bas en zang. Axel Kruse vervolledigt de band op drum. We vliegen erin met ‘Hurricaned’ die je meteen meesleurt in een draaimolen van rock, drum en gitaren. Je hoort een gesmeerde machine op volle toeren draaien en eigenlijk hoeft dit niet meer uitleg. De boodschap achter het nummer is het feit dat we allemaal elke dag onderworpen worden aan een ware orkaan aan informatie die we niet meer kunnen verwerken. Sedert de pandemie is het enkel nog erger geworden. Het openingsnummer is tevens hun eerbetoon aan Rainbow en hun frontman Ronnie Romero, die ze ontmoetten tijdens hun gezamenlijke tournee eind 2018 met CoreLeoni. Ondergetekende was aanwezig in de Bosuil in Weert. ‘Talk To The Moon’ is een stevig nummer, dat recht op zijn doel afgaat. De jaren ervaring hoor je in het gepolijste nummer, dat typerend is voor deze band. De huilende wolven krijg je er gratis bij. ‘Eyes Of Love’ is een erg vlot toegankelijk rocknummer dat een stukje pop in zich heeft waardoor het nummer ook makkelijk de radio kan halen. ‘Ladies And Gentlemen’ krijgen we in twee versies op het album. De eerste uitvoering is trager dan wat we intussen al gehoord hebben, maar dreunt daardoor dieper door. Het is zwoel en groovy, gewoonweg een erg knappe Mad Max-track, waar de fans dus krijgen wat ze verwachtten. “Vrij intens met knappe vocalen en screams, sterke gitaarsolo op stuwend ritme”, zo kan je best ‘Mindhunter’ omschrijven. En zoals de regen soms kan blijven stromen, zo blijft het ritme in het rocknummer ‘Rain Rain’ doorkabbelen. In tegenstelling tot het rustigere ‘Gemini’, kent ‘Kingdom Fall’ een strijdvaardig ritme, waar de solerende snarenplukker geen probleem mee heeft. Zoals je al kon vermoeden is ‘The Blues Ain’t No Stranger’ een bluesy nummer waar ook met wat effecten gespeeld wordt. De solo komt van gitarist Oz Fox, gitarist bij Stryper, waarmee de heren toerden in de jaren tachtig en nog steeds contact mee hebben. De Rough Cutt cover ‘Take Her’ heeft een progressief tintje maar blijft een swingend nummer. Ze hebben hiervoor de steun van origineel bandlid zanger Paul Shortino in de studio ingeroepen. ‘Busted’ is nog een lekker swingend groovy nummer met een duistere ondertoon. Afsluiten doen we met een Duitstalige versie van ‘Ladies And Gentlemen’ ze die samen met Detlev Jöcker en leerlingen van een Duitse muziekschool (the Rock and Roll Children) in april 2020 opnamen. Het mag duidelijk zijn dat deze band tot de categorie senior rockbands behoren, die hun strepen al meer dan duidelijk verdiend hebben. Idem Krokus. Idem Axxis. Idem … Wat de heren dezer dagen muzikaal produceren is een gevolg van jaren ervaring en polijsten van muzikale lijnen. De meer krachtige nummers vinden we wel vooraan, maar er staat dan ook geen enkel slecht nummer op dit album. Het is soms een mirakel dat dergelijke bands nooit groter zijn geworden. Nooit buiten de lijntjes maar 200% wat de fans willen horen en waar Mad Max sinds 1981 om bekend staat.

Rocking Klingon (84)

SPV / Steamhammer

Tracklist: 1. Hurricaned 2. Talk To The Moon 3. Eyes Of Love 4. Ladies And Gentlemen 5. Mindhunter 6. Rain Rain 7. Gemini 8. Kingdom Fall 9. The Blues Ain’t No Stranger 10. Take Her 11. Busted 12. Ladies And Gentlemen