De Amerikaanse punkrock band Strike Anywhere spuwt sinds 1999 zijn gal uit op alles wat, volgens hun voornamelijk linkse ideologie, mis gaat in deze wereld. Ruimschoots tien jaar geleden stampte de band tegen menig heilig huisje, en toen werd het plots stil rond Strike Anwywhere. Na tien jaar radiostilte brengt de band nu een nieuwe ep op de markt ‘Nightmares Of The West’. Een plaat waarop niet wordt geëxperimenteerd of andere wegen worden ingeslagen. Maar ook anno 2020 komt deze band er zonder problemen mee weg. ‘Documentary’ is een energieke uppercut in het gezicht, die je prompt wakker schudt. Terwijl de band zijn ongezouten mening door je strot ramt, houden ze u ook een spiegel van het heden voor. Die ziet er niet altijd even mooi uit. De nijdigheid waarmee Strike Anywhere hevig om zich heen stampt, blijft ook overeind op de daarop volgende songs als ‘Dress The wounds’ tot ‘The Bells’. Strike Anywhere laat niet echt een hoopvol beeld zien van de huidige westerse maatschappij. Een boodschap die ze nog steeds brengen met de nodige daadkracht waardoor je prompt zelf een beetje gaat nadenken over wat er verkeerd gaat in de maatschappij. ‘Imperium Of Waste’ luidt een rustpunt in. De rauwe stem van zanger Thomas Barnett blijft nog overeind, maar je hoort hier een meer ingetogen aanpak. Echter nog steeds zeer dreigend en je met de neus op de feiten drukkende. Nee, de boodschap waarmee deze band al een decennia lang zijn gal uitspuwt, die blijft ondanks dit dus nog steeds de toonaangevende ronde draad doorheen het geheel. ‘Nightmares Of The West’ bevat amper zeven songs, en laat een band horen die na al die jaren nog altijd springlevend is en voor controverse kan zorgen. Dat wordt verder in de verf gezet met knetteren en knallende parels als ‘Opener’ een eerbetoon aan Marc ‘Mates’ Maitland, de in 2019 overleden drummer van Blocko. De cover gaat harder dan het origineel van voornoemde band, en is een waar drum spektakel van de bovenste plank. Een mooier eerbetoon kon Mark Maitland niet krijgen. Afsluiter ‘We Make The Road By Walking’ is dan weer een song die je met gebalde vuist meebrult van begin tot einde. Een song die aanduidt dat de punk waar een band als Strike Anywhere echt voor staat, nog steeds niet dood en begraven is. In tijden als nu zal het zorgen voor voldoende protesten tegen de gevestigde orden, wellicht sneuvelen daarbij weer menig heilige huisjes. Zo hoort dat ook! Besluit: Strike Anywhere voegt na al die jaren dus niets nieuws of wereldschokkends toe aan hun gedoodverfde geluid, maar verkondigen hun harde boodschap nog steeds met diezelfde nijdigheid en gaan geen controverse uit de weg. Daardoor wordt de punk rock fan in ons brutaal wakker geschud, waardoor de band in zijn missie is geslaagd. Je die spiegel voorhouden van een heden dat er nog steeds niet rooskleurig uitziet, en die roze wolk waarop velen lijken de leven doorprikken. Net als in 1999 is dat ook nu nog steeds een statement dat kan tellen. Punkrock met een boodschap is dus verre van dood, dat bewijst de band over de hele lijn met deze bijzonder ijzersterke punk rock ep.

Erik van Damme (75)

Pure Noise Records

Tracklist: 1. Documentary 2. Dress The Wounds 3. The Bells 4. Frontier Glitch 5. Imperium Of Waste 6. Opener 7. We Make The Road By Walking