Het Finse Ensiferum werd reeds in 1995 opgericht. Van het oorspronkelijke drietal blijft enkel gitarist Markus Toivonen over. De rangen werden in vergelijking met het vorige album “Two Paths” aangevuld met Pekka Montin die de keyboards en de meeste clean vocals voor zijn rekening neemt. Anders dan eender welk ander album van Ensiferum, bevat dit achtste full-album een thema waarrond elk nummer is opgebouwd. Met titels als ‘Seafarer’s Dream’, ‘Run From The Crushing Tide’, ‘For Sirens’ of ‘One With The Sea’, mag het duidelijk zijn dat dit thema de zee is. Let wel, het is niet omdat er nu een thema aanwezig is dat er een plotse stijlbreuk is met de vorige albums. Ensiferum serveert nog steeds een geluid dat behoorlijk episch en vertellend aandoet. Opener ‘Seafarer’s Dream’ is een instrumentale, orkestrale opener die zo lijkt weggelopen uit de soundtrack van Game Of Thrones. ‘Rum Woman Victory’ opent zoals we Ensiferum ooit leerden kennen: harde snelle riffs en een rauwe brullende stem. Het is pas als de cleane vocals op de voorgrond treden dat we met weemoed denken aan de tijd dat Ensiferum als rauwe Viking metalband gekend stond. We weten het, velen zullen het met ons oneens zijn omdat ze met de tijd een steeds meer uitwaaierende stijl zijn beginnen hanteren. En het dient gezegd, daar slagen ze ook nu magistraal in. Afwisseling troef in alle geledingen. Rauwe, ruwe stukken met snelle gitaarriffs en beukende drums worden afgewisseld met quasi theatrale, bombastische gedeeltes. Wij vinden Ensiferum nog steeds absolute top bij de harde rauwe stukken met de raspende stem van Petri Lindroos. Als de cleane vocals op de voorgrond treden, vinden wij het vaak net té poppy. De komst van Pekka Montin heeft het naar ons aanvoelen enkel nóg poppiër gemaakt. Het kan best zijn dat dit een groter publiek aanspreekt maar wij zijn niet altijd even grote fan. Het nummer ‘One With The Sea’ is voor ons net een brug te ver. Het nummer is niet alleen enorm theatraal en bombastisch, het valt ook net iets teveel in herhaling en doet ons – helaas – teveel denken aan het Eurovisiesongfestival. Niet bepaald waar wij zaten op te wachten. ‘Midsummer Magic’ klinkt gelukkig veel meer terug als een geweldig aanstekelijk folk metal nummer. Uptempo, speels en fris van de lever. De rauwe stem van Petri Lindroos maakt van dit nummer sowieso een knaller. Afsluiter ‘Cold Northland’ overschrijdt ruim de acht minuten en begint heel ingetogen op piano. Je voelt dan al dat het slechts de opbouw is naar een alweer heel bombastisch nummer, al zit er dit keer een heel snel snedig stuk in verwerkt. ‘Thalassic’ is een plaat geworden die volledig de lijn doortrekt van de voorbije albums van Ensiferum: technisch heel erg sterk en afwisselend, ongetwijfeld een groot publiek aansprekend maar wat ons betreft – net zoals de vorige platen – allemaal net iets te clean en afgeborsteld. Er zitten zeker en vast knappe staaltjes vakmanschap in maar het mocht van ons allemaal net wat rauwer zijn dan het nu is en vooral met minder bombarie en gevoel voor drama. Wie fan is van de laatste albums van Ensiferum zal aan ‘Thalassic’ zeker zijn hart kunnen ophalen, wie zat te wachten op een terugkeer naar de beginjaren met “Ensiferum” of “Iron” is eraan voor de moeite.

K.H. (67)

Metal Blade Records

Tracklist: 1. Seafarer’s Dream 2. Rum, Women, Victory 3. Andromeda 4. The Defence of the Sampo 5. Run from the Crushing Tide 6. For Sirens 7. One with the Sea 8. Midsummer Magic 9. Cold Northland (Väinämöinen Part III)