Ook op zijn vierde full-album zet het Duitse Entartung zijn weg gestaag verder. Toegevingen op hun visie van black metal worden niet gedaan en dus klinkt de band nog steeds zoals in de begindagen (de band ging in 2011 van start). Natuurlijk klinkt hun sound intussen al wat geraffineerder daar de heren toch al heel wat extra ervaring hebben opgedaan, maar toch kan je de basisingrediënten van de band nog steeds uiterst gemakkelijk benoemen. Kille riffs en heel precieze militaristische drumpatronen zijn in elk nummer te horen. Of nee, toch niet. In het korte ‘Un Ciel Bourbeux Et Noir’ hoor je enkel een fluisterende stem en akoestische gitaren. De vier overige tracks zijn lang uitgesponnen en zijn typische black metal nummers waar kilte en een donkere dreiging van af druipt in zowel het gitaarwerk als in de gruizige vocalen. Gelukkig zorgen de heren dankzij verschillende tempo en ritme wisselingen voor variatie. Toch blijft ondergetekende soms wat op zijn honger zitten: het nieuwste werkstuk van Entartung is absoluut niet slecht te noemen, maar door de enorme hoeveelheid aan releases die wekelijks op onze bureau vallen, vrees ik toch wat voor deze ‘Maleficae Artes’. Vooral het feit dat onze aandacht toch wel de kans krijgt om naar her en der te schieten, is daar debet aan: een aantal fragmenten / stukken bevallen me immers een stuk minder wegens iets te lang uitgesponnen.

Luc Ghyselen (78)

Dunkelheit Produktionen

Tracklist: 1. Tower Of Silence 2. Bortförd 3. Un Ciel Bourbeux Et Noir 4. Circle Of Suffering 5. Aufruhr MDXXV