Lamb Of God uit Richmond Virginia startte in 1994 onder de naam “Burn The Priest”. Het zorgt er mee voor dat we nooit goed weten het hoeveelste album het nu precies is dat ze uitbrengen aangezien hun eerste full-album nog werd uitgebracht als een Burn The Priest album. Niettemin met het nieuwste album hebben ze ons sowieso vijf jaar laten wachten sinds voorganger ‘Sturm Und Drang’. Lamb Of God speelde naar ons gevoel vorig jaar op Graspop zowat hét optreden van het festival – en dat wil wat zeggen want na hen speelde Slayer hun afscheidsconcert op datzelfde Graspop en dat was ook al onvergetelijk. Op Graspop zagen we overigens ook al Art Cruz achter de drumkit zitten en intussen blijkt hij de permanente vervanger van mede-oprichter Chris Adler te zijn. Over die wissel gaan we het verder niet meer hebben maar laat ons wel dit zeggen: ook op dit nieuwste album klinken de drums als het betere artilleriewerk op eender welk slagveld! Opener ‘Memento Mori’ begint bijzonder rustig én onheilspellend met een akoestische gitaar en Randall Blythe die bijna fluisterend vertelt. Tot met een uitgebrulde “wake up” het échte startschot wordt gegeven van een album dat als de pletwals zoals we van Lamb Of God gewend zijn alles en iedereen tegen de vlakte mept. De riffs zijn even catchy als altijd, de drums zijn beukend zoals nooit tevoren en Randall Blythe brult, krijst en spuwt zijn gal als de meest getormenteerde ziel die er op deze planeet rondloopt. Er loopt wel genoeg fout in onze samenleving om zich over op te winden zo blijkt… ons ultra-materialistisch economisch model vormt o.a. aanleiding tot frustratie, de schietpartijen op scholen, armoede, verslaving … Alles wordt vakkundig gefileerd door Randy en de zijnen. Nog even vermelden dat Jamey Jasta zijn opwachting maakt op ‘Poison Dream’ gevolgd door Chuck Billy tijdens ‘Routes’. Komt Lamb Of God vernieuwend voor de dag op dit album? Het antwoord is simpelweg “nee”. Maar Lamb Of God doet eens temeer waar het bijzonder goed in is: beukende, opzwepende muziek maken met maatschappijkritische teksten. En ze doen dat op een zodanig indrukwekkende manier dat we er niet genoeg van krijgen. Opener ‘Memento Mori’ blijft ook na tig luisterbeurten onze favoriet maar er staat volgens ons geen enkele stinker op deze plaat. Lamb Of God is terug van nooit weggeweest.

K.H. (88)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Memento Mori 2. Checkmate 3. Gears 4. Reality Bath 5. New Colossal Hate 6. Resurrection Man 7. Poison Dream 8. Routes 9. Bloodshot Eyes 10. On The Hook