Met ‘Hell Will Come For Us All’ is de Australische deathcore machine Aversions Crown na tien jaar aan hun vierde langspeler toe. Het is intussen alweer van 2017 dat het magistrale ‘Xenocide’ op planeet Aarde werd losgelaten en intussen is er één en ander veranderd: een aantal line-up-wissels zorgden voor een andere dynamiek in de band. Vooral de verwelkoming van Amerikaanse brulboei Tyler Miller vormt een kentering: van lugubere alien invasies, keren we terug naar de dystopische schijtzooi die we hier op onze eigen aarde kunnen vinden. Ook muzikaal heeft deze thematische ommekeer zijn weerklank: ‘Hell Will Come For Us All’ is veel minder atmosferisch geladen dan de voorgangers. De bevreemdende gitaren “from outer space” zijn vervangen door zeer technisch, razendsnel 8-string geram. Langgerekte, klagende keyboards zorgen nog steeds voor de nodige epiek, maar het is allemaal veel meer “gekuist” dan ‘Xenocide’ was. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ‘Hell Will Come For Us All’ geen goed album is; het is gewoon de volgende stap in de evolutie van dit deathcorekanon. Een aantal vette breakdowns laten je alle hoeken van de kamer zien en het technisch niveau is zoals gezegd heel hoog. De gitaarlijnen zijn zodanig verkapt dat het bijna als toetsen klinkt en drummer Jayden Mason zou zomaar eens van een andere planeet kunnen zijn met alle trucs die hij uit zijn shorts tovert. Her en der, zoals op ‘Paradigm’ en ‘Caught In The System’, komt dat bezwerende oosterse/buitenaardse keyboard er weer in, maar nergens genoeg om het verschil te maken. Wel heel cool is de terugkeer van de regelrechte black metal riffs op titeltrack ‘Hell Will Come For Us All’ en dus onvermijdelijk ook weer dat lugubere sfeertje. Het is net die atmosferische link met black metal, die van Aversions Crown één van de meer toegankelijke bands maakt (binnen het genre van extreme muziek, that is). Waar atmosfeer en brutaliteit de troeven waren op vorige albums, zijn deze vervangen door techniek en snelheid, want echt ranzig brutaal lijkt het maar niet te worden. Met ‘Scourge Of Violence’ gaan we dus heerlijk technisch verder. Dit nummer zou wel een uitzondering kunnen zijn: er zijn een paar heel stoere breakdowns, “tough guy riffjes” en bassen die het stof uit je oren blazen. En uitzonderlijk komt er dan ook nog eens die hoge, bevreemdende, huilende gitaar bij om het compleet te maken. Een behoorlijk vet nummer dus. Ook ‘Hymn Of Annihilation’ is mooi in elkaar gebokst, misschien zelfs het meest “complete” nummer op het album. Afsluiters ‘Sorrow Never Sleeps’ en ‘The Final Judgement’ zijn naar bescheiden mening van ondergetekende ietwat slapjes (ondanks het sterk black geïnspireerde gitaarwerk op ‘Sorrow Never Sleeps’), voornamelijk omwille van de poging tot esoterie in synth gezangen op de achtergrond en bleke voiceover samples die wel heel erg metalcoregewijs filosofisch preken over het einde der beschaving etc etc. De evolutie van Aversions Crown met dit album doet met andere woorden sterk denken aan Winds Of Plague: van atmosferisch en brutaal naar eerder technisch en meer nadruk op core-georiënteerde muziek. Desondanks blijft Aversions Crown zeer herkenbaar de eigen identiteit bewaken (in tegenstelling tot Winds Of Plague, dat tegenwoordig redelijk goedkope metalcore produceert) en is dit een album dat liefhebbers van dystopische deathcore zeker zal bekoren. De pit is er een beetje uit qua brutaliteit, maar dat wordt meer dan goedgemaakt in termen van energie.
Sam Bruynooghe (72)
Nuclear Blast
Tracklist: 1. The soil 2. Born In The Gutter 3. Paradigm 4. Caught In The System 5. Hell Will Come For Us All 6. Scourge Of Violence 7. Hymn Of Annihilation 8. Sorrow Never Sleeps 9. The Final Judgement