De Britse gitarist/componist/producent Fraser Edwards (neen, niet Faster Edwards) bracht in 2016 zijn debuut solo album ‘I Am God’ uit. Dat mag misschien wel pretentieus lijken, als je de man bezig gehoord hebt zul je wellicht niemand op deze aardkluit kunnen spotten die een gelijkaardig niveau aan gitaarspel uit hun vingers kunnen toveren. Verder is de man eigenaar van Azura Sound en heeft hij vijftien jaar ervaring in mixen en masteren als muziekproducent bij talloze projecten. ‘The Architect’ is na vier jaar de opvolger. Spreken we nu van een band of een eenmansproject, feit is dat dit wonderkind nagenoeg alles zelf gedaan heeft. Zowel de gitaren, keyboards, songwriting, de productie en mixing. Hij krijgt vocale en ritmische ondersteuning van vocalist Richard Carnie, die samen met Fraser in de powermetalbands Ascension en Sharky Sharky speelt. Op drum vinden we Andrew Scott. Opener en titelnummer ‘The Architect’ schiet meteen met scherp. Vingervlug is een understatement, want zo’n vlug gepingel is uitzonderlijk. Je denkt meteen aan Dragonforce. De muzikale stukken later in het nummer kunnen zo op een paardenmolen gedraaid worden. De leuke tussenstukjes zorgen telkens voor een vrolijke noot in deze instrumentale kick-off. Ik moet blijkbaar mijn woorden terugnemen bij het lezen van de titel van de tweede track. ‘Stop Saying We Sound Like Dragonforce’ is het tweede nummer, waar we eigenlijk juist doen wat gevraagd wordt niet te doen. Als een razende trein schiet het nummer op gang. De erg hoge vocalen van Richard Carnie lijken hiervoor geschreven te zijn, ze schieten wel erg ver de hoogte in. Precies Drag… heu, ja dus. Een trots en traditioneel ‘Warzone’ lijkt op de limiet voor de vocale lijnen, maar het is zo aanstekelijk dat de combinatie riffs, drumwerk en vocalen goed werken. De oorlogszone lijkt plezanter dan ooit voorheen, doorspekt met de intense wervelwind van snarengetokkel. De vocale lijn in ‘The Death Zone’ lijkt ook zo plezant. Qua tegenstellingen kan dat wel tellen. Op het korte ‘Ruination’ zijn er ineens grunts te horen over de galopperende beat, wat een heel vette afwisseling geeft. ‘Dio Volendo Lo Faro’ start erg agressief maar melodieus. Het nummer krijgt langs alle kanten injecties en schudt en stampt van links naar rechts. Zelfs een Spartaanse cadans kan het nummer niet stuk krijgen. Zet er dan nog enkele countryachtige vrolijke deuntjes in en je snapt haast niet hoe je zo’n nummer gewoonweg met zoveel stijlen als één razendsnel geheel kan krijgen. Het is gewoonweg belachelijk hoe snel die gast kan shredden. De ballad ‘Among The Stars’ start met een simpel keyboardspel, dat volledig in tegengestelde richting staat tot het tot nu toe vingervlug gitaarspel. De vaak hoge vocalen smeken naar aandacht en laten een gans andere kant van de band horen. Na het feestelijke ‘This World Can Be Ours’ komt ‘Sorrow Of The Loneliest Dragon’ dat melodieus met keyboard start maar vervolgend geruggensteund wordt door vuursalvo’s in de gekende stijl. Helemaal gek wordt het bij ‘Crouching Comrades’, een kermisnummer met oosters sfeertje, komisch opgevat maar prachtig gespeeld. De vrolijkheid spat eraf, je kunt bijna niet serieus blijven van de melodie maar als je dan de onderliggende virtuositeit hoort, besef je dat dit pure gitaarporno is. Zalig met grote Z. ‘On My Own’ is een soort opera-achtig liefdeslied met een intrigerende bombastische vocalen. De afsluiter is een cover van Elton John’s ‘Your Song’. Classic goes metal dus. Besluit: ‘The Architect’ is een leuk, vrolijk en humoristisch album van Dragonforce Fraser Edwards. Het is vrolijk en amusant opgevat en zit vol gitaarporno (tja, hoe kan je het anders omschrijven) en is een erg knappe manier om een erg technisch fenomeen van vingervlug gitaarspel toch niet te technisch te laten klinken. Gitaren die elke vorm van realiteit kwijt zijn en sterke vocalen, weliswaar geen Freddy Mercury, maar die zoetsappig de boel nog eens overbluffen. Een zeer wilde rit met 100% ingetrapt gaspedaal. Het is een erg uniek maar o zo goed buitenbeentje in de metal dat eigenlijk niet kan ontbreken in een collectie, al is het maar om de limieten eens op te zoeken.

Rocking Klingon (84)

Independent Release

Tracklist: 1. The Architect 2. Stop Saying We Sound Like Dragonforce 3. Warzone 4. The Death Zone 5. Ruination 6. Dio Volendo Lo Faro 7. Among The Stars 8. This World Can Be Ours 9. Sorrow Of The Loneliest Dragon 10. Crouching Comrades, Hidden Dragonforce 11. On My Own 12. Your Song