Damnation Angels is een Britse symfonische metalband die eind 2006 opgericht werd. Na een eerste ep in 2009 volgden hun debuutalbum ‘Bringer Of Light’ in 2013 en ‘The Valiant Fire’ in 2015. De band bestaat uit gitarist William Graney en drummer John Graney. Nieuwkomers zanger/gitarist Iggy Rodriguez en bassist Nic Southwood vervoegden de band na het album in 2015. Het gezelschap brengt met deze nieuwe schijf een negental nummers die ergens tussen Nightwish, Dynazty en Kamelot hangen. Met ‘More Than Human’ geeft de band slechts een stukje van zichzelf bloot. Het nummer is vrij variërend en laat naast enkele melodieuze flarden vooral de stevigere kant van de band horen. Vlijtig gitaarwerk op een bonkend drumritme zijn één van de facetten van dit openingsnummer. De ruwe maar krachtige vocalen passen daar naadloos bij en dragen bij tot de indrukwekkende handtekening die de band neerzet. Een pak trager, maar intenser is ‘Railrunner’. Stuwend en stomend hoor je de bas dreunen. Deze solide basis van het ritme krijgt plots een stamp in de vorm van een injectie. Het verhoogt opmerkelijk om daarna terug te vallen. Een nummer waar het gevoel verandert door met het tempo te spelen. Voor een overvloed aan melodie moeten we bij de titeltrack ‘Fiber Of Our Being’ zijn, die bombastischer uitpakt. Dit knappe nummer trekt mijn aandacht omdat het bevestigt als cliché in plaats van vernieuwend te zijn. Niets mis mee, integendeel. De rustige intro met piano van ‘Our Last Light’ zet je op een verkeerd been want het nummer krijgt dankzij crescendo drumslagen steeds meer kracht. Halverwege valt het nummer dan toch volledig stil maar herpakt zich naar een erg toegankelijk nummer. De symfonische kant van de band is goed te horen in ‘Rewrite The Future’ en ‘Fractured Amygdala’. De muzikale lijnen kronkelen sterk in deze dynamische nummers. Er sneuvelen snelheidsrecords in de ritmesessies van ‘Greed And Extinction’, die in de refreinen dan extreem trage passages kent. Een fraai staaltje van songwriting. Slechts negen nummers op een album van nagenoeg een uur, dat betekent lange nummers. Zo beslaat ‘Remnants Of A Dying Star’ bijna dertien minuten en slaagt er de ganse tijd in dat we het “voeten stampen” niet onderbreken, niettegenstaande een complexe route van ingetogen vocalen, intense rockpartijen en mysterieuze instrumentale stukken. Maar het venijn zit in de start. Afsluiter ‘A Sum Of Our Parts’ is een nummer dat slechts moeizaam op toeren geraakt, maar toch die drijvende energie bevat om net niet te exploderen. Wanneer dat echter in de laatste minuut toch losbarst, blijkt de cirkel ronder te zijn dan ooit. Deze uitbundige bevestiging was niet echt nodig om te overtuigen van wat deze band nu in staat is, maar het is een kers op de taart. Vlotte nummers, die knap in elkaar zitten, veel melodie en soms wat progressief overkomen, het is een formule die door deze ervaren muzikanten alweer bewezen is dat het werkt. Deze band kon me aangenaam verrassen.
Rocking Klingon (85)
Independent release
Tracklist: 1. More Than Human 2. Railrunner 3. Fiber Of Our Being 4. Our Last Light 5. Rewrite The Future 6. Fractured Amygdala 7. Greed And Extinction 8. Remnants Of A Dying Star 9. A Sum Of Our Parts