Eye Of Nix brengt met ‘Ligeia’ het vervolg op ‘Black Somnia’ uit 2017, opnieuw via Prophecy Productions, hét label van de vernieuwing en verbreding binnen de metal. Eigenlijk mag je ze geen metal-label noemen, want er zijn voldoende bands op Prophecy die allesbehalve metal zijn. Dus laat het er ons maar op houden dat Prophecy het label bij uitstek is voor donkere en experimentele muziek. Dit is dan ook een prima omschrijving voor Eye Of Nix uit Seattle. Daar is ze weer: Seattle, de stad die de hoofdstad van de Amerikaanse muziek, L.A., het leven soms eens zuur maakt middels muziektrends die wars staan op wat in L.A. op dat moment hip is. Het is duidelijk dat er in Seattle anders nagedacht wordt over muziek. Eye Of Nix is eigenlijk als je het mij vraagt voornamelijk schatplichtig aan noise bands uit New York zoals Sonic Youth, Ut, Swans, etc. Daarnaast hoor je ook invloeden uit shoegaze: echoes van His Name Is Alive, Pale Saints en Lush bijvoorbeeld. Dit alles wordt overgoten met een metal-sausje zodat het geheel niet onmiddellijk kan geplaatst worden. Dit is wel degelijk muziek voor de durvers, voor zij die vrij van geest op zoek zijn naar muzikale hoogtepunten, maar anderzijds in het bezit zijn van een ruime bagage aan muzikale ervaring, want anders ga je niet door de toplaag van deze muziek prikken en het afdoen als artistieke nonsens, wat het geenszins is. Ik zou zeggen: “laat je er gewoon door meeslepen (in een rustige omgeving)”. Ofwel ervaar je een openbaring of ervaar je iets dat je zou kunnen omschrijven als een muzikaal infarct. Voor de zwangere dames: opgelet dat jullie water niet breekt bij het beluisteren van ‘Ligeia’. Ik heb zo niet direct een band voor ogen die in de buurt komt van dit Eye Of Nix. Azusa is veel lichtvoetiger bijvoorbeeld. Thy Catafalque doet ook wel eens vreemde dingen, maar is veel voorspelbaarder dan deze band. En deze onvoorspelbaarheid maakt ook dat mensen gaan afhaken: het ene moment klinken ze etherisch, het andere infernaal. Persoonlijk vind ik dit zeker iets hebben, maar ik kan begrijpen dat sommigen er ongemakkelijk van worden. Maar “no pain, no gain”. Acht keer neemt Eye Of Nix je mee op een rollercoaster van muzikale ervaringen, evenveel keren wordt je door elkaar geschud, soms heb je het gevoel dat ze uit de bocht zullen gaan, maar deze Amerikanen verstaan de kunst om de grens op te zoeken, lichtjes te overschrijden, maar nooit zodat dat ze niet meer terug kunnen. Op de gelimiteerde Artbook versie van de cd krijg je er een zevental remixes bij. Eye Of Nix is een muzikaal hoogtepunt van 2020, maar enkel weggelegd voor zij een geest hebben die openstaat voor het onbekende, voor nieuwe ervaringen. ‘Ligeia’ is zonder meer de beste plaat tot op heden van 2020. Ik kijk er al naar uit om de Artbook versie van dit album in mijn handen te hebben, want ook op dit vlak verwacht ik fantastische beelden die de grens van het bekende voorbijgaan.

Frederik Blieck (96)

Prophecy Productions

Tracklist: 1. Concealing Waters 2. Pursued 3. Tempest 4. Stranded 5. Keres 6. Ligeia 7. Adrift 8. Stone & Fury