Kristoffer Gildenlöw: bij progfans zal die naam ongetwijfeld een belletje doen rinkelen: de Zweed is immers basgitarist bij het huidige Kajak maar heeft zijn sporen al verdiend bij Pain Of Salvation, Neal Morse, Damian Wilson e.a. Geef toe, niet van de minste bands. Hij is ook gekend als de broer van muzikaal wonderboy Daniel Gildenlöw, stichter en frontman van Pain Of Salvation. Met ‘Homebound’ brengt hij zijn derde solo plaat uit. Verwacht geen stevige progrock genre Pain Of Salvation of met keyboards doordrenkte prog zoals bij Neal Morse. Neen, de luisteraar krijgt een zeer ingetogen album te horen maar wel van doordrenkt van pure melancholische eenvoud en schoonheid. In dit album legt de man als het ware zijn ziel bloot. Tien erg rustige maar emotionele nummers. Een beetje veel zou je zeggen maar dit album verveelt geen minuut. Mooie zang, prachtig gitaarwerk, rustige percussie maar vooral wonderlijke nummers. Wie zegt dat rustige muziek niet mooi kan zijn moet hier maar eens naar luisteren. Meest pakkende nummers zijn ‘Infected’, ‘Our Home’ en ‘Like Father, Like Son’: hier word ik echt stil van. Dit genre kan kamermuziek of melodieuze neoprog of artrock genoemd worden. Het zal mij worst wezen: ik noem dit hemelse muziek. Om bij weg te dromen, om te bezinnen, om te onthaasten of om gewoon eens supermooie muziek te horen. Mijn dochters zeggen mij:” papa, wat een mooie muziek, maar we zijn niet gewoon dat jij, een metal fan, naar zoiets rustig luistert”. Mijn antwoord: “het moet niet altijd hard zijn om mooi te zijn”. Quote van het jaar?

Bart Verlinde (90)

New Joke Music

Tracklist: 1. Eternal 2. Holy Ground 3. Like Father, Like Son 4. Infected 5. Snow 6. Our Home 7. I Cried Today 8. Chelsea Hotel #2 9. You Need Not Stay (Away)