Dennis DeYoung zag het levenslicht op 17 februari 1947 in Chicago. Deze Amerikaan begon zijn muzikale carrière op vijftien jarige leeftijd en is naast zanger ook muzikant op accordeon, piano en keyboard. De man heeft zijn sporen verdient als oprichter van Styx, waarvoor hij 13 albums maakte. Hij schreef in die periode meerdere hits, waaronder ‘Lady’, ‘Come Sail Away’, ‘Babe’, ‘Mr. Roboto’ en ‘Don’t Let It End’. DeYoung verliet de band in 1999 nadat bekend was geworden dat hij niet goed tegen fel licht kon. Toen hij hiervan hersteld was, was hij al vervangen door Lawrence Gowan. Daarna begon de man een solo-carrière, waar hij intussen ook al negen albums uitgebracht heeft. Sindsdien worden solo-optredens van DeYoung aangekondigd met “the music of Styx” of “formerly of Styx”. Ook is zijn muziek vaak in televisieshows (zoals The Simpsons) en commercials gebruikt. De opener ‘East Of Midnight’ is een opgewekt musical-achtig nummer, dat vraag / antwoord gewijs met backing vocals een interactie opzet. De combinatie van de trommelende drum en keyboard doen soms vermoeden aan een kermisachtige sfeer. De Styx-vocalen zijn zo typerend. Een van de meest opvallende nummers op het album zal toch wel ‘With All Due Respect’ zijn. Het begint met een unieke vocale zangstonde, die met een vette riff verdergezet wordt. De nogal nonchalante zanglijn kronkelt zich over het aanstekelijk ritme en met een vrolijk refrein worden we simpelweg van alles naar ons hoofd gegooid, zoals “With all due respect, you’re an asshole”. Gelukkig staat een knap nummer hiertegenover. Een feeëriek begin met wervelende keyboardklanken en zoekende gitaren strandt in ‘A Kingdom Ablaze’ in een refrein met uitschreeuwende vocalen. Toch komt de rust tussendoor telkens terug in deze mystieke trip. ‘You My Love’ is een walsende ballad die zeemzoet zijn liefde verklaart, in een tijdsgeest van een aantal decennia geleden. Het arrangement waar de toonladder continu op en afgelopen wordt, doet vaak denken aan een musical. Datzelfde Broadway gehalte zit ook in het rustige ‘Run For The Roses’. Het spel tussen lead- en backing vocalen wordt mooi uitgespeeld en het verhaal wordt erg geloofwaardig verteld. Met wat pit in het refrein is dit een nummer waar eenvoud en schoonheid hand in hand lopen. De zanglijnen in ‘Unbroken’ doen me denken aan de melodie van ‘The Story Ain’t Over’ van Tobias Sammet’s Avantasia. ‘The Promise Of This Land’ is nog zo’n vertellend lied dat musicalwaardig is. De manier waarop deze nummers gebracht worden is zo groots en toch niet over de top bombastisch. Naar het einde worden alle registers opengetrokken. Terug een bewijs hoe een simpel nummer de klasse kan bevatten is ‘To The Good Old Days’, waar een simpele muzieklijn je mijmerend laten zweven naar vervlogen tijden. Het doek valt pas na ‘A.D.2020’, een outro van het album. Van een man op drieënzeventig jarige leeftijd verwacht je geen album waar de energie eraf druipt. Je verwacht iets zinnigs over het leven, op een rustig ritme, vertellend maar onderhoudend en vol klasse. Dat is nu juist wat dit album typeert. Knappe vocale zanglijnen, die in alle eenvoud kwaliteit afleveren. De energiekere nummers zitten verspreid op het album, er is voor elk wat. Benieuwd wat “volume twee” zal brengen, tenzij de man van een grap houdt en iedereen op het verkeerde been zet.

Rocking Klingon (84)

Frontiers Records FRCD 1026

Tracks: 1. East Of Midnight 2. With All Due Respect 3. A Kingdom Ablaze 4. You My Love 5. Run For The Roses 6. Damn That Dream 7. Unbroken 8. The Promise Of This Land 9. To The Good Old Days 10. A.D.2020