Altaria werd in 2000 opgericht door ex-Blindside leden Marko Pukkila (bas) en Tony Smedjebacka (drums). Na het opnemen van een paar demo’s samen met gitarist Jani Liimatainen (ex-Sonata Arctica kwam ook gitarist Emppu Vuorinen (Nightwish) bij de band. De band trok internationale aandacht met hun debuut ‘Invitation’ uit 2003. Taage Laiho switchte permanent met Jouni Nikula achter de microfoon. Een tweede tournee met het album liep parallel met hun opnames voor een tweede album ‘Divinity’ en daardoor verliet gitarist Emppu Vuorinen in december 2003 om zich te concentreren op zijn hoofdband Nightwish. De band bracht in 2006 ‘The Fallen Empire’, in 2008 ‘Devine Invitation’ en in 2009 ‘Unholy’ uit. Na enkele jaren stilte tussen 2016 en 2019 is de band terug met hun line-up van 2006: bassist Marko Pukkila, drummer Tony Smedjebacka, zanger Taage Laiho en gitaristen J-P Alanen en Petri Aho. Altaria heeft een wereldwijde platencontract getekend met Reaper Entertainment Europe. De eerste release is deze heruitgave van hun tweede album Divinity. De single ‘Unchain The Rain’ blijkt op Youtube al meer dan 1.2 miljoen keer bekeken te zijn. Het is dan ook de uitgekozen melodieuze en krachtige opener om deze schijf meteen naar je keel te grijpen. Maar dan lijkt het tij toch te keren. Alhoewel ‘Will To Live’ knappe melodieën in muzikale lijnen vertaalt, is het niveau een stuk lager. Zelfs het knappe en dominerende gitaarwerk in het vlotte en melodieuze ‘Prophet Of Pestilence’ brengen weinig soelaas. ‘Darkened Highlight’ doet me vooral denken aan de dreunende gitaar van Metallica in de riffsectie. ‘Discovery’ is een pak opgewektere en wellicht komt dat door de keyboardlijnen die zich achteraan het nummer profileren. Tijd voor wat uptempo rock met ‘Falling Again’, waar een strakke riff en gedreven drumwerk de rode draad zijn, samen met een van de weinige gitaarsolo’s van het album. Een veel rustigere setting voor ‘Divine’, die de inspiratie, met enkele schakels lager op de snelheidsmeter en een gitaarsolo, ergens anders zoekt. Een van mijn favoriete nummers leek het groovy ‘Haven’, met een dreunend traag ritme. De knappe vocalen gaan bij momenten wat bombastisch maar weten het gestaag ritme de baas. En dan is er plots die gitaarsolo die abrupt voor een ritmeverandering van 85 naar een 125 bmp zorgt. Precies alsof ze die er achteraf ingeplakt hebben. Het oorspronkelijke ritme lijkt verstoord en kraakt het nummer in plaats van het te verfraaien. Na ‘Try To Remember’ is ‘Stain On The Switchblade’ iets steviger, al zijn beide nummers vrij rechtdoor. ‘Enemy’ brengt gelukkig wat melodie in de brouwerij, maar de top van de opener lijkt toch veraf. Met een ‘Final Warning’ sluiten ze in een eighties stijl mooi af. Het is voor mij de eerste keer dat ik het album hoorde, de originele versie is me destijds helaas ontgaan. Na de erg knappe opener hadden ze volledig mijn aandacht, maar wat erna kwam was niet slecht, maar duidelijk een niveau lager. Vele nummers lijken op elkaar en hebben niet veel inspirerends meer te vertellen. De wat melodieuze ‘Enemy’ zorgde voor een nieuwe impuls naar het einde toe. Het album scoort gemiddeld, de andere nummers zijn niet echt spectaculair. De inbreng van keyboard is vrij sterk teruggeschroefd tot de achtergrond. Enkel in ‘Discovery’ vielen ze me wat op. Het valt nog meer op als het album na het slotnummer terug opspint welk verschil in niveau de schijf bevat. Ik blijf erbij dat er voor ‘Divinity’ veel meer kon in gezeten hebben. Wat meer uitwerking in de nummers was het niveau wellicht ten goede gekomen.

Rocking Klingon (78)

Reaper Entertainment Europe

Tracks: 1. Unchain The Rain 2. Will To Live 3. Prophet Of Pestilence 4. Darkened Highlight 5. Discovery 6. Falling Again 7. Divine 8. Haven 9. Try To Remember 10. Stain On The Switchblade 11. Enemy 12. Final Warning