She Hates Emotions is het nieuwste solo project rond Blutengel’s Chris Pohl. De man haalt zijn inspiratie, hoe kan het anders, uit de new wave / dark wave en andere synthpop uit de jaren ’80. Hij wandelt met deze ‘Melancholie Maniac’ door het vaarwater van bands als Depeche Mode, Alphaphille tot Human League. De titel van deze schijf is niet uit de lucht gegrepen, het is een melancholisch plaatje geworden waar bewust wordt achterop gekeken, zonder echter te gedateerd te gaan klinken. Die catchy en melancholische lijn wordt al meteen getrokken met ‘She’s A dreamer’ zo een song die elke beetje liefhebber van die jaren ’80 wave aan tot dansen zal aanzetten. Aanstekelijke tracks als ‘Edge Of The Night’, ‘City Lights’ tot ‘The Finale Dance’ geven je een boost van jewelste waardoor je een gevoel van innerlijk geluk overvalt, zonder te klef of zo te gaan klinken. Net doordat She Hates Emotions je blijft onderdompelen in dat badje van melancholie en weemoed. Maar we voelen dus vooral enorm veel positieve energie opborrelen waardoor je eerder met een brede glimlach zit mee te heupwiegen, in plaats van menig traan wegpinken. Een portie positieve energie die we best kunnen gebruiken. Dat heel bewust geen nieuwe wegen worden ingeslagen blijkt uit de daarop volgende songs als ‘See The Light’, ‘Leaving’ tot ‘Ghost Town’. Storen doet dit allerminst, tenzij je had gehoopt op een experimentele schijf waarbij She Hates Emotions gewoon iets onverwacht doet met soundscapes. En ergens mocht dat wel, gezien de impact die een band als Bluntengel heeft op de wave muziek, waarbij Pohl trouwens wel graag buiten zijn comfort zone treedt. Maar met She Hates Emotions boort hij dus gewoon voort op de jaren ’80 wave zonder daar extra aan toe te voegen. Echter, de emoties, de potjes nostalgie en de lekkere aanstekelijkheid die tot op het einde op je heupen werkt, waardoor je niet stil kan zitten, trekt ons wederom over de streep. De songs op deze schijf stralen ondanks al die positieve noten veel angst om verlaten te worden of eenzaamheid uit. Ook onderwerpen als dood en verdriet komen aan bod. Dat was bij Blutengel ook al het geval, maar met She Hates Emotions geeft Chris er dus duidelijk een andere draai aan. Op die elan blijft She Hates Emotions doorgaan tot het mooie eindpunt ‘Don’t Leave Me’. Aangrijpend, maar ook lekker aanstekelijk dus. Conclusie: She Hates Emotions klinkt zoals we aangaven, gewoon wat minder somber. Maar ook niet te gezapig. De gulden middenweg tussen lekker dansbaar en weemoedigheid wordt over heel de lijn perfect bewandeld. Waardoor je danst door de huiskamer, alsof die jaren ’80 terug zijn begonnen. ‘Melancholic Maniac’ is een bijzonder leuke schijf voor de new wave en aanverwante fans, ook deze van Blutengel, die echter houden van de wellicht wel donkere maar ook meer toegankelijke en lichtvoetige kant van de jaren ’80 wave.

Erik van Damme (75)

Out Of Line Music

Tracklist: 1. She’s A Dreamer 2. Edge Of The Night 3. City Lights 4. The Final Dance 5. See The Light 6. Leaving 7. Cry Wolf 8. Ghost Town 9. Turn Back Time 10. In Your Arms 11. Don’t Leave Me