Nuclear Winter is het zeer interessante solo project van de uit Zimbabwe afkomstige Gary Stautmeister. De man brengt een mix van zware death metal tot lichter metal stijlen, met telkens een donkere twist en vooral binnen een zeer theatrale omkadering. Melodieuze uitstapjes combineren met verschroeiend hard en snel uithalen zijn de rode draad doorheen zijn muziek. Daardoor kan de man een heel ruim publiek aan metal liefhebbers over de streep trekken, je moet enkel wat houden van de extreme uitspattingen waarmee hij je hersenpan verbrijzeld. Iets waar we altijd fan zijn van geweest trouwens. Dat hij dit kruidt met de nodige toegankelijkheid is een extra pluim op zijn hoed. Met ‘Stormscapes’ brengt hij een bijzonder indrukwekkende parel van een ep uit waarbij die stelling nog wat meer in de vrij donkere verf wordt gezet. De melodieuze gitaar riffs op ‘Hearts Of Stone’ doen al het beste vermoeden. De song wordt echter vooral gedragen door die bijzonder vocale inbreng. Die gaat gemakkelijk van clean en kristalhelder naar diep grommend en dreigend. Een beetje een Dr. Jekyll and Mr. Hyde effect krijg je op die manier. Deze bijzonder theatrale aanpak prikkelt trouwens voortdurend de fantasie van de aanhoorder, die zich zowel in het donker als het licht veilig voelt. ‘The Wide Water’ bewijst deze stelling alleen maar. Nuclear Winter is van vele markten thuis, en dat blijft hij over de hele lijn in de verf zetten. En niet alleen op deze song ook over de gehele lijn zo zal later blijken. Met ‘Northern Winds’ blijft Gary je boeien met een verhaal waar duister en licht het eeuwige gevecht blijven aangaan. Een gevecht zonder winnaars wel te verstaan. Als extra kers op de taart serveert Nuclear Winter een cover van Frank Sinatra’s ‘New York, New York’. Het origineel is al een emotioneel en intens mooi meesterwerk. Gary kruidt het met meer pit en energie, maar blijft de basis van dat origineel trouw. Daarvoor krijgt de man toch een pluim extra op zijn hoed. Conclusie: Nuclear Winter brengt een zeer filmische en visuele schijf uit, waarbij hij licht en donker verbindt door een zinnenprikkelende verhalenlijn te creëren. Gary beschikt trouwens over een uiteenlopend stembereik, dat hij ten volle uitspeelt om de aanhoorder in angst achter te laten maar ook licht in die duisternis te doen schijnen. Net zoals een spannend horror verhaal, waar alles uiteindelijk toch goed komt.. of toch ongeveer. Diezelfde spanning waarbij je op het puntje van je stoel zit, en op het einde van de film blijkt dat er nog een vervolg kan op komen, keert ook terug op deze ep. Groeimogelijkheden zijn er dus zeker en vast, je hoort en ziet ook dat het eindpunt nog niet is bereikt. Dat theatrale verder uitwerken op volgende releases lijkt ons dan ook logische. Vooral kijken we dan ook vol verwachting uit naar wat nog volgt, want deze ep mag dan een leuk meesterwerk zijn, het smaakt naar meer theatraal vernuft om onze honger verder te stillen.

Erik van Damme (85)

MMD Records

Tracklist: 1. Hearts Of Stone 2. The Wide Water 3. The Northern Winds 4. New York, New York