We geven het niet graag toe, maar onze noorderburen kennen wel iets van goeie black metal. Gooi daar dan nog een paar experts uit het über-metalland aller tijden Finland bij en je hebt bijna gegarandeerd een succesformule. Iku-Turso is een spin-off van de Finse black metal-veteraan Wrathage en het Nederlands-Fins-Amerikaanse Nachtvrucht. Anders dan in die twee bands, gooit Iku-Turso het over een pagan boeg, en laat die expertise nu toch ook wel alomtegenwoordig zijn in beide landen! Hun oprichting in 2017 ging meteen gepaard met een eerste album ‘The Great Tower’. Op de opvolger was het drie jaar wachten, maar nu is hij er: ‘Pakana’. Het leuke is dat je dit album bezwaarlijk pagan black kan noemen (het meest folky in het hele album zijn de intro en de twee verwaarloosbare intermezzo’s ‘Suru’ en ‘Itse’). De basis van alles is eigenlijk behoorlijk vuile en stevige (second wave) black metal, waar af en toe een leuke toets wordt aan gegeven dankzij heel weloverwogen creatieve keys, die het geheel een heel eigen toets geven. Hoe vuil de grondlaag ook is, de keys houden het speels, verhalend, verkwikkend, atmosferisch en nog zoveel meer naargelang het gevoel dat de muziek dient op te wekken (en dat zijn vooral donkere, door permafrost bedekte Finse boslandschappen waar je aan een ijzig tempo door raast op een slee getrokken door hondsdolle rendieren). Dat geeft ook het verzorgde artwork perfect weer. ‘Pakana’ klinkt trouwens niet toevallig zo verhalend: het album is opgevat als het epische reisverslag van een jonge Fin in een heidense oertijd. ‘Iku Turso’ heeft absoluut een heel aparte identiteit verworven, iets waar veel bands niet in slagen. De keys verheffen zo verschillende tracks tot nieuwe hoogtes bijvoorbeeld door de lekker evil groovende riff op ‘Belum’ ijzingwekkend te counteren, of de rustige passage met cleane zang op ‘Ashes’ door middel van torenhoge toetsen op het randje van een manic breakdown te brengen. De black metal zelf varieert ook mooi van traag en mistroostig op bijvoorbeeld ‘Funus’ en ‘Solace’ naar hard, snel en scherp op ‘Belum’ en ‘Ashes’. Met bakken heerlijke dissonantie en prominent melodische, huilende en vooral torenhoge leadgitaren kan je in atmosferische black metal nooit iets verkeerd doen! Iele, indrukwekkende screams van Nederlander Lafawijn doen denken aan het vocaal talent van Summoning, wiens fans dit album sowieso wel zullen pruimen. Kortom: een perfect evenwicht met frisse kneepjes. Anderzijds brengt ‘Pakana’ ook veel goede elementen van heel wat anciens in de wereld van de atmosferische / melodische / pagan black metal samen! Denk aan vroege Dimmu Borgir, Finntroll (bijvoorbeeld op ‘Ultionis’), Summoning en consoorten. Met andere woorden: ‘Pakana’ van Iku-Turso is een must voor liefhebbers van eender welk soort black metal. Rep je naar je favoriete platenboer! Deze gaat zeker nog gespeeld worden op donkere winteravonden.
Sam Bruynooghe (90)
Wolfspell Records
Tracklist: 1. Kuolematon 2. Belum 3. Ashes 4. Ultionis 5. Funus 6. Suru 7. Wanderer 8. Itse 9. Solace