Acht lange jaren hebben we moeten wachten op deze opvolger van ‘Téras’ uit 2012. De heren van Naglfar uit Umeå (Zweden) hebben sinds hun debuutalbum ‘Vittra’ uit 1995 altijd hun tijd genomen om nieuwe albums op de mensheid los te laten. Maar dit keer duurde het zodanig lang dat we stilaan begonnen te vrezen dat de demonen voor eeuwig in slaap waren gevallen. Toen kwam plots de aankondiging van ‘Cerecloth’, het zevende studioalbum van deze meesters van de zwarte muziek. Zoals gitarist Andreas Nilsson het subtiel weet te verwoorden draait ook het nieuwste album rond “het gebruikelijke dood en verderf”. ‘Cerecloth’ verwijst naar een lijkwade waarin het gebalsemde lichaam werd bewaard. Het vormt het openingsnummer van de gelijknamige plaat en toont meteen waar Naglfar dezer dagen voor staat: pure, brute agressieve black metal dat alles verwoest wat het op zijn pad tegenkomt! Wat een opening. Kristoffer Olivius schreeuwt en krijst zoals in zijn beste dagen en de gitaren zijn vlijmscherp en vingervlug. De heren wisselen vaker van drummer dan veel mensen van onderbroek maar ook nu weer wordt de taak vakkundig ter harte genomen, ditmaal door Efraim Juntunen die we kennen van o.a. Persuader. Het gaspedaal wordt lang niet altijd even hard ingedrukt zoals in het openingsnummer maar Naglfar serveert ons exact waar we op hoopten: rauwe, pure agressie met voldoende oog voor melodie en afwisseling. Met méér dan 25 jaar ervaring kunnen deze heren teren op een uitgebreide technische bagage terwijl ze er ook nog in slagen om te klinken als roedel jonge wolven die zich willen meten met het alfamannetje. Kortom, ‘Cerecloth’ was het wachten meer dan waard. Dijk van een plaat!

K.H. (90)

Century Media

Tracklist: 1. Cerecloth 2. Horns 3. Like Poison For The Soul 4. Vortex Of Negativity 5. Cry Of The Serafim 6. The Dagger In Creation 7. A Sanguine Tide Unleashed 8. Necronaut 9. Last Breath Of Yggdrasil