‘Osyrhianta’ is het vierde album van de Franse symfonische power metal band Fairyland in een conceptuele reeks en fungeert als een vervolg voor de vorige trilogie die bestond uit ‘Of Wars In Osyrhia’ (2003), ‘The Fall Of An Empire’ (2006) en ‘Score To A New Beginning’ (2009). Het vertelt over de schepping van de wereld Osyrhia, presenteert haar land en de mensen die er wonen. Het gaat uiteindelijk over de verschijning van Cenos, die op Osyrhia is gestuurd om te onderwijzen, maar gedreven tot jaloezie en hebzucht door de creaties die hij de Osyrhia’s liet bedenken. Het vindt plaats ongeveer 3000 jaar voor de gebeurtenissen van het allereerste album. Wat het geluid en de songwriting betreft, gaat dit nieuwe album terug naar de roots van Fairyland en benadrukt het aspecten van alle vorige albums. Technisch gezien heeft de band geprofiteerd van de vooruitgang op het gebied van studioapparatuur. Om het geheel wat mooier te maken is er in alle nieuwe nummers ook een echte violist opgenomen, iets waar Fairyland na een eerste poging op de vroegste demo van de band nog eens mee wilde experimenteren. Zoals het nu een traditie lijkt te zijn, heeft Fairyland een nieuwe zanger op het nieuwe album: Francesco Cavalieri van de Italiaanse Wind Rose. Zij brengt zowel ruwheid als melodie in de mix. De band bestaat uit zanger Francesco Cavalieri, bassist Willdric Lievin, gitarist Sylvain Cohen, keyboardspeler Philippe Giordana en drummer JB Pol. Na de inleidende trip ‘The Age Of Birth’ krijgen we ‘Across The Snow’, een brok speedmetal met knetterende drum op keyboardsferen. En toch voelt alles feeëriek aan, je moet het wellicht horen om te snappen wat ik bedoel. Er zit veel theatraals in het geheel, met veel spektakel in een grote musical. Ook in ‘The Hidden Kingdom Of Eloran’ zitten er stukken die heel sterk aan Avantasia doen denken, inclusief de vocalen van Francesco Cavalieri die erg gelijken op Tobias Sammet. In ‘Eleandra’ gaat Francesco de dialoog aan met Elisa C Martin, die met een hees en ruw geluid krachtig van zich af weet te bijten. Ze vullen om beurten de achtergrondkoren aan. Na het musical-achtige ‘Heralds Of The Green Lands’ vormt ‘Alone We Stand’ een grote wals en blijft dat sterk musical niveau behouden. Het bombastisch arrangement wordt bij momenten doorprikt met erg luchtig keyboard. Als een draaiorgel rolt ‘Hubris Et Orbis‘ op gang en de vrolijke melodie weet het razendsnelle tempo zonder problemen te domineren. Erg goed nummer. Na de instrumentale trip ‘Mount Mirenor’, die je even in hoge sferen laat wegdromen, zorgt ‘Of Hope And Despair In Osyrhia’ terug voor een sterke Avantasia feeling in een twaalf minuten durend metalsprookje. In de afsluiter ‘The Age Of Light’ zorgen Flora Spinelli en Victoria Cohen voor de rustige dwalende leadvocalen. Wie het allemaal liever wat sfeervoller, dynamischer en bombastischer wil, zal hier meer dan zijn gade vinden. Het geheel is meer dan de som der elementen en dat sommige nummers en dan duidelijk bovenuit springen is altijd een leuk extraatje die twijfelaars kunnen overtuigen om de band te checken. Zeer aangenaam verrast besluit ik dat ik de band hun eerder werk ook ga opzoeken. Of ik nu fan geworden ben zou ik nog niet zeggen, maar ze hebben het voorbije uur wel iets teweeggebracht waardoor ik geprikkeld ben. En is dat nu net niet wat muziek moet doen? Opdracht meer dan geslaagd!

Rocking Klingon (88)

Massacre Records MASDP 1124

Tracklist: 1. The Age Of Birth 2. Across The Snow 3. The Hidden Kingdom Of Eloran 4. Eleandra 5. Heralds Of The Green Lands 6. Alone We Stand 7. Hubris Et Orbis 8. Mount Mirenor 9. Of Hope And Despair in Osyrhia 10. The Age Of Light