Het Finse Stargazery heeft reeds twee albums uitgebracht, die telkens naar de sterrenhemel verwijzen: in 2011 ‘Eye On The Sky’ en ‘Stars Aligned’ in 2015. Ze doen er dus telkens een aantal jaartjes over maar brengen dan ook meteen klasse melodieuze metal. Nu brengen ze hun derde werk ‘Constellation’ uit, onder leiding van meesterbrein Pete Ahonen (Burning Point, Ghost Machinery). De band bestaat uit zanger Jari Tiura (ex-MSG, Ex-Snakegod), gitarist Pete Ahonen, bassist Marko Pukkila, keyboardspeler Pasi Hiltula en drummer Illka Leskelä. In enkele nummers kwam gastbassist Samy Nyman langs. Ze blijven hun traditionele stijl van keyboard gedreven metal trouw, inspiratie die ze bij Rainbow en Black Sabbath vinden. Ze brengen gedurende een klassieke drie kwartier een tiental nummers in een aangename, hedendaagse productie. Vaak voelen de nummers klassiek en eerder braafjes aan. Opener ‘Sinners In Shadows’ is daar een voorbeeld van. De rustige intro van ‘War Torn’ vervolgt in een melodieus refrein, een nummer dat ik beter kan waarderen dan de opener. Erg knap solerend gitaarwerk, wat mij betreft een topper. De strakke riff, het sprankelend keyboard en de goede vocalen vormen een melodieuze harmonie in het refrein van ‘Self–Proclaimed King’. De rollende bas zet ‘Ripple The Water’ in gang, waar het keyboard verder voor een mooie omlijsting zorgt. De ballad ‘I Found Angels’ begint aarzelend met een tokkelende akoestische gitaar op een groovy baslijn, maar kon me niet zo erg raken. In tegenstelling daarmee lukte dat wel bij ‘Constellation’, dat start met een wervelende intro en tot een dynamisch en uptempo nummer evolueert. Het tof arrangement zorgt voor een erg goed nummer. Het headbangen is bijna verplicht op de dreunende rocker ‘Caught In The Crossfire’, die mooi binnen de uitgestippelde riffs zijn ding doet. Iets uitbundiger maar even uitnodigend is het catchy ‘Dark Side Of The Moon’, die met zijn melodie voor een oorwormpje zorgt. Na ‘In My Blood’ is het al tijd voor de afsluiter ‘Raise The Flag’ die veel typische kenmerken van Iron Maiden heeft, zoals het vlotte gitaarwerk en de riffs. De band maakt met dit album geen ongelooflijke krassen in mijn geheugen, maar vallen ook niet tegen. Hun vrij traditionele metal kent veel melodie en gaat zeden buiten de lijntjes. Het blijft met andere woorden vrij braafjes, maar daar is op zich niets verkeerd mee. Dat die melodieën vaak van keyboard komen en de gitaren zelden ruw in het geheel gemixt werden, zal een bewuste keuze zijn en wellicht ook de reden dat alles braafjes overkomt.

Rocking Klingon (78)

Pure Steel Records PSRCD 205

Tracks: 1. Sinners In Shadows 2. War Torn 3. Self–Proclaimed King 4. Ripple The Water 5. I Found Angels 6. Constellation 7. Caught In The Crossfire 8. Dark Side Of The Moon 9. In My Blood 10. Raise The Flag