Wie denkt dat de jaren negentig voorbij zijn, heeft duidelijk buiten Häxanu gerekend. Even ter duiding: dit is één van de vele projecten van de Amerikaanse black metalgodheid Alex Poole (Entheogen, Krieg, Gardsghastr…) en zal, als het verleden ons iets leert, niet verder groeien dan dit ene, in esoterie en alchemistische verwijzingen gedrenkte conceptalbum. ‘Snare Of All Salvation’ is een ode aan de old school black metal, met jachtige, rusteloze gitaren en eindeloze blastbeats. Her en der ontwaren we lauwe pogingen om de atmosferische toer op te gaan, maar niet overtuigend; de monotone synths dienen meer ter ondersteuning van het ijzige gevoel – dat start bij de stormwind die intro ‘The Pale’ is en mooi wordt aangehouden in de snerpende gitaarlijnen doorheen de rest van het album – dan als instrument op zich. ‘Materia Prima’ zal zeker nooit de originaliteitsprijs winnen, dit soort kabaal hoor je wanneer je aan eender welk black metal festivalpodium voorbij loopt, maar toegegeven: er zijn ook wel een paar leuke meeslepende riffjes zoals op ‘Sulphur, Salt, Mercury’ (drie kernelementen in Westers occultisme) en er zit een heel goed evenwicht tussen drums, gitaren en bas, de productiewaarde overstijgt de nineties-kwaliteit gelukkig verregaand en de tempowissels zijn best aangenaam. Soms, bijvoorbeeld op ‘Smaragdina’ en zeker ‘Anima Mundi’, breekt het atmosferische wel door en daar wordt heel kundig op verder gebouwd in zwaardere partijen – ook op de zeventien minuten lange mastodont ‘Snare Of All Salvation’ zelf, met een emotionele break die uitmondt in een meeslepende knalpartij, maar over het algemeen beroept Poole zich vooral op de recht doorblazen van de oerakkoorden van de black metal over een onophoudelijk stampede van blastbeats, wat toch een beetje jammer is (zei de fan van post-black metal, nvdr). ‘Anima Mundi’ is heel wat uitdagender dan de andere nummers en biedt effectief variatie en diepgang, net omdat de kaart van het atmosferische hier veel prominenter naar voor geschoven wordt. De afsluitende titeltrack bevat ook wel wat meer diepgaande fragmenten die fans van Taake en Helrunar wel zullen smaken. Als “period piece” ode aan de old school black is dit zeker een geslaagd project, als zelf bijdragende relevante speler in een moderne metalscene schiet dit album een beetje te kort in mijn nederige opinie. De variatie, het lef en de atmosfeer van bijvoorbeeld Chaos Moon wordt gemist.

Sam Bruynooghe (70)

Amor Fati Productions

Tracklist: 1. The Pale 2. Materia Prima 3. Sulphur, Salt, Mercury 4. Smaragdina 5. Anima Mundi 6. Snare Of All Salvation